Ένας είναι ο δικός μας φόβος, την ώρα που η Ελλάδα είναι με το ένα
πόδι στον γκρεμό: Η Άγκυρα, πάντα καραδοκούσα, να εκμεταλλευτεί την
ακυβερνησία στην χώρα μας. Εμείς πιστεύουμε -και μακάρι να διαψευστούμε-
πως το κενό εξουσίας στην Αθήνα. Και επειδή οι παρεμβάσεις της Τουρκίας σε Ιράν και Συρία
έχουν προκαλέσει αδιέξοδα στις φιλοδοξίες της, το πλήγμα το οποίο θα
εγγράψει τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές υποθήκες της Άγκυρας, οι
Τούρκοι θα το επιχειρήσουν κατά της Ελλάδος ή/και της Κύπρου…
Η άνοδος του Ερντογάν στην εξουσία, το 2002, σηματοδότησε τις νέες αντιλήψεις της νεο-οθωμανικής Τουρκίας. Και στο σημείο αυτό εμφανίστηκαν σχεδόν αυτομάτως μεγάλα διλήμματα για τους Τούρκους. Με δύο τα κυρίαρχα: Τι θα γινόταν με το Ιράν και τα πυρηνικά του; Εκτιμούμε, πως κόντρα στα συμφέροντα ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Ισραήλ η Άγκυρα θα επιθυμούσε και θα ευχόταν την πυρηνικοποίηση του Ιράν. Διότι αμέσως θα έβρισκε το άλλοθι να αποκτήσει και αυτή πυρηνικά όπλα. Σενάριο στα αλήθεια εφιαλτικό για ολόκληρη την ''γειτονιά''...
Το δεύτερο μείζον θέμα αποδείχθηκε η κρίση Τουρκίας-Ισραήλ που μετέβαλλε άρδην το γεωστρατηγικπό περιβάλλον στην ανατολική Μεσόγειο.
Γιατί όμως να πούμε πως η Τουρκία θα επιχειρήσει πιθανότατα μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα να ''χτυπήσει''; Θα ήταν εύκολο να χαρακτηριστούμε κινδυνολόγοι. Όμως είναι απλά θέμα συσχετισμών και οπτικής realpolitik. H ευκαιρία εκτόνωσης της Άγκυρας και εξασφάλισης κερδών είναι η παραπαίουσα Ελλάδα και η αμυντικά απογυμνωμένη Κύπρος. Να το θέσουμε με ερώτηση: Δεν θα είχε προβεί η Τουρκία ήδη σε τετελεσμένα αν δεν υπήρχε το Ισραήλ και ενδεχομένως η Ρωσία, με τα δικά τους συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο; Ποιός θα τους απέτρεπε; Ο Σόιμπλε, η Λαγκάρντ ή ο Λευκός Οίκος; Ή μήπως η ανύπαρκτη ευρωπαική πολιτική ασφάλειας και άμυνας; Δυστυχώς για εμάς, η Τουρκία έχει από καιρού αρκούντως αυτονομηθεί και δεν υπόκειται εύκολα σε πιέσεις....
Οδεύουμε νομοτελειακά προς εθνική τραγωδία, με τραγικά ανεπαρκές (Ελλάδα) ή ιδεοληπτικό (Κύπρος) πολιτικό προσωπικό. Ο μόνος πυλώνας που κρατά, είναι οι ένοπλες δυνάμεις του Έθνους. Για αυτό και μόνο οι Τούρκοι δεν χτύπησαν ακόμη. Διότι δεν είναι 100% σίγουροι (ακόμη...) για την επιτυχή έκβαση του χτυπήματος. Σε λίγους μήνες, με τον ρυθμό πτώσης της ελληνικής αποτροπής, θα είναι...
Κάνουμε μια έκκληση: Να ακούσουν (πράγμα δύσκολο) όσοι ''ζωντανοί'' τι γίνεται ανατολικά του Αιγαίου. Ενδεχομένως να απαντούσαν πως τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας είναι δευτερεύοντα, όταν προέχει να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν επείγει η οικονομική ανόρθωση. Λάθος: Οικονομία, το έχουμε πει χιλιάδες φορές, επανοικοδομείς. Ξαναχτίζεις παραγωγή και μπαίνεις κάποια στιγμή σε τροχιά ανάπτυξης. Υπό προυποθέσεις βεβαίως.
Αυτό που σίγουρα δεν διορθώνεται, είναι μια εθνική τραγωδία, που την βλέπουμε να ζυγώνει, μέσα από τον εξοπλιστικό και όχι μόνο πυρετό των Τούρκων...
πηγηΗ άνοδος του Ερντογάν στην εξουσία, το 2002, σηματοδότησε τις νέες αντιλήψεις της νεο-οθωμανικής Τουρκίας. Και στο σημείο αυτό εμφανίστηκαν σχεδόν αυτομάτως μεγάλα διλήμματα για τους Τούρκους. Με δύο τα κυρίαρχα: Τι θα γινόταν με το Ιράν και τα πυρηνικά του; Εκτιμούμε, πως κόντρα στα συμφέροντα ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Ισραήλ η Άγκυρα θα επιθυμούσε και θα ευχόταν την πυρηνικοποίηση του Ιράν. Διότι αμέσως θα έβρισκε το άλλοθι να αποκτήσει και αυτή πυρηνικά όπλα. Σενάριο στα αλήθεια εφιαλτικό για ολόκληρη την ''γειτονιά''...
Το δεύτερο μείζον θέμα αποδείχθηκε η κρίση Τουρκίας-Ισραήλ που μετέβαλλε άρδην το γεωστρατηγικπό περιβάλλον στην ανατολική Μεσόγειο.
Γιατί όμως να πούμε πως η Τουρκία θα επιχειρήσει πιθανότατα μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα να ''χτυπήσει''; Θα ήταν εύκολο να χαρακτηριστούμε κινδυνολόγοι. Όμως είναι απλά θέμα συσχετισμών και οπτικής realpolitik. H ευκαιρία εκτόνωσης της Άγκυρας και εξασφάλισης κερδών είναι η παραπαίουσα Ελλάδα και η αμυντικά απογυμνωμένη Κύπρος. Να το θέσουμε με ερώτηση: Δεν θα είχε προβεί η Τουρκία ήδη σε τετελεσμένα αν δεν υπήρχε το Ισραήλ και ενδεχομένως η Ρωσία, με τα δικά τους συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο; Ποιός θα τους απέτρεπε; Ο Σόιμπλε, η Λαγκάρντ ή ο Λευκός Οίκος; Ή μήπως η ανύπαρκτη ευρωπαική πολιτική ασφάλειας και άμυνας; Δυστυχώς για εμάς, η Τουρκία έχει από καιρού αρκούντως αυτονομηθεί και δεν υπόκειται εύκολα σε πιέσεις....
Οδεύουμε νομοτελειακά προς εθνική τραγωδία, με τραγικά ανεπαρκές (Ελλάδα) ή ιδεοληπτικό (Κύπρος) πολιτικό προσωπικό. Ο μόνος πυλώνας που κρατά, είναι οι ένοπλες δυνάμεις του Έθνους. Για αυτό και μόνο οι Τούρκοι δεν χτύπησαν ακόμη. Διότι δεν είναι 100% σίγουροι (ακόμη...) για την επιτυχή έκβαση του χτυπήματος. Σε λίγους μήνες, με τον ρυθμό πτώσης της ελληνικής αποτροπής, θα είναι...
Κάνουμε μια έκκληση: Να ακούσουν (πράγμα δύσκολο) όσοι ''ζωντανοί'' τι γίνεται ανατολικά του Αιγαίου. Ενδεχομένως να απαντούσαν πως τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας είναι δευτερεύοντα, όταν προέχει να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν επείγει η οικονομική ανόρθωση. Λάθος: Οικονομία, το έχουμε πει χιλιάδες φορές, επανοικοδομείς. Ξαναχτίζεις παραγωγή και μπαίνεις κάποια στιγμή σε τροχιά ανάπτυξης. Υπό προυποθέσεις βεβαίως.
Αυτό που σίγουρα δεν διορθώνεται, είναι μια εθνική τραγωδία, που την βλέπουμε να ζυγώνει, μέσα από τον εξοπλιστικό και όχι μόνο πυρετό των Τούρκων...
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου