Ἡ Δράμα καὶ τὸ σύγχρονο ἐκκλησιαστικὸ δράμα
Ὁ δήμαρχος τῆς ἀκριτικῆς Δράμας, διερμηνεύοντας τὴ θέληση καὶ τὸ φρόνημα τῆς πλειοψηφίας τῶν συμπολιτῶν του, ἀπέστειλε μία εὐγενικὴ μεν, πεπαρρησιασμένη δέ, ἐπιστολή στον ὀλετήρα τῆς πάλαι ποτὲ Ἐθνικῆς μας παιδείας (ποὺ διὰ τὰς ἁμαρτίας μας κατέχει τὸ σχετικὸ ὑπουργικὸ θῶκο), μὲ αἰτία καὶ ἀφορμὴ τὴ διδακτέα ὕλη τῶν "νέων Θρησκευτικῶν" τῆς Δ' Τάξεως τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, ποὺ ὑπηρετεῖ ἄριστα καὶ ἀποδοτικά το συγκρητιστικὴς ὑφῆς πανθρησκειακὸ "ἰδεῶδες" συντελώντας, κὰτ αὐτὸν τὸν τρόπο, στὴ θρησκευτική, ἐθνικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἰσοπέδωση καὶ ὁμογενοποίηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ἡ ἐν λόγω ὁμολογιακὴ παρέμβαση ἀποτελεῖ ὄαση ἐν μέσω τῆς αὐχμηρᾶς ἐρήμου τοῦ συγχρόνου ὠχαδελφισμοῦ, ραγιαδισμοῦ, δενμεμελισμοῦ ποὺ ἐν πολλοῖς διατρέχει τὴ δομὴ τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας, ἀπὸ κεφαλῆς ἕως καὶ ποδῶν αὐτῆς, καὶ διαμορφώνει καὶ χαρακτηρίζει τὴν ὄλη στάση καὶ συμπεριφορὰ της ἀπέναντί σε ἀκανθώδη, φλέγοντα καὶ ζέοντα ζητήματα ποὺ ἀπειλοῦν τὴν ἐθνικοθρησκευτικὴ μας ὑπόσταση καὶ....
ἀλλοιώνουν τὴν ἐθνικοθρησκευτικὴ μας ταυτότητα.
Κυρίως, ὅμως, ἡ συγκεκριμένη λεβέντικη ἐπιστολὴ ποὺ πληροὶ ἀφάτου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως κάθε ἑλληνικὴ ψυχὴ ποὺ δονεῖται ἀπὸ τὰ ἐθνικοθρησκευτικὰ ἰδεώδη, ἀποτελεῖ κόλαφο γιὰ τὴ στάση, ἐν προκειμένω, τῆς λεγόμενης διοικοῦσας Ἐκκλησίας καὶ μέτρο συγκρίσεως.
Δίκαιη ὀργὴ καὶ ἱερὰ ἀγανάκτηση συνέχει τὶς ψυχὲς τῶν ὀρθοφρονούντων συμπατριωτῶν μας ποὺ δὲν ἔχουν μετατραπεῖ σὲ μπέηδες τοῦ καναπέ, λάτρεις τῆς τηλε-τύφλωσης, στομαχόφρονες, ραγιάδες καὶ δενμεμέληδες, γιὰ τὴν "ἀντίδραση" τῆς "ἐπίσημης" Ἐκκλησίας, τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας τουτέστιν, ἀπέναντι στὴ μετάλλαξη τῶν Θρησκευτικῶν.
Εἶναι νωπὴ , ἀκόμη, ἡ τραγελαφική, "διπλωματική", ἀντινομικὴ καὶ προδοτικὴ στάση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου καὶ τῆς "τριμελοῦς ἐξ ἀρχιερέων ἐπιτροπῆς" ποὺ ἀνέλαβαν τὴν ὑποχρέωση νὰ δώσουν μάχες γιὰ τὴν κατοχύρωση τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτήρα τοῦ μαθήματος καὶ τὴν ἀποτροπὴ τῆς μεταλλάξεώς του σὲ πολυθρησκειακὸ-πανθρησκειακὸ ἔκτρωμα.
Δὲν ἔφθανε ἡ μέχρι τώρα ἐπιεικῶς ἀχαρακτήριστη στάση της ἀπέναντι στὸ λεγόμενο "ἀντιρατσιστικὸ νόμο", ἀπέναντι στὸ θεατρικὸ βοθρόλυμα "corpus christi", ἀπέναντι στὸ αἶσχος τοῦ "συμφώνου συμβίωσης" τῶν σοδομιτῶν καὶ γενικότερα ἀπέναντι στὸν ἐπιχειρούμενο, νομοθετικὸ καὶ μή, ἀποχριστιανισμὸ καὶ ἀφελληνισμὸ τοῦ λαοῦ μας!
Ναρκοθέτησε καὶ ἀκύρωσε μὲ τὴν προαναφερθεῖσα στάση της τὸ θεοφιλῆ ἀγώνα τῆς ΠΕΘ καὶ τοῦ πιστοῦ κλήρου καὶ λαοῦ ὑπὲρ τῆς διασφαλίσεως τοῦ ὀρθοδόξου προσανατολισμοῦ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Μετέβαλλε ΑΡΔΗΝ στάση καταπροδίδοντας τὶς ἀρχές της.
Σύρθηκε πίσω ἀπὸ τὴν ἄθεη καὶ ἀντιχριστῆ Πολιτεία καὶ τὴ σέχτα τοῦ δυσώνυμου ΚΑΙΡΟΥ. Συμβιβάσθηκε ἐνόχως.
Σκανδάλισε σφόδρα, ἀπογοήτευσε, πίκρανε ὅσους διατηροῦσαν τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ἀποτελοῦσε ἀνάχωμα στὴν ἐπιχείρηση ροκανίσματος τῶν ἐθνικοθρησκευτικῶν μας ριζῶν.
Ἔψυξε τὸν ἱερὸ ζῆλο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ μάρανε τὴν ἀγωνιστική του διάθεση.
Ἡ σχετικὴ εὐθύνη βαρύνει, πρωτίστως καὶ κυρίως, τὸν οἰακοστρόφο τῆς νηὸς τῆς κατ' Ἑλλάδα Ἐκκλησίας.
Γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ ἀποδείχθηκε κατώτερός τῶν περιστάσεων.
Ἀνίκανος νὰ διαχειρισθεῖ τὸ ὅλο ζήτημα ἐπωφελῶς γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος.
Φοιτήσας στὸ ἐπάρατο, ἀπαισίας μνήμης, σεραφειμικὸ φροντιστήριο τοῦ συμβιβασμοῦ καὶ τοῦ ραγιαδισμοῦ ἀναδείχθηκε καὶ ἀποδείχθηκε "ἄξιος" μαθητὴς ἐκείνου.
Τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἡγεῖται στὶς χαλεπὲς καὶ πονηρὲς ἡμέρες μας ἕνας λαγωὸς καὶ ὄχι ἕνας λέων. Ἀνίκανος νὰ δώσει ὁμολογιακὲς μάχες, δέσμιος, προφανῶς, μιᾶς στρεβλῆς, ἐν προκειμένω, συλλογιστικῆς,
δορυφορεῖται, ἐν πολλοῖς, ἀπὸ ὁμόφρονες καὶ ὁμότροπους ἱεράρχες, σεραφειμικὴς νοοτροπίας καὶ τακτικῆς, ἀρχιεργάτες τῆς ἥττας.
Ἀπὸ κοντὰ καὶ οἱ "τρεῖς ἱεράρχες", ἁπλῶς καὶ μόνο "θρόνων διάδοχοι" ἐκείνων ἀλλὰ ὄχι καὶ "τρόπων μέτοχοι", καθὼς διεφάνη ἀπὸ τὶς δηλώσεις τους καὶ τὴ συμπεριφορά τους.
Τὰ μέλη τῆς "τριμελοῦς, ἐξ ἀρχιερέων, ἐπιτροπῆς" ποὺ θὰ ἔδιναν τὴ μάχη γιὰ τὴν κατοχύρωση τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτήρα τοῦ μαθήματος.
Οἱ μητροπολίτες Ὕδρας (γνωστὸς ἐπιπλέον καὶ ἀπὸ τὰ οὐζάκια μὲ τὸν ὀλετήρα ὑπουργό...), Μεσσηνίας (no comments...) καὶ Μεσογαίας Νικόλαος, στὸν ὁποῖο πολλοὶ (μεταξύ τῶν ὁποίων καὶ ὁ γράφων) εἶχαν στηρίξει πολλὲς ἐλπίδες ἐπάνω του!
Δυστυχῶς, οἱ ἐλπίδες κατέρρευσαν μαζὶ μὲ τὸ κύρος τοῦ ἐν λόγω ἐπισκόπου μετὰ τὶς γνωστές, ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτες καὶ "διπλωματικὲς" δηλώσεις του. Νεροκουβαλητὲς τοῦ Γαβρόγλου καὶ τοῦ Γιαγκάζογλου κατάντησαν...
Καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἐπίσκοποι, μέλη τῆς ΙΣΙ, πῶς ἀντέδρασαν;
Ἂν δὲν ρίχνουν, κάποιοι ἂπ αὐτούς, καμία ἀνέξοδη ντουφεκιά, περιστασιακὰ σὲ κανένα κήρυγμά τους σὲ πανηγυρίζοντα ναὸ καὶ ἂν δὲν προβαίνουν σὲ καμία πλατωνικὴ διαμαρτυρία, οὐδὲν ἕτερον!
Ἀντὶ νὰ κηρύξουν ἁγία ἀνυπακοή, ἀντὶ νὰ προτρέψουν γονεῖς καὶ παιδιὰ νὰ ἀρνηθοῦν νὰ διδαχθοῦν τὰ νεοταξίτικα σκουπίδια τῶν "καιριτῶν", ἀντὶ νὰ κατεβάσουν στὸ δρόμο τὸ λαό, στὸ "ἅγιο πεζοδρόμιο", αὐτοὶ ἀρκοῦνται σὲ ἄσφαιρα πυρά!
Ἀλλῶ πῶς νὰ ἀναλάβουν πιὸ ἐνεργεῖς πρωτοβουλίες ὅταν ὁ συνεπίσκοπός τους τοῦ Βόλου περιθάλπει ὑπὸ τὰς πατρικᾶς του ἀγκάλας τοὺς "καιρίτες" στὴ "θεολογικὴ -ἀκαδημαικὴ σφηκοφωλιὰ" ποὺ ἔχει συστήσει ἐδῶ καὶ χρόνια καὶ ὅταν ἡ συντακτικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ ἐπίσημου ἐκκλησιαστικοῦ περιοδικοῦ "ΘΕΟΛΟΓΙΑ" ἔχει βραχυκυκλωθεῖ ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς καὶ μὴ ἐξαιρετέους Μεσσηνίας Χρυσόστομο (no comments...), Ἰλίου Ἀθηναγόρα, Χ. Σταμούλη, Μ. Κωνσταντίνου, Θ. Γιάγκου, Μ. Μπέγζο; (Σχετικὰ πρόσφατα ἔπαψε νὰ κατέχει τὴ θέση τοῦ διευθυντῆ ὁ πολὺς Γιαγκάζογλου...).
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, σὲ ἐπίπεδο ἡγεσίας κυρίως, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ νῦν ἀρχιεπισκόπου (μόλις πρόσφατα ἀπέσπασε τὰ εὔσημα τῶν ψευτοπροοδευτικῶν κύκλων τῆς συμφορᾶς καὶ τῆς παρακμῆς ἐξ αἰτίας τῶν δηλώσεών του μὲ ἀφορμὴ τὸν ἁγιασμὸ σὲ σχολεῖο τῶν Ἀθηνῶν στὸ ὁποῖο φοιτοῦν καὶ πολλὰ παιδιὰ ἀλλοδαπῶν) διέρχεται ἕνα δράμα.
Τὸ δράμα τῆς σκανδαλώδους προδοσίας τῶν ἀρχῶν της διὰ τοῦ ἐνόχου συμβιβασμοῦ μὲ τοὺς νεκροθάφτες τῶν ἰδανικῶν τοῦ Ἔθνους..
Τὸ πᾶν κρημνίζεται ἀπὸ τὴ λαίλαπα τῆς Νέας Τάξης καὶ οἱ ὑποτιθέμενοι πνευματικοὶ ἡγέτες τοῦ λαοῦ θεῶνται, πλὴν ὀλίγων ἐξαιρέσεων, ἀπαθῶς τὰ γενόμενα.
Καὶ κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς πλειοδοτοῦν καὶ ἀπὸ πάνω σε ἀγαπολογία, σχεσιολογία, μεταναστολαγνεία, καθιστάμενοι, κὰτ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἐκλεκτοὶ καὶ ἠγαπημένοι τῶν συστημικῶν ΜΜΕ καὶ τοῦ νεοταξιτικου κατεστημένου γενικότερα, μὲ ὑποκάρδιο πόθο τους, ἐνδεχομένως, τὴ μελλοντικὴ ἀναρρίχησή τους στὴν ἐπιφθονῆ ἀρχιεπισκοπικὴ καθέδρα.
Ἀποτελεῖ κατάντημα ὁλκῆς γιὰ τὴν ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία καὶ εὐτελισμὸ τοῦ κύρους τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος νὰ προβάλλονται σὰν γνήσια ἐκκλησιαστικὲς θέσεις οἱ στρεβλὲς καὶ ὀθνεῖες ἰδεοληψίες ἐνίων "προοδευτικῶν" ἐπισκόπων εἰς βάρος τῆς ἀκίβδηλης ἁγιογραφικῆς καὶ ἁγιοπατερικὴς παρακαταθήκης καὶ διδαχῆς.
H ἀξία ἐξάρσεως, ἐπαίνου καὶ τιμῆς παρέμβαση τοῦ τοπάρχη τῆς Δράμας, ἀποτελεῖ μέτρο συγκρίσεως γιὰ τὴν ἡγεσία τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ μέτρο κρίσεως γιὰ τὴν πλειοψηφία τῶν ἐπισκόπων της.
Ἡ ἐπιστολὴ ἐκ Δράμας συνετέλεσε στὴν ἀποκάλυψη τοῦ δράματος τῆς ἡγεσίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου