Στη μάχη αυτή πήραν μέρος περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι, έξι χιλιάδες άρματα μάχης και τέσσερις χιλιάδες αεροσκάφη.
Μέχρι τότε η Σοβιετική ΄Ενωση έχασε ένα τεράστιο έδαφος και υπέστη τεράστιες απώλειες. Το γεγονός αυτό ανάγκασε το σοβιετικό στρατό να κινητοποιηθεί στο μέγιστο βαθμό και να καταφέρει συντριπτικό πλήγμα στον εχθρό το καλοκαίρι του 1943.
Μετά το τέλος της χειμερινής εκστρατείας του 1942 - 1943 τα στρατεύματα του Χίτλερ ανακτούσαν τις δυνάμεις τους ύστερα από τη Μάχη του Στάλινγκραντ. Παρόλο που την άνοιξη κατάφεραν ένα βαρύ πλήγμα στα σοβιετικά στρατεύματα νότιο-δυτικά και να ανακαταλάβουν την πριν λιγο καιρό απελευθερωμένη πόλη Χάρκοβο, δεν ήταν ωστόσο σε θέση να διεξάγουν πιο ενεργά και με επιτυχία νέες επιθετικές επιχειρήσεις.
Μετά το Στάλινγκραντ στον Κόκκινο Στρατό ήταν αισθητή η ανάγκη της ανάκτησης των πόρων και της προετοιμασίας για την θερινή εκστρατεία. Σ’ αυτές τις συνθήκες ήταν βασικό να καθοριστεί η κατεύθυνση του κύριου χτυπήματος.
Η πιο συμφέρουσα για τα γερμανικά στρατεύματα ήταν η επίθεση στο σημείο προεξοχής ανάμεσα στις πόλεις Κουρσκ και Οριόλ. Ο Χίτλερ ονόμασε την μελλοντική του επιχείρηση «Φρούριο». Θεωρόταν ότι οι Γερμανοί θα είναι σε θέση να περικυκλώσουν τα σοβιετικά στρατεύματα και να ανοίξουν το δρόμο πρώτα προς το Κουρσκ και στη συνέχεια προς τη Μόσχα.
Η Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού, επίσης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατεύθυνση του Κουρσκ θα είναι η κύρια στη θερινή του εκστρατεία. Ήταν απαραίτητο να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις και οι πόροι, μάλιστα, όχι μόνο για άμυνα, αλλά και για επίθεση - αυτή η φάση ακριβώς ήταν η καθοριστική. Είναι αλήθεια ότι η σοβιετική διοίκηση έκανε ένα λάθος. Στο Γενικό Επιτελείο θεωρούσαν ότι το κύριο πλήγμα του εχθρού θα καταφερθεί στη βόρεια πλευρά, όπου βρισκόταν το κεντρικό μέτωπο υπό την αρχηγία του Στρατού Κονσταντίν Ροκοσόφσκι. Όμως, οι πρώτες κιόλας ημέρες της μάχης, που άρχισε στις 5 Ιουλίου, έδειξαν ότι οι κύριες φασιστικές δυνάμεις ήταν συγκεντρωμένες στο νότο. Τη στιγμή που πραγματοποιόταν η ανασύνταξη των δυνάμεών του, ο σοβιετικός στρατός ήταν αναγκασμένος να υποχωρήσει σε ορισμένα σημεία κατά 35 χιλιόμετρα. Οι Γερμανοί ενέτειναν την πίεσή τους.
Στις 12 Ιουλίου οι μεραρχίες αρμάτων μάχης των Ες-Ες και τα σοβιετικά τάνκς συναντήθηκαν στο χωριό Πρόχοροβκα. Ακολούθησε η μάχη με τη συμμετοχή 1000 και πάνω τάνκς και από τις δύο πλευρές. Η κύρια έκβαση της μάχης αυτής ήταν η εξής: τα στρατεύματα του Χίτλερ άρχισαν να υποχωρούν και εγκατέλειψαν τα σχέδια επίθεσης στο Κουρσκ. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η επιθετική φάση της μάχης. Τότε ακριβώς στη Μόσχα, ρίχθηκαν στον ουρανό τα πρώτα χαιρετιστήριαα πυροτεχνήματα προς τιμήν της απελευθέρωσης της Μπέλγκοροντ του Χαρκόβου. Για πολλούς μαχητές, το γεγονός αυτό ήταν εντελώς απροσδόκητο και τους προκάλεσε μεγάλη έκπληξη. Να, τι αναθυμάται σχετικά με αυτό ο Νικολάι Σολογκούμπ, που είχε πάρει μέρος στη μάχη του Κουρσκ:
- Τότε έλεγαν από το ραδιόφωνο ότι θα μεταδοθεί κάποια σημαντική ανακοίνωση της κυβέρνησης. Νομίζαμε ακόμα ότι ίσως οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν δηλητηριώδη αέρια. Όμως αποδείχθηκε ότι μεταδόθηκε η ανακοίνωση για τα πρώτα θριαμβευτικά πυροτεχνήματα.
Τα σοβιετικά στρατεύματα μετά τη μάχη του Κουρσκ δεν άφησαν πια ποτέ να ξεφύγει από τα χέρια τους η στρατηγική πρωτοβουλία. Θεωρείται επίσημα ότι η μάχη του Κουρσκ τελείωσε στις 23 Αυγούστου, δηλαδή διήρκεσε 49 ημέρες. Ο Κόκκινος Στρατός μετά την μάχη του Κουρσκ εξακολουθούσε χωρίς καμιά ανάπαυλα να χτυπά τον εχθρό. Ήδη το Σεπτέμβριο τα σοβιετικά στρατεύματα βγήκαν στις όχθες του Δνείπερου και στις 6 Νοεμβρίου απελευθερώθηκε η πρωτεύουσα της Ουκρανίας - το Κίεβο.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου