Είναι η αποκοπή των Ελλήνων, και μάλιστα των νέων, από τις ρίζες και από το παρελθόν τους. Να είναι δέντρα χωρίς ρίζα, ώστε να λυγίζουν πιο εύκολα. Να μη γνωρίζουν την πραγματική τους καταγωγή, να μη μαθαίνουν για αρχαίους σοφούς, για βυζαντινά παλικάρια, για κλεφτουριά και νεομάρτυρες, ώστε να υποδουλώνονται ευκολότερα. Και οι υποδουλώσεις δεν είναι μόνο στρατιωτικού τύπου. Εχουν άλλοτε μορφή πολιτιστική, άλλοτε οικονομική, άλλοτε θρησκευτική.
Η συνέχεια του Ελληνισμού πρέπει να διατηρηθεί ως θησαυρός πολύτιμος, ώστε να εξέλθουμε νικητές από τη σημερινή μάχη με την κρίση. Για να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, για να σηκώσει κεφάλι ο λαός μας, που υποφέρει οικονομικά, κοινωνικά, πνευματικά. Στερείται υλικών αγαθών, αλλά επιπλέον στερείται προτύπων, ιδανικών. Για να επικρατήσει η ανθρωπιά σ’ αυτόν τον τόπο, χρειαζόμαστε το χριστιανικό μήνυμα της αλληλεγγύης, πρέπει να ξαναγίνουμε άνθρωποι κατά την αρχαιοελληνική έννοια. Οι άνω θρώσκοντες, αυτοί που ανεβαίνουν προς τα επάνω, που κοιτάζουν προς τον Θεό, που έχουν υψηλούς στόχους, ηθικούς και πνευματικούς. Η διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού, αρχαιότητα, Βυζάντιο, τουρκοκρατούμενος - φραγκοκρατούμενος και νεότερος Ελληνισμός, πρέπει να διδάσκεται σωστά σε μικρούς και μεγάλους. Μακριά από φανατισμούς και ιδεοληψίες. Ούτε θα γίνουμε ρατσιστές και εθνικώς αλαζόνες ούτε όμως θα υποκύψουμε στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, στην εθνική μειονεξία, στην ηττοπάθεια.
Η διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού κράτησε όρθιο το Εθνος μας σε δύσκολες στιγμές. Στη ζοφερή περίοδο της Τουρκοκρατίας, η αναφορά στην αρχαιότητα και στο Βυζάντιο (Ρωμανία) έδινε δύναμη και ελπίδα για εθνική ανάσταση. Με αρχαία ελληνικά, ορθόδοξη πίστη και ιστορική γνώση γαλουχήθηκε το Γένος στα κρυφά και φανερά σχολεία των υποδούλων. Ο Ομηρος, τα «μαθηματάρια» με επιλογή κειμένων του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, το Ψαλτήριο και η Οκτώηχος στο πρωτότυπο, αυτά και πολλά άλλα πνευματικά εφόδια στήριξαν τη Μεγάλη Ιδέα και οδήγησαν στη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση.
Την αρχαία Ελλάδα επικαλούνται οι επαναστατημένοι του 1821. Ο Αθανάσιος Διάκος σε προκήρυξή του θυμάται τον Λεωνίδα και τις Θερμοπύλες, οι Μανιάτες γράφουν «εκ του σπαρτιατικού στρατοπέδου». Αλλά και το Βυζάντιο τους εμπνέει. Τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο θεωρεί ως βασιλέα του ο Θ. Κολοκοτρώνης, τους νόμους των «χριστιανών ημών αυτοκρατόρων» θέτουν ως πρώτη νομοθεσία του ελεύθερου κράτους οι Εθνοσυνελεύσεις του Αγώνος.
Μετά την πτώχευση του 1893, την ήττα του 1897 και την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898, η συνέχεια του Ελληνισμού αφυπνίζει συνειδήσεις και προετοιμάζει τη μεγάλη εξόρμηση των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913. Ο Κωστής Παλαμάς γράφει τη «Φλογέρα του βασιλιά» και την εκδίδει το 1910, για να παρουσιάσει αυτήν την αδιάσπαστη ενότητα. Από την αρχαιότητα και τον Μέγα Αλέξανδρο έως τον Βυζαντινό Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο, τους κλέφτες και τους αρματολούς. Ο Κων. Παπαρρηγόπουλος και ο Σπ. Ζαμπέλιος τού είχαν προετοιμάσει το έδαφος.
Αυτή η ελληνική διάρκεια, η αδιάσπαστη πορεία του Εθνους, εμπνέει διαχρονικά και τον εκτός Ελλάδος Ελληνισμό, όπως σήμερα την αγωνιζόμενη Κύπρο μας. Αντιγράφω μία παράγραφο από τη σοφή εγκύκλιο που εξέδωσε στις 15/9/2013 η Εκκλησία της Κύπρου: «Δεν αρκεί μόνο να δημιουργήσουμε μία κοινωνία ελεύθερων και δημοκρατικών πολιτών. Χρειαζόμαστε μία κοινωνία με ταυτότητα. Και αυτή η ταυτότητα δεν μπορεί να είναι άλλη από την ελληνική και ορθόδοξη». Γένοιτο!
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου