Κάθε φορά που
συμβαίνει κάτι στην Τουρκία, στην Αθήνα κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα.
Η Ελλάδα ζει μονίμως με έναν αδιέξοδο φόβο για το τι θα κάνουν οι
Τούρκοι. Έχουν ανάπτυξη στην Τουρκία, φοβόμαστε ότι θα μας «σαρώσουν».
Βουλιάζει η Τουρκία, τρέμουμε μήπως υπάρξει κανένα θερμό επεισόδιο
στο Αιγαίο. Αν όσοι χειρίζονται χρόνια τώρα την εξωτερική πολιτικής
της Ελλάδας πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό πάει μπροστά η χώρα ας
συνεχίσουν έτσι.
Διότι η έκρηξη κάθε οικονομίας πρέπει να βασίζεται στην προσέλκυση κεφαλαίων από το εξωτερικό και στην εσωτερική κατανάλωση. Τίποτε από αυτά δεν έχουμε δει. Αντίθετα τα στοιχεία λένε ότι περίπου 24 εκατ. Τούρκοι, το 1/3 της χώρας δηλαδή είναι φτωχοί ή άποροι. Επίσης, πάνω από 6,3 εκατ. πολίτες λαμβάνουν βοήθεια. Βεβαίως υπάρχουν θετικά στοιχεία όπως ότι ο προϋπολογισμός που διατίθεται για την κοινωνική πρόνοια αυξήθηκε σε 19,5 εκατομμύρια λίρες το 2012 από 1,3 εκατομμύρια λίρες το 2002. Επίσης, το ποσοστό της φτώχειας μειώθηκε σε 18,08 % το 2009, από 26,96% το 2002. Όσοι ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα ανήλθαν σε 0,01% το 2005.
Το υπουργείο ανέφερε ότι μια σοβαρή βελτίωση είχε συμβεί στη ζωή των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 4,3 δολάρια την ημέρα. Αυτοί οι δαπάνες μόνο 4,3 δολάρια την ημέρα ήταν 30,30% το 2002, ενώ το ποσοστό αυτό ήταν 2,79% το 2011.
Το ποσοστό των ατόμων που ζουν σε 2,15 δολάρια την ημέρα μειώθηκε 0,14% το 2011 από 3,04% το 2002. Παρ’ όλα αυτά το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι μεγάλο. Η Κωνσταντινούπολη μπορεί να σφύζει από ζωή και πλούτο και να μοιάζει με μια δυτική μεγαλούπολη αλλά το μεγαλύτερο μέρος της χώρας βιώνει καταστάσεις του… 19ου αιώνα.
Το Ερντογάν τον κατηγορούν ότι έχει στηρίξει το θαύμα του σε έναν κατασκευαστικό οργασμό δίνοντας δουλειές σε συγγενείς και φίλους κι ότι η διαπλοκή και η διαφθορά έχουν χτυπήσει «κόκκινο». Ήταν, λοιπόν, θέμα χρόνου να σκάσουν τα σκάνδαλα, με τη βοήθεια φυσικά του εξωτερικού παράγοντα. Δηλαδή των Αμερικανών οι οποίοι δεν διατηρούν πλέον τις καλύτερες σχέσεις με τον Τ. Ερντογάν. Παρήλθαν οι εποχές όπου ο Σουλτάνος Ταγίπ έμπαινε στο Λευκό Οίκο λες και ήταν στο σπίτι του.
Οι εξελίξεις στη Συρία, η κόντρα Τουρκίας – Ισραήλ και η αλλαγή των γεωστρατηγικών επιλογών των ΗΠΑ, μετά την προσέγγιση με το Ιράν, αλλάζουν τα δεδομένα. Φαίνεται ότι η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί πλέον έναν Ερντογάν ο οποίος τελευταία έμοιαζε να είναι ανεξέλεγκτος, κατ’ ουσία ένας μικρό δικτακτορίσκος. Ιδιαίτερα μετά από αυτά που συνέβησαν στην πλατεία Ταξίμ.
Γι’ αυτό και άρχισαν να βγαίνουν στο φως οι περιπτώσεις διαφθοράς, με τη βοήθεια και της… CIA.
Είναι θέμα χρόνου, λένε ορισμένοι να καταρρεύσει η κυβέρνηση Ερντογάν υπό το βάρος των σκανδάλων και της διαφθοράς. Μια κατάρρευση που πιθανότατα θα επιταχύνει και το σπάσιμο της οικονομικής φούσκας.
Έχει η Ελλάδα να φοβάται τίποτε; Πρέπει να περιμένει αύξηση της έντασης στο Αιγαίο προκειμένου να ξεφύγει ο Ερντογάν από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται; Πιθανότατα. Ένα θερμό επεισόδιο θα μπορούσε να συσπειρώσει τους Τούρκους, από την άλλη, ωστόσο, θα τους απομόνωνε σε διεθνές επίπεδο. Καλώς η κακώς η Ελλάδα είναι χώρα της ΕΕ και μια επιθετική ενέργεια της Άγκυρας θα σημάνει πρόκληση σε βάρος και της Ευρώπης.
Η Αθήνα πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις με προσοχή, οφείλει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις μονομερείς ενέργειες που θα θελήσει να κάνει η Άγκυρα. Δεν πρέπει, όμως, να ζει με το φόβο μιας Τουρκίας που κάποτε μπορεί να «ξεφύγει».
Η Ελλάδα έχει ως βασικό όπλο την ανακήρυξη της ΑΟΖ, μια ευρωπαϊκή υπόθεση που κανείς δεν μπορεί να της στερήσει, αντίθετα πρέπει να την στηρίξουν όλοι. Έχει μαζί της το διεθνές δίκαιο αλλά αν χρειαστεί, ακόμη και στην κρίση που περνά, μπορεί να υπερασπιστεί τα σύνορά της.
ΠΗΓΗ
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου