Η αληθεια για το αρθρο 120

Ρωτούν πολλοί εάν ενεργοποιήθηκε το άρθρο 120 του Συντάγματος.

Η αλήθεια είναι η εξής:


Πρώτο: Το άρθρο 120 ισχύει, δηλαδή είναι "ενεργοποιημένο", από την στιγμή που έγινε αποδεκτό στην νομολογία του κράτους. Με αυτήν την έννοια, δεν μπορεί να απενεργοποιηθεί, εκτός και εάν αφαιρεθεί από το Σύνταγμα.

Δεύτερο: Το άρθρο 120 είναι ένα άρθρο μέσα σε ένα κείμενο. Δηλαδή είναι κάτι άψυχο. Δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί, ούτε να απενεργοποιηθεί από μόνο του με την έννοια ότι αυτό το ίδιο θα πράξει πρωτογενώς. Αυτοί που ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται ουσιαστικά με πράξεις, είναι οι ίδιοι οι πολίτες.

Τρίτο: Εφ όσον το ίδιο το άρθρο δεν βοηθά από μόνο του και ούτε πρόκειται απλά δια μέσου της ύπαρξής του να αλλάξει την κατάσταση, θα πρέπει να αποδεχθούμε αναγκαστικά ότι εάν δεν ενεργοποιηθούν οι πολίτες, δεν πρόκειται να "ενεργοποιηθεί" τίποτα. Οπότε, τα πραγματικά ερωτήματα θα έπρεπε να είναι:
"Παραβιάστηκε το υπόλοιπο Σύνταγμα, έτσι ώστε να ισχύουν οι προϋποθέσεις που αναφέρονται στο άρθρο 120;"
"Εφ όσον παραβιάστηκε το Σύνταγμα, και ισχύουν οι προϋποθέσεις υπεράσπισης του, σύμφωνα με το άρθρο 120, θέλουμε να το υπερασπισθούμε;"
"Ενεργοποιήθηκαν οι πολίτες με βάση ή στην βάση του άρθρου 120;
Συνεπώς, σε αυτά οφείλουμε να απαντήσουμε.

Τέταρτο:  Το Σύνταγμα, έχει παραβιαστεί ξεκάθαρα. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς συνταγματολόγος, για να το διαπιστώσει αυτό, άλλωστε, ως θεμελιώδης νόμος του κράτους, έχουμε υποχρέωση να το κατανοούμε πλήρως, κι αν δεν το κατανοούμε, θα πρέπει αν θέλιυμε να είμαστε ενεργα μέλη τηςκοινωνίας μας, να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να το κατανοήσουμε. Το σύνταγμα έχει παραβιστεί λοιπόν, όχι μόνο πρόσφατα με το μνημόνιο και λοιπούς νόμους, αλλά και πολύ πριν. Θεμελιώδεις διατάξεις του, που έχουν να κάνουν με την ισότητα των πολιτών, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και της αξιοπρέπειας του, έχουν παραβιαστεί κατάφωρα, πολύ πριν την κρίση. Οι κυβερνώντες, άπλα αύξησαν την έκταση της παραβίασης στα ανώτατα όρια της.

Πέμπτο:  Εφ όσον λοιπόν έχει παραβιαστεί εδώ και πολύ καιρό το Σύνταγμα, αυτό σημαίνει, ότι οι προϋποθέσεις που αναφέρονται σε αυτό που δίνουν το δικαίωμα, αλλά πιο σημαντικά ακόμα, μας προστάζουν να το υπερασπισθούμε, υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό. Αυτό σημαίνει, ότι όλοι οι πολίτες οφείλουν να πράξουν με κάθε μέσο για να το υπερασπίσουν.

Έκτο: Οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, ΔΕΝ ενεργοποιήθηκαν. Οποίος πιστεύει ότι το υπάρχον Σύνταγμα πρέπει λοιπόν να ισχύει πρακτικά, άσχετα εάν το ίδιο δεν είναι και το ιδανικότερο, δεν έχει απλά το δικαίωμα, αλλά έχει την υποχρέωση να το υπερασπίσει.

Έβδομο: Το πραγματικό μέλημά μας δηλαδή, δεν πρέπει να είναι το εάν ισχύει η δεν ισχύει το άρθρο 120, αλλά το πως ακριβώς θα οργανωθούμε μαζικά, για να το υπερασπισθούμε.

Όγδοο: Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια τραγική κατάσταση: Κατηγορούμε τους κυβερνώντες ότι παραβιάζουν το Σύνταγμα, την ίδια ώρα που οι περισσότεροι από εμάς, δεν πράττουμε κατά το Σύνταγμα παραβιάζοντάς το, που μας επιβάλλει να σηκωθούμε, να τους πετάξουμε έξω από την βουλή, να τους δικάσουμε, να τους φυλακίσουμε εφ όσον κριθούν ένοχοι, για να επιστρέψει, έστω, η πρότερη νομιμότητα.

Ένατον: Ακόμη χειρότερα, πολλοί από εμάς, ασχολούμαστε με το να σκεπτόμαστε για ιδανικά Συντάγματα, άμεση δημοκρατία κ.ο.κ., την ίδια ώρα, που έχουμε αποδειχθεί ανίκανοι να υπερασπισθούμε τα θεμελιώδη και βασικά. Πως αλήθεια, περιμένουμε να διεκδικήσουμε και να υπερασπισθούμε ένα νέο, πολύ δημοκρατικότερο Σύνταγμα, όταν δεν έχουμε ούτε την βασική δεξιότητα να απαιτούμε και να κάνουμε πραγματικότητα το θεμελιώδες;





Με λίγα λόγια, ας αφήσουμε τις θεωρίες, κι ας κοιτάξουμε λιγάκι τον εαυτό μας για να καταλάβουμε γιατί δεν κάνουμε αυτό που οφείλουμε. 

Γιατί πολλά λόγια λέμε, πολλά άσχετα ερωτήματα κάνουμε, πολλές θεωρίες και δικαιολογίες βρίσκουμε, κι από πράξεις - που αν μη τι άλλο επιβεβαιώνουν τα λόγια - δεν κάνουμε τίποτα.

ΝΙΚΟΛΑΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΗΣ.