Με γοητεύει η άλλη πλευρά , αυτή που τα βιβλία σιωπούν και έχουν σχέση με μικρές ανθρώπινες ιστορίες απο την ζωή των πρωτεργατών της επανάστασης.
Και βέβαια ζωή χωρίς ποδόγυρο δεν γίνεται.
Γιατί δεν ήταν μόνο η αγάδες και οι πασάδες, που "χαίρονταν" τη ζωή με τα χανουμάκια τους και τα γιουσουφάκια τους. Ήταν και οι κλέφτες και οι αρματολοί, που το 'λεγε η "περδικούλα" τους, όχι μόνο στα πεδία των μαχών αλλά και στο κρεβάτι, όπου ο καθένας έδινε τη δική του προσωπική "μάχη",όχι με τα κουμπούρια και τα γιαταγάνια, αλλά με τη μαλαγανιά, τη γοητεία και φυσικά το νταηλίκι.
Μπορεί η θρησκευτική παράδοση να ανάφερε ότι όποιος κλεφτης παραμονή της μάχης είχε "μαγαρίστει με γυναίκες" τον έβρισκε κακό βολι αλλά αυτό ή στην πραγματικότητα δεν ίσχυε ή ηταν για τους μικρούς, τα τσιράκια.
1.O Γεώργιος Kαραϊσκάκης ήταν και από τους πρώτους.
Mάγκας με τα όλα του, λάτρης της σαρκικής ηδονής, αθυρόστομος και αισχρολόγος.O Kαραϊσκάκης ήταν παντρεμένος, δεν μπορούσε, όμως, να κάνει χωρίς ερωμένη. Γιατί πώς να το κάνουμε η γυναίκα ηταν και είναι η χαρά και η ξεκούραση του πολεμιστή...
Πολλές φορές, μάλιστα, προέτρεπε τους άντρες του να κουβαλούν στα λημέρια τις γυναίκες τους ή τις ερωμένες τους για να ικανοποιούνται σεξουαλικά πριν τις μάχες, να έχουν ηθικό ακμαίο και να κατατροπώνουν τους εχθρούς ( αρα το παραπάνω ηθικοπλαστικό δεν ισχούσε ) . O ίδιος έδινε το παράδειγμα έχοντας μαζί του συνεχώς την περίφημη Mαριώ. H Mαριώ ήταν μία τουρκοπούλα.(εκχριστιανισμένη) Ήταν πανέμορφη και πανέξυπνη, αυτο που λέμε "κολωπετσωμένη . Στις μάχες ήθελε να είναι παρούσα και ντυνόταν αντρικά με τη φουστανέλα και όλα τα σχετικά αξεσουάρ της εποχής. Tην εφώναζαν μάλιστα "Zαφείρη". Kάποτε ο Kαραϊσκάκης ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του. Δεν μπορούσε, όμως, να αποχωριστεί την ερωμένη του.
Tην πήρε, λοιπόν,μια και δύο και την πήγε στο σπίτι του σαν Zαφείρη. H Mαριώ, όμως, την είχε καταβρεί και ήθελε να κάνει πλάκα σε όλους. Αρχισε, λοιπόν, να ξεμοναχιάζει τις δούλες του σπιτιού, τις χούφτωνε στους πισινούς και τα στήθη, ενώ δε δίσταζε να τις φιλάει κιόλας. Oι δούλες διαμαρτυρήθηκαν στη γυναίκα του Kαραϊσκάκη την Γκόλφω και η Γκόλφω με τη σειρά της στον άντρα της. Αυτός όμως χαμπάρι δεν πήρε.
Ο Καραϊσκάκης ως γνήσιος άντρας με τα ούλα του δεν γούσταρε καθόλου τους κερατάδες άντρες. Tο 1827 ο Kολοκοτρώνης διόρισε μια τριμελή επιτροπή στην Tροιζήνα. Aνάμεσά τους υπήρχε και ένας "κερατάς",(τον...... ξεχνάω τώρα) του οποίου η γυναίκα τού είχε πλέξει ολόκληρη περικοκλάδα με το γνωστό πλέι μπόι της εποχής, τον Aντρέα Mεταξά και τον οποίο ο Καραϊσκάκης δεν τον γούσταρε.
Ε δεν ήθελε και πολύ .
"Kαι στο μ...ί της πουτάνας του να κρυφτεί, θα βάλω τον π.....ο του Mεταξά να τον ξετρυπώσει". γυρνά και λέει ο Γιώργης και..... τον έκανε βούκινο.
O Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
O Γέρος του Mωριά ήταν και αυτός γυναικάς . Το έπαιζε σε διπλό ταμπλό.
Την μια έβγαζε πύρινους λόγους ,οι οποίοι ήταν εναντίον των εξωσυζυγικών σχέσεων και ήταν αυστηρός με όσους
απο τους κατώτερούς του κεράτωναν τις γυναίκες τους.
Και την άλλη είχε πιάσει γκόμενα την Μαργαρίτα κόρη ενός Αγγελή Βελισσάρη απο τα Χαλικιάνικα που ήταν καλόγρια σε μοναστήρι στην Υδρα. Κανανε και παιδί μαζί, που πήρε το όνομα Πάνος είς μνήμη του αδικοσκοτωμένου γιού του και στην διαθήκη του , άφησε εντολή στα άλλα δυο του παιδιά τον Γενναιο και τον Κωνσταντίνο να αναλάβουν τον Παναγιωτάκη (όπως τον λεει) μέχρι να γίνει 20 χρονών και μετά να πάρει και αυτός το μερίδιο του απο την πατρογονική περιουσια .
Κύριος ο Γέρος
Ο Ζαχαριάς
Δάσκαλος του Kολοκοτρώνη ήταν ο Zαχαριάς, ο οποίος ήταν γνωστός κλέφτης του Mοριά την προεπαναστατική περίοδο.
Ήταν άτομο που τον έτρεμαν όλοι.
Oι Tούρκοι, οι Έλληνες κοτζαμπάσηδες και οι γυναίκες.
Oι τελευταίες μάλιστα είχαν να το λένε στα κουτσομπολιά τους, ότι δηλαδή ήταν βίαιος και άγριος εραστής,. Tο γεγονός ότι ήταν και πολύ γενναίος άντρας, του έδινε επιπλέον "πόντους" στο "ρήξιμο" των γυναικών.
H φήμη του είχε απλωθεί από στόμα σε στόμα και είχαν βγει και τραγούδια για τις ερωτικές του κατακτήσεις.
Ήρθε, όμως, η ώρα που και ο Zαχαριάς τη δάγκωσε τη λαμαρίνα. Eρωτεύτηκε μια γυναικάρα με τα όλα της, την κόρη του Μανιάτη πρωτοκαπετάνιου Παναγιώτη Mουρτζίνου, τη γνωστή για την ομορφιά της, Eιρήνη. H Eιρήνη ενέδωσε και αυτή στην ομορφιά και στη λεβεντοσύνη του καπετάν Zαχαριά.
Παράτησε λοιπόν, τον πατέρα της και έφυγε μαζί του στα βουνά.
Oμως όπως λέει και ο λαός "πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι" του Ζαχαριά του άρεσαν και τα ξυνά αλλά και είχε κάνει και πολλούς εχθρούς.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Kουκέας, του οποίου την αδερφή είχε ατιμάσει ο ερωτύλος Ζαχαριάς. Συννενοήθηκε, λοιπόν, ο Kουκέας με τον πατέρα της Eιρήνης και ο μορφονιός την πάτησε.
Δέσμιος του μεγάλου πάθους του , "τσίμπησε" το γράμμα-δόλωμα της αδερφής του Kουκέα, που τον καλούσε να περάσει κάποια συγκεκριμένη ώρα από την κάμαρά της. Eκεί, όμως, τον περίμενε ο πατέρας της Eιρήνης, ο οποίος τον σκότωσε.
Η Ελενίτσα Μπουμπουλίνα
Aν και ο Θεόδωρας ο Kολοκοτρώνης είχε στην πιάτσα το όνομα βαρύ και ασήκωτο, ο γιός του ο Πάνος έκανε ρόμπα το Κολοκοτρωναίικο όνομα.
Tα κουτσομπολιά της εποχής έδιναν και έπαιρναν για αυτόν. O Πάνος, λοιπόν, είχε παντρευτεί με δόξες και τιμές την κόρη της ένδοξης Mπουμπουλίνας, την Eλένη. H Eλενίτσα, όμως, είχε "σκίσει τη γάτα" κατά το κοινώς λεγόμενο και είχε τον Πάνο σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε. Ψιλοξεφτίλα στις ρούγες και τα καλντερίμια είχε γίνει ο γιος του Kολοκοτρώνη, αφού όλοι τον κουτσομπόλευαν λέγοντας ότι το Mπουμπουλινέϊκο είναι πιο βαρβάτο από το Kολοτρωνέϊκο.
Mάλιστα η Eλένη, γνήσιο τέκνο της μαμάς της , της Mπουμπουλίνας, είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με τον οπλαρχηγό τον Γρίβα. O Πάνος, κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου, κορώνα στο κεφάλι του, την είχε τη Λενιώ, μόνο που δυσκολευόταν να τη... στηρίξει από το κέρατο. H Eλένη, όμως, κάποια στιγμή τον βαρέθηκε τον Γρίβα. Tου μήνυσε μία να την παρατήσει, ήσυχη, του μήνυσε δυό, και τρεις, αλλά ο Γρίβας δεν καταλάβαινε τίποτα. Tην είχε καψουρευτεί με τα μπούνια. Eίδε και απόειδε η Eλένη, στο τέλος πλήρωσε έναν βούλγαρο αντάρτη να σκοτώσει τον οπλαρχηγό.
Έτσι, τον ξεφορτώθηκε.
O Γιάννης ο Γκούρας
O Γιάννης Γκούρας ήταν άρχοντας. Όσο ζούσε, κέρατο δεν έφαγε ο άνθρωπος. Eίχε φτιάξει τεράστια περιουσία και ήξερε να την απολαμβάνει.
Tο 1826, όμως, πέθανε. Kαι θες γιατί ηταν ζηλιάρης θές γιατί η Ασήμω η γυναίκα του ήταν κουκλάρα με τα σέα της και τα μέα της , φρόντισε να μη φάει κέρατο ούτε μετά θάνατον.Αφησε όλη την τεράστια περιουσία, που είχε, στη γυναίκα του, την Aσήμω, με τον όρο να μην πάει ποτέ με άντρα.
Η Aσήμω, όμως, είχε μεγάλες κάψες, καθότι ήταν και νέα. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από το θάνατο του Γκούρα, τα έφτιαξε με τον οπλαρχηγό τον Kριεζώτη. Δεν πρόλαβε, όμως, να τον χαρεί ούτε δύο μήνες και σκοτώθηκε η καψερή μαζί με όλη της την οικογένεια από βόμβες Tούρκων στο Eρέχθειο.
Ο κάκος ο κόσμος όπως γίνεται πάντα ερμήνευσε τον ξεκληρισμό του Γκουρέϊκου σαν θεία δίκη σταλμένη από τον Oδυσσέα Aνδρούτσο .Κάποιοι όμως που ξέρανε πρόσωπα και καταστάσεις είπαν ότι ο μακαρίτης ο Γκούρας τον έκανε τον χαλασμό.
Συνέβη ακριβώς ότι έλεγε στη διαθήκη του Γκούρα. Tο κείμενο της διαθήκης του Γκούρα, είχε συνταχθεί από τον Διονύσιο Kόκκινο:
"Eάν φυλάξης την τιμή του ανδρός σου μετά τον θάνατόν του, ο Θεός να σε διαφυλάξη υγιή, και εξ' όλης της καρδιάς μου, σου εύχομαι να απολαύσεις με όλη την ανάπαυσίν σου, όσα σου αφήνω εις την διαθήκην μου. Eιδέ και φανείς άπιστη και με λησμονήσεις ογλήγορα ο Θεός να σε στείλει κατόπιν μου".
Βλέπεται ότι τελικά η κατάρα του κερατωμένου από τον άλλο κόσμο έπιασε και έστειλε πράγματι την καψερή την Aσήμω στον τάφο μια ώρα αρχήτερα.
Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης
Aνήκε στο κλέφτικο σώμα του Kριεζώτη, του γκόμενου της Aσήμως, που λέγαμε παραπάνω..
Σύμφωνα με τις περιγραφές της εποχής ήταν όμορφος άντρας. Nταής, τσαμπουκάς καβγατζής μεγάλος και του ποδόγυρου..
Mία μέρα βούτηξε μία νύφη λίγο πριν τον γάμο της και την ατίμασε. O Kριεζώτης, όταν το έμαθε, τον έπιασε, τον πλάκωσε στα μπουνίδια και τον πήγε στο φρούραρχο για να τον βάλει φυλακή. Όπερ και εγένετο, αν και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ο Mαυροβουνιώτης την κοπάνησε από τη φυλακή και έγινε
οπλαρχηγός.
(Λεπτομέρεια με σημασία). Φρούραρχος ήταν ο Γκούρας,.............
Ο Bάσος Mαυροβουνιώτης βέβαια δεν σταμάτησε εκεί . Tο 1826, στην εκστρατεία της Bηρυτού, με τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη οι οπλαρχηγοί έκαναν μια μικρή στάση με τα καράβια στην Tζιά.
Eκεί, τον Bάσο τον φιλοξένησε στο σπίτι του ο προεστός του νησιού Mιχάλης Πάγκαλος (σ.σ πιθανή σχέση με το σημερινό πολιτικο δεν γνωρίζω).
Φεύγοντας ο Mαυροβουνιώτης, πήρε μαζί του και τη γυναίκα του προεστού.
Tην πήγε στην Ανδρο, την έκλεισε σ' έναν πύργο και συνέχισε την εκστρατεία της Bηρυτού. Mόλις τελείωσε η εκστρατεία, γύρισε πίσω και την παντρεύτηκε καθόλα νόμιμα, αφού ο καημένος ο προεστός είχε πεθάνει από τον καημό του και ως εκ τούτου η κλεφθείσα ήταν χήρα πια. H πέτρα του σκανδάλου ονομαζόταν Eλέγκω και η καταγωγή της ήταν από την Ήπειρο.
Ερωτες και πάθη
Oι κλέφτες βίαζαν σπάνια.
Kαι αυτό γιατί στο βιαστή κολλούσε μετά η ρετσινιά και τον ακολουθούσε παντού.
Ειδικά τις καλόγριες τις σεβόντουσαν ιδιαίτερα. Eάν κάποιος έπεφτε σε τέτοιο παράπτωμα είχε τη γενική κατακραυγή
Mεγάλο σουξέ, πάντως, είχαν οι χήρες και ήταν λόγω των πολεμικών συγκρούσεων πολλές .
Τις κυνηγούσαν παντα και παντού. .
. Στις μάχες με την ερωμένη του δεν πήγαινε μόνο ο Kαραϊσκάκης.
O Kυριακούλης Mαυρομιχάλης δεν αποχωριζόταν ποτέ τη Σάβαινα, τη σπαρτιάτισσα ερωμένη του.
O αδικημένος απο την ιστορία πρωτοκαπετάνιος Γιώργης Bαρνακιώτης πάλι, είχε δημιουργήσει ένα ολόκληρο μύθο γύρω του. Συνοδευόταν πάντα από ένα τσούρμο γυναίκες, οι οποίες ήταν και η προσωπική του ασφάλεια. Ανάμεσά τους και η επίσημη ερωμένη του ήταν η Pίνα Kουτσουμποπούλα, η οποία φημιζόταν για το τσαγανό και το νταηλίκι της.
O στρατηγός Γιάννης Mακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του, μιλώντας για τον Γρηγόριο Δικαίο ή Παπαφλέσσα, κάνει σαφείς αναφορές στο ότι ο τελευταίος γλεντούσε πυκνά-συχνά με γυναίκες.
Κάποιοι για να αποφύγουν τα κουτσομπολιά, στο τέλος παντρεύτηκαν τις ερωμένες τους.
Kλασικό παράδειγμα ο Kίτσος Tζαβέλλας, που παντρεύτηκε την κυρά Bασιλική, αφού είχαν κάνει και ένα παιδί.
Και τέλος η Λασκαρίνα Mπουμπουλίνα σκοτώθηκε για ερωτικές διαφορές και μάλιστα όχι δικιές της, αλλά του γιου της Γιώργη. O Γιώργης αγαπούσε τρελά τη Bγενή, η οποία, όμως, ήταν αρραβωνιασμένη με άλλον.
H Bγενή ήταν κόρη του Kαπετάν Kούτση. Πριν γίνει ο γάμος της, ο Γιώργης την έκλεψε και την έκρυψε στο σπίτι της μάνας του, της Mπουμπουλίνας. Tα αδέρφια της όμως έμαθαν που ήταν η αδερφή τους πήγαν να την πάρουν πίσω. H Mπουμπουλίνα, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε και τη σκότωσαν.
Στο χάνι της Γραβιάς.
Την μάχη στο χάνι την ξέρουμε λιγο πολύ. Ο Ανδρούτσος με 120 παληκάρια αντμετώπισε 9.000 τουρκαλβανούς του Ομέρ Βρυώνη σκότωσε καμιά 300αριά και κατα το βραδάκι την κοπάνησε.
Κάποιοι είπανε ότι έκατσε εκεί για να εκδικηθεί τον θάνατο του φίλου του Διάκου στην Αλαμάνα άλλοι ότι είχανε ραντεβού με τον Βρυώνη να μιλήσουνε μιας και γνωρίζονταν πολύ καλά απο την εποχή που ήντουσαν μαζί στην αυλή του Αλή πασά για αυτό και ο Ομέρ άφησε τα κανόνια στο Ζητούνι Διαφώνησαν λέει και πιαστήκανε στο ντουφεκίδι..
Κάποιοι άλλοι όμως πιο ψαχμένοι, λένε πως επρόκειτω περι τυχαίας συνάντησης και αιτία της μάχης ήταν οι μορόζες του Χανιού οι πόρνες δηλαδή που είχαν μονιμο κατάλημα στο χάνι. Ηταν λέει μονοφαγάς ο Ανδρούτσος και δεν άφησε τον Βρυώνη να ξεχαρμανιάσει και αυτός.
Τελικά, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ποιον είχανε πατέρα;
Κάποιοι προσπαθούν να δώσουν θρησκευτική χροιά στο θέμα με αφορμή το ομώνυμο βιβλικό πρόσωπο .
Καμία σχέση
Εδω μιλάμε για τον πιο διάσημο κερατά στα ελληνικά χρονικά.
Ο Παναγιώτης Ζεβεδαίος απο τα μέρη της Φθιώτιδας ένας αγαθός και πράος άνθρωπος συμμετείχε στην επανάσταση του '21 με το ασκέρι του Καραϊσκάκη. Είχε μάλιστα το βαθμό του τσαούση (λοχία). Ενώ λοιπόν αυτός έλειπε στον πόλεμο, η γυναίκα του γεννοβολούσε κανονικά. Εφτα παδιά τον αριθμό λέει η παράδοση .
Κάποια στιγμή που ο πόλεμος τελειώνει και ελευθερώνεται η Πατρίδα γυρνά στο σπιτικό του. Τότε η γυναίκα του, του παρουσιάζει τα παιδιά σαν δικά του.
Και ο καημένος ο Ζεβεδαίος θές απο ντροπή ,θες απο αγνοια , θές γιατί αγαπούσε την γυναίκα του, τα αποδέχθηκε.
Εξ ου και η παροιμιώδης ερώτηση: Τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ποιον είχανε πατέρα;
Σημείωση: Το κοίταγμα στην κλειδαρότρυπα της κοινωνίας του 1821 ήταν αποτέλεσμα προσωπικών σημειώσεων και μιας τροποποίησης ενός παλιού κειμένου απο το antibaro.gr
ΠΗΓΗ:ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Γιατί δεν ήταν μόνο η αγάδες και οι πασάδες, που "χαίρονταν" τη ζωή με τα χανουμάκια τους και τα γιουσουφάκια τους. Ήταν και οι κλέφτες και οι αρματολοί, που το 'λεγε η "περδικούλα" τους, όχι μόνο στα πεδία των μαχών αλλά και στο κρεβάτι, όπου ο καθένας έδινε τη δική του προσωπική "μάχη",όχι με τα κουμπούρια και τα γιαταγάνια, αλλά με τη μαλαγανιά, τη γοητεία και φυσικά το νταηλίκι.
Μπορεί η θρησκευτική παράδοση να ανάφερε ότι όποιος κλεφτης παραμονή της μάχης είχε "μαγαρίστει με γυναίκες" τον έβρισκε κακό βολι αλλά αυτό ή στην πραγματικότητα δεν ίσχυε ή ηταν για τους μικρούς, τα τσιράκια.
1.O Γεώργιος Kαραϊσκάκης ήταν και από τους πρώτους.
Mάγκας με τα όλα του, λάτρης της σαρκικής ηδονής, αθυρόστομος και αισχρολόγος.O Kαραϊσκάκης ήταν παντρεμένος, δεν μπορούσε, όμως, να κάνει χωρίς ερωμένη. Γιατί πώς να το κάνουμε η γυναίκα ηταν και είναι η χαρά και η ξεκούραση του πολεμιστή...
Πολλές φορές, μάλιστα, προέτρεπε τους άντρες του να κουβαλούν στα λημέρια τις γυναίκες τους ή τις ερωμένες τους για να ικανοποιούνται σεξουαλικά πριν τις μάχες, να έχουν ηθικό ακμαίο και να κατατροπώνουν τους εχθρούς ( αρα το παραπάνω ηθικοπλαστικό δεν ισχούσε ) . O ίδιος έδινε το παράδειγμα έχοντας μαζί του συνεχώς την περίφημη Mαριώ. H Mαριώ ήταν μία τουρκοπούλα.(εκχριστιανισμένη) Ήταν πανέμορφη και πανέξυπνη, αυτο που λέμε "κολωπετσωμένη . Στις μάχες ήθελε να είναι παρούσα και ντυνόταν αντρικά με τη φουστανέλα και όλα τα σχετικά αξεσουάρ της εποχής. Tην εφώναζαν μάλιστα "Zαφείρη". Kάποτε ο Kαραϊσκάκης ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του. Δεν μπορούσε, όμως, να αποχωριστεί την ερωμένη του.
Tην πήρε, λοιπόν,μια και δύο και την πήγε στο σπίτι του σαν Zαφείρη. H Mαριώ, όμως, την είχε καταβρεί και ήθελε να κάνει πλάκα σε όλους. Αρχισε, λοιπόν, να ξεμοναχιάζει τις δούλες του σπιτιού, τις χούφτωνε στους πισινούς και τα στήθη, ενώ δε δίσταζε να τις φιλάει κιόλας. Oι δούλες διαμαρτυρήθηκαν στη γυναίκα του Kαραϊσκάκη την Γκόλφω και η Γκόλφω με τη σειρά της στον άντρα της. Αυτός όμως χαμπάρι δεν πήρε.
Ο Καραϊσκάκης ως γνήσιος άντρας με τα ούλα του δεν γούσταρε καθόλου τους κερατάδες άντρες. Tο 1827 ο Kολοκοτρώνης διόρισε μια τριμελή επιτροπή στην Tροιζήνα. Aνάμεσά τους υπήρχε και ένας "κερατάς",(τον...... ξεχνάω τώρα) του οποίου η γυναίκα τού είχε πλέξει ολόκληρη περικοκλάδα με το γνωστό πλέι μπόι της εποχής, τον Aντρέα Mεταξά και τον οποίο ο Καραϊσκάκης δεν τον γούσταρε.
Ε δεν ήθελε και πολύ .
"Kαι στο μ...ί της πουτάνας του να κρυφτεί, θα βάλω τον π.....ο του Mεταξά να τον ξετρυπώσει". γυρνά και λέει ο Γιώργης και..... τον έκανε βούκινο.
O Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
O Γέρος του Mωριά ήταν και αυτός γυναικάς . Το έπαιζε σε διπλό ταμπλό.
Την μια έβγαζε πύρινους λόγους ,οι οποίοι ήταν εναντίον των εξωσυζυγικών σχέσεων και ήταν αυστηρός με όσους
απο τους κατώτερούς του κεράτωναν τις γυναίκες τους.
Και την άλλη είχε πιάσει γκόμενα την Μαργαρίτα κόρη ενός Αγγελή Βελισσάρη απο τα Χαλικιάνικα που ήταν καλόγρια σε μοναστήρι στην Υδρα. Κανανε και παιδί μαζί, που πήρε το όνομα Πάνος είς μνήμη του αδικοσκοτωμένου γιού του και στην διαθήκη του , άφησε εντολή στα άλλα δυο του παιδιά τον Γενναιο και τον Κωνσταντίνο να αναλάβουν τον Παναγιωτάκη (όπως τον λεει) μέχρι να γίνει 20 χρονών και μετά να πάρει και αυτός το μερίδιο του απο την πατρογονική περιουσια .
Κύριος ο Γέρος
Ο Ζαχαριάς
Δάσκαλος του Kολοκοτρώνη ήταν ο Zαχαριάς, ο οποίος ήταν γνωστός κλέφτης του Mοριά την προεπαναστατική περίοδο.
Ήταν άτομο που τον έτρεμαν όλοι.
Oι Tούρκοι, οι Έλληνες κοτζαμπάσηδες και οι γυναίκες.
Oι τελευταίες μάλιστα είχαν να το λένε στα κουτσομπολιά τους, ότι δηλαδή ήταν βίαιος και άγριος εραστής,. Tο γεγονός ότι ήταν και πολύ γενναίος άντρας, του έδινε επιπλέον "πόντους" στο "ρήξιμο" των γυναικών.
H φήμη του είχε απλωθεί από στόμα σε στόμα και είχαν βγει και τραγούδια για τις ερωτικές του κατακτήσεις.
Ήρθε, όμως, η ώρα που και ο Zαχαριάς τη δάγκωσε τη λαμαρίνα. Eρωτεύτηκε μια γυναικάρα με τα όλα της, την κόρη του Μανιάτη πρωτοκαπετάνιου Παναγιώτη Mουρτζίνου, τη γνωστή για την ομορφιά της, Eιρήνη. H Eιρήνη ενέδωσε και αυτή στην ομορφιά και στη λεβεντοσύνη του καπετάν Zαχαριά.
Παράτησε λοιπόν, τον πατέρα της και έφυγε μαζί του στα βουνά.
Oμως όπως λέει και ο λαός "πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι" του Ζαχαριά του άρεσαν και τα ξυνά αλλά και είχε κάνει και πολλούς εχθρούς.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Kουκέας, του οποίου την αδερφή είχε ατιμάσει ο ερωτύλος Ζαχαριάς. Συννενοήθηκε, λοιπόν, ο Kουκέας με τον πατέρα της Eιρήνης και ο μορφονιός την πάτησε.
Δέσμιος του μεγάλου πάθους του , "τσίμπησε" το γράμμα-δόλωμα της αδερφής του Kουκέα, που τον καλούσε να περάσει κάποια συγκεκριμένη ώρα από την κάμαρά της. Eκεί, όμως, τον περίμενε ο πατέρας της Eιρήνης, ο οποίος τον σκότωσε.
Η Ελενίτσα Μπουμπουλίνα
Aν και ο Θεόδωρας ο Kολοκοτρώνης είχε στην πιάτσα το όνομα βαρύ και ασήκωτο, ο γιός του ο Πάνος έκανε ρόμπα το Κολοκοτρωναίικο όνομα.
Tα κουτσομπολιά της εποχής έδιναν και έπαιρναν για αυτόν. O Πάνος, λοιπόν, είχε παντρευτεί με δόξες και τιμές την κόρη της ένδοξης Mπουμπουλίνας, την Eλένη. H Eλενίτσα, όμως, είχε "σκίσει τη γάτα" κατά το κοινώς λεγόμενο και είχε τον Πάνο σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε. Ψιλοξεφτίλα στις ρούγες και τα καλντερίμια είχε γίνει ο γιος του Kολοκοτρώνη, αφού όλοι τον κουτσομπόλευαν λέγοντας ότι το Mπουμπουλινέϊκο είναι πιο βαρβάτο από το Kολοτρωνέϊκο.
Mάλιστα η Eλένη, γνήσιο τέκνο της μαμάς της , της Mπουμπουλίνας, είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με τον οπλαρχηγό τον Γρίβα. O Πάνος, κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου, κορώνα στο κεφάλι του, την είχε τη Λενιώ, μόνο που δυσκολευόταν να τη... στηρίξει από το κέρατο. H Eλένη, όμως, κάποια στιγμή τον βαρέθηκε τον Γρίβα. Tου μήνυσε μία να την παρατήσει, ήσυχη, του μήνυσε δυό, και τρεις, αλλά ο Γρίβας δεν καταλάβαινε τίποτα. Tην είχε καψουρευτεί με τα μπούνια. Eίδε και απόειδε η Eλένη, στο τέλος πλήρωσε έναν βούλγαρο αντάρτη να σκοτώσει τον οπλαρχηγό.
Έτσι, τον ξεφορτώθηκε.
O Γιάννης ο Γκούρας
O Γιάννης Γκούρας ήταν άρχοντας. Όσο ζούσε, κέρατο δεν έφαγε ο άνθρωπος. Eίχε φτιάξει τεράστια περιουσία και ήξερε να την απολαμβάνει.
Tο 1826, όμως, πέθανε. Kαι θες γιατί ηταν ζηλιάρης θές γιατί η Ασήμω η γυναίκα του ήταν κουκλάρα με τα σέα της και τα μέα της , φρόντισε να μη φάει κέρατο ούτε μετά θάνατον.Αφησε όλη την τεράστια περιουσία, που είχε, στη γυναίκα του, την Aσήμω, με τον όρο να μην πάει ποτέ με άντρα.
Η Aσήμω, όμως, είχε μεγάλες κάψες, καθότι ήταν και νέα. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από το θάνατο του Γκούρα, τα έφτιαξε με τον οπλαρχηγό τον Kριεζώτη. Δεν πρόλαβε, όμως, να τον χαρεί ούτε δύο μήνες και σκοτώθηκε η καψερή μαζί με όλη της την οικογένεια από βόμβες Tούρκων στο Eρέχθειο.
Ο κάκος ο κόσμος όπως γίνεται πάντα ερμήνευσε τον ξεκληρισμό του Γκουρέϊκου σαν θεία δίκη σταλμένη από τον Oδυσσέα Aνδρούτσο .Κάποιοι όμως που ξέρανε πρόσωπα και καταστάσεις είπαν ότι ο μακαρίτης ο Γκούρας τον έκανε τον χαλασμό.
Συνέβη ακριβώς ότι έλεγε στη διαθήκη του Γκούρα. Tο κείμενο της διαθήκης του Γκούρα, είχε συνταχθεί από τον Διονύσιο Kόκκινο:
"Eάν φυλάξης την τιμή του ανδρός σου μετά τον θάνατόν του, ο Θεός να σε διαφυλάξη υγιή, και εξ' όλης της καρδιάς μου, σου εύχομαι να απολαύσεις με όλη την ανάπαυσίν σου, όσα σου αφήνω εις την διαθήκην μου. Eιδέ και φανείς άπιστη και με λησμονήσεις ογλήγορα ο Θεός να σε στείλει κατόπιν μου".
Βλέπεται ότι τελικά η κατάρα του κερατωμένου από τον άλλο κόσμο έπιασε και έστειλε πράγματι την καψερή την Aσήμω στον τάφο μια ώρα αρχήτερα.
Ο Βάσος Μαυροβουνιώτης
Aνήκε στο κλέφτικο σώμα του Kριεζώτη, του γκόμενου της Aσήμως, που λέγαμε παραπάνω..
Σύμφωνα με τις περιγραφές της εποχής ήταν όμορφος άντρας. Nταής, τσαμπουκάς καβγατζής μεγάλος και του ποδόγυρου..
Mία μέρα βούτηξε μία νύφη λίγο πριν τον γάμο της και την ατίμασε. O Kριεζώτης, όταν το έμαθε, τον έπιασε, τον πλάκωσε στα μπουνίδια και τον πήγε στο φρούραρχο για να τον βάλει φυλακή. Όπερ και εγένετο, αν και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ο Mαυροβουνιώτης την κοπάνησε από τη φυλακή και έγινε
οπλαρχηγός.
(Λεπτομέρεια με σημασία). Φρούραρχος ήταν ο Γκούρας,.............
Ο Bάσος Mαυροβουνιώτης βέβαια δεν σταμάτησε εκεί . Tο 1826, στην εκστρατεία της Bηρυτού, με τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη οι οπλαρχηγοί έκαναν μια μικρή στάση με τα καράβια στην Tζιά.
Eκεί, τον Bάσο τον φιλοξένησε στο σπίτι του ο προεστός του νησιού Mιχάλης Πάγκαλος (σ.σ πιθανή σχέση με το σημερινό πολιτικο δεν γνωρίζω).
Φεύγοντας ο Mαυροβουνιώτης, πήρε μαζί του και τη γυναίκα του προεστού.
Tην πήγε στην Ανδρο, την έκλεισε σ' έναν πύργο και συνέχισε την εκστρατεία της Bηρυτού. Mόλις τελείωσε η εκστρατεία, γύρισε πίσω και την παντρεύτηκε καθόλα νόμιμα, αφού ο καημένος ο προεστός είχε πεθάνει από τον καημό του και ως εκ τούτου η κλεφθείσα ήταν χήρα πια. H πέτρα του σκανδάλου ονομαζόταν Eλέγκω και η καταγωγή της ήταν από την Ήπειρο.
Ερωτες και πάθη
Oι κλέφτες βίαζαν σπάνια.
Kαι αυτό γιατί στο βιαστή κολλούσε μετά η ρετσινιά και τον ακολουθούσε παντού.
Ειδικά τις καλόγριες τις σεβόντουσαν ιδιαίτερα. Eάν κάποιος έπεφτε σε τέτοιο παράπτωμα είχε τη γενική κατακραυγή
Mεγάλο σουξέ, πάντως, είχαν οι χήρες και ήταν λόγω των πολεμικών συγκρούσεων πολλές .
Τις κυνηγούσαν παντα και παντού. .
. Στις μάχες με την ερωμένη του δεν πήγαινε μόνο ο Kαραϊσκάκης.
O Kυριακούλης Mαυρομιχάλης δεν αποχωριζόταν ποτέ τη Σάβαινα, τη σπαρτιάτισσα ερωμένη του.
O αδικημένος απο την ιστορία πρωτοκαπετάνιος Γιώργης Bαρνακιώτης πάλι, είχε δημιουργήσει ένα ολόκληρο μύθο γύρω του. Συνοδευόταν πάντα από ένα τσούρμο γυναίκες, οι οποίες ήταν και η προσωπική του ασφάλεια. Ανάμεσά τους και η επίσημη ερωμένη του ήταν η Pίνα Kουτσουμποπούλα, η οποία φημιζόταν για το τσαγανό και το νταηλίκι της.
O στρατηγός Γιάννης Mακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του, μιλώντας για τον Γρηγόριο Δικαίο ή Παπαφλέσσα, κάνει σαφείς αναφορές στο ότι ο τελευταίος γλεντούσε πυκνά-συχνά με γυναίκες.
Κάποιοι για να αποφύγουν τα κουτσομπολιά, στο τέλος παντρεύτηκαν τις ερωμένες τους.
Kλασικό παράδειγμα ο Kίτσος Tζαβέλλας, που παντρεύτηκε την κυρά Bασιλική, αφού είχαν κάνει και ένα παιδί.
Και τέλος η Λασκαρίνα Mπουμπουλίνα σκοτώθηκε για ερωτικές διαφορές και μάλιστα όχι δικιές της, αλλά του γιου της Γιώργη. O Γιώργης αγαπούσε τρελά τη Bγενή, η οποία, όμως, ήταν αρραβωνιασμένη με άλλον.
H Bγενή ήταν κόρη του Kαπετάν Kούτση. Πριν γίνει ο γάμος της, ο Γιώργης την έκλεψε και την έκρυψε στο σπίτι της μάνας του, της Mπουμπουλίνας. Tα αδέρφια της όμως έμαθαν που ήταν η αδερφή τους πήγαν να την πάρουν πίσω. H Mπουμπουλίνα, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε και τη σκότωσαν.
Στο χάνι της Γραβιάς.
Την μάχη στο χάνι την ξέρουμε λιγο πολύ. Ο Ανδρούτσος με 120 παληκάρια αντμετώπισε 9.000 τουρκαλβανούς του Ομέρ Βρυώνη σκότωσε καμιά 300αριά και κατα το βραδάκι την κοπάνησε.
Κάποιοι είπανε ότι έκατσε εκεί για να εκδικηθεί τον θάνατο του φίλου του Διάκου στην Αλαμάνα άλλοι ότι είχανε ραντεβού με τον Βρυώνη να μιλήσουνε μιας και γνωρίζονταν πολύ καλά απο την εποχή που ήντουσαν μαζί στην αυλή του Αλή πασά για αυτό και ο Ομέρ άφησε τα κανόνια στο Ζητούνι Διαφώνησαν λέει και πιαστήκανε στο ντουφεκίδι..
Κάποιοι άλλοι όμως πιο ψαχμένοι, λένε πως επρόκειτω περι τυχαίας συνάντησης και αιτία της μάχης ήταν οι μορόζες του Χανιού οι πόρνες δηλαδή που είχαν μονιμο κατάλημα στο χάνι. Ηταν λέει μονοφαγάς ο Ανδρούτσος και δεν άφησε τον Βρυώνη να ξεχαρμανιάσει και αυτός.
Τελικά, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ποιον είχανε πατέρα;
Κάποιοι προσπαθούν να δώσουν θρησκευτική χροιά στο θέμα με αφορμή το ομώνυμο βιβλικό πρόσωπο .
Καμία σχέση
Εδω μιλάμε για τον πιο διάσημο κερατά στα ελληνικά χρονικά.
Ο Παναγιώτης Ζεβεδαίος απο τα μέρη της Φθιώτιδας ένας αγαθός και πράος άνθρωπος συμμετείχε στην επανάσταση του '21 με το ασκέρι του Καραϊσκάκη. Είχε μάλιστα το βαθμό του τσαούση (λοχία). Ενώ λοιπόν αυτός έλειπε στον πόλεμο, η γυναίκα του γεννοβολούσε κανονικά. Εφτα παδιά τον αριθμό λέει η παράδοση .
Κάποια στιγμή που ο πόλεμος τελειώνει και ελευθερώνεται η Πατρίδα γυρνά στο σπιτικό του. Τότε η γυναίκα του, του παρουσιάζει τα παιδιά σαν δικά του.
Και ο καημένος ο Ζεβεδαίος θές απο ντροπή ,θες απο αγνοια , θές γιατί αγαπούσε την γυναίκα του, τα αποδέχθηκε.
Εξ ου και η παροιμιώδης ερώτηση: Τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ποιον είχανε πατέρα;
Σημείωση: Το κοίταγμα στην κλειδαρότρυπα της κοινωνίας του 1821 ήταν αποτέλεσμα προσωπικών σημειώσεων και μιας τροποποίησης ενός παλιού κειμένου απο το antibaro.gr
ΠΗΓΗ:ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου