Σ Τ Η Ν ΙΣΤΟΡΙΑ των σχέσεων Ελλήνων και Τούρκων στην Κύπρο, το γεγονός που καθόρισε, φρικτότερα παντός άλλου, το αιματηρό μίσος, ήταν η σφαγή των Κοντεμενιωτών στο Κιόνελι, 12η Ιουνίου 1958.
Μνημόσυνο των οκτώ αθώων θυμάτων που κατακρεουργήθηκαν από τα τουρκικά χασαπομάχαιρα, τσεκούρια και πιστόλια, τελούν σήμερα οι εκτοπισμένοι απ’ τον σκλαβωμένο Κοντεμένο στις ελεύθερες περιοχές.
Η ΣΦΑΓΗ στο Κιόνελι, μετά ακριβώς από τη βόμβα-προβοκάτσια που τοποθέτησαν οι άνθρωποι του Ντενκτάς στο τουρκικό γραφείο Τύπου στη Λευκωσία (και την απέδωσαν στην ΕΟΚΑ), υπήρξε προσχεδιασμένο «επίτευγμα» των Εγγλέζων αποικιοκρατών και των Τουρκοκυπρίων συνεργατών τους, της τρομοκρατικής οργάνωσης ΤΜΤ, εναντίον του εθνικοαπελευθερωτικού και αντιαποικιακού αγώνα που διεξήγαγε με την ΕΟΚΑ ο κυπριακός λαός.
- Οι Εγγλέζοι συνέλαβαν αναίτια 28 αθώους και άοπλους Κοντεμενιώτες και τους παρέδωσαν επί σφαγήν σε προσυνεννοημένους ενεδρεύοντες Τούρκους ενόπλους στο τ/κ χωριό Κιόνελι.
Οκτώ Κοντεμενιώτες ηλικίας 17-34 ετών κατακρεουργήθηκαν κατά τον κτηνωδέστερο τρόπο. Από τους διαφυγόντες, οι εννέα άγρια κακοποιημένοι.
Τ Ο ΑΓΡΙΩΣ χυμένο αίμα αθώων, παρήγαγε εκείνο που επεδίωξαν και σχεδίασαν το Λονδίνο και η Άγκυρα:
Το αιματηρό μίσος.
Αναγκαίο προαπαιτούμενο για κάθε επόμενη φάση των «διακοινοτικών ταραχών».
Για τη μετατροπή του Κυπριακού, από ζητήματος αντιαποικιακού αγώνα, σε «διακοινοτικό πρόβλημα».
Προς εφαρμογήν και δόξα του βρετανικού «διαίρει και βασίλευε».
Διαιωνιζομένης έως σήμερα της βρετανικής επικυριαρχίας, μέσω των βάσεων Επισκοπής και Δεκελείας.
Ο Λ Ε Σ οι γενιές των Κυπρίων από το 1958 και εντεύθεν υποφέρουν τις φρικτές συνέπειες εκείνης της σφαγής του Κιόνελι, όπου η αγγλο-τουρκική συμμαχία ήρξατο χειρών αδίκων πρωτοφανούς αγριότητας.
Τ Ο Ν Ιανουάριο του 1958, η ΤΜΤ (μυστικός στρατιωτικός βραχίονας της Τουρκίας στην Κύπρο), με υποκίνηση των Εγγλέζων, μ’ επικεφαλής της πολιτικής πτέρυγας τον Ντενκτάς και με αρχηγούς τους υπό κάλυψη απεσταλμένους από το Γραφείο Ειδικού Πολέμου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, συνταγματάρχη Ριζά Βουρουσκάν, ταγματάρχες, λοχαγούς κ.ά. αξιωματικούς, «παρέλαβε τη σκυτάλη» από την τρομοκρατική «VOLKAN» και κλιμάκωσε τις αιματηρές ενέργειες τουρκικών όχλων εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου.
Ο Αρίφ Χασάν Ταχσίν, μέλος τότε της ΤΜΤ (μεταστραφείς μετέπειτα εναντίον του Ντενκτάς, αριστερός πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων δασκάλων και αρθρογράφος της σοσιαλιστικής ΣΟΖ κ.ά.), έγραψε το 1996 στο βιβλίο του «Όσοι βαδίζουν στον ίδιο δρόμο δεν μπορούν να φθάσουν σε διαφορετικά σημεία», και τα εξής:
«Το βράδυ της 26ης Ιανουαρίου 1958, η κλινική είχε γεμίσει με τραυματίες και νεκρούς.
Κάποια στιγμή είδα τον Ντενκτάς και του είπα:
Για όνομα του θεού, δώστε επιτέλους εντολή να σταματήσουν αυτοί οι σκοτωμοί.
Και εκείνος μου έδωσε την εξής απάντηση:
Οι νεκροί αυτοί μάς είναι χρήσιμοι.
Με αυτούς θα ακουστεί η φωνή μας στον κόσμο» (Κώστα Γενάρη «Εξ Ανατολών», 2000, σελ.194).
Τα λόγια εκείνα του αιμοσταγούς ηγήτορα της τρομοκρατικής ΤΜΤ και αντιεισαγγελέα τότε της Βρετανικής Αποικιοκρατίας - «οι νεκροί αυτοί μάς είναι χρήσιμοι», στη διαδρομή των δεκαετιών, τα πλήρωσαν με τη ζωή τους πλήθος ανθρώπων, Ελλήνων και Τούρκων, μαχίμων και αμάχων, ανδρών και γυναικών, γερόντων και παιδιών.
Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ «ΜΠΑΝΙΕΡΑΣ»
Στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, ελεγχόμενη το 1964 από την ΤΜΤ και την ΤΟΥΡΔΥΚ, δημιουργήθηκε το λεγόμενο «μουσείο βαρβαρότητας των Ελλήνων».
Κύριο έκθεμα, η γνωστή «Μπανιέρα» με τη σκοτωμένη μητέρα και τα τρία ανήλικα παιδιά της.
Δείγμα -δήθεν- της «βαρβαρότητας των Ελλήνων στην Ομορφίτα».
Ότι -δήθεν- «τη μητέρα και τα τρία παιδιά της, τα σκότωσαν αιμοσταγείς Έλληνες Κύπριοι όταν εισέβαλαν στις τουρκικές γειτονιές το 1963-64».
Στα πλαίσια -δήθεν- του σχεδίου «Ακρίτας», «υπό την ηγεσία του αιμοσταγούς Μακαρίου, για τη σφαγή και την εξόντωση όλων των Τουρκοκυπρίων, ώστε η Κύπρος να ενωθεί με την Ελλάδα».
- Πρόκειται για τον βασικότερο πυρήνα της τουρκικής προπαγάνδας.
Με την «Μπανιέρα» προβαλλόμενη, ο Ντενκτάς έκτισε έκτοτε τον αναλλοίωτο άξονα της πολιτικής του.
- Ποια ήταν, όμως, η πραγματικότητα;
- Ο Αχμέντ Μπαράν ήταν ο φωτορεπόρτερ, ο οποίος, το 1964, κατά διαταγήν αξιωματικών της ΤΟΥΡΔΥΚ, τράβηξε εκείνες τις φωτογραφίες στην καρδιά της τουρκικής συνοικίας και πολύ μακριά από την Ομορφίτα.
Ο Μπαράν, λοιπόν, βεβαίωσε -το 1985 που ανέλαβε υπεύθυνος του ημιεπίσημου τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων «Ανατολού» στην Αθήνα- ότι το έγκλημα το διέπραξε, σε κατάσταση «αμόκ», ο Τούρκος σύζυγος της νεκρής μητέρας και πατέρας των τριών σκοτωμένων παιδιών:
«Ο πατέρας των παιδιών είχε πάθει αμόκ.
Και εκτέλεσε τα παιδιά του και τη σύζυγό του.
Εν ψυχρώ.
Και στη συνέχεια ο δολοφόνος εξαφανίστηκε.
Τον εξαφάνισαν οι τουρκικές Αρχές».
(Κώστα Γενάρη «Εξ Ανατολών», σελίδα 16-18)
Τα θύματα της ψυχικής διαστροφής του πατέρα τους ταγματάρχη της ΤΟΥΡΔΥΚ «βαφτίστηκαν» «θύματα της ελληνικής βαρβαρότητας», προπαγανδίστηκαν για δεκαετίες, σε βαθμό που πείστηκαν και πολλοί Έλληνες.
Σε τέτοιο βαθμό αποδείχθηκε η «χρησιμότητα των νεκρών», που ήθελε ο Ντενκτάς.
Ο Π Ω Σ και άλλοι, προηγουμένως:
Έλληνες σφαγέντες, κατά την αιματοβαμμένη και πυρπολημένη νύκτα της 7ης Ιουνίου 1958, τότε που, μαινόμενοι όχλοι του Ντενκτάς έκαψαν τον «Ολυμπιακό» κι αργότερα πυρπόλησαν τον Άη Λουκά στις Κάτω Γειτονιές της Λευκωσίας…
- Το πρωί της 7ης Ιουνίου 1958 προηγήθηκε το ομολογημένο από τον ίδιο τον Ντενκτάς, «μέγα επίτευγμά» του:
Η βόμβα στην είσοδο του Γραφείου Τύπου του τουρκικού προξενείου.
Την τοποθέτησαν δικοί του μπράβοι και διέδωσαν ότι δήθεν «την τοποθέτησε η ΕΟΚΑ».
Με τον τρόπο αυτό, μεμιάς μπόρεσαν να κατεβάσουν στους δρόμους τους τουρκικούς όχλους εναντίον των Ελλήνων αμάχων των «ακριτικών» συνοικιών.
Και καμάρωνε για το επίτευγμά του της 7ης Ιουνίου 1958 στο Κανάλι-4 της βρετανικής τηλεόρασης ο ίδιος ο Ντενκτάς, σε συνέντευξή του το 1984…
Και εξηγούσε στον έκπληκτο Άγγλο δημοσιογράφο, πόσο χρήσιμη αποδείχθηκε εκείνη η δική του βόμβα σε τουρκικό στόχο, ώστε να κινητοποιήσει τις μάζες των Τουρκοκυπρίων εναντίον των -αγωνιζομένων κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας- Ελλήνων.
Λάζαρος Μαύρος
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου