18 Απριλίου 1941: Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής, αυτοκτόνησε για να μην παραδώσει την Ελλάδα στους Γερμανούς,μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.

Παρασκευή, 18 Απριλίου του 1941. 

Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξανδρος Κορυζής αυτοκτονεί, προκειμένου να μη βρεθεί στη θέση να παραδώσει τη χώρα στους Γερμανούς, που βρίσκονταν κυριολεκτικά έξω από την Αθήνα και την 

οποία κατέλαβαν μερικές μέρες αργότερα. Προηγουμένως, στις 6 Απριλίου, ο Κορυζής είχε αρνηθεί την παράδοση της χώρας στις δυνάμεις του Χίτλερ.

Εκείνη τη Μεγάλη Παρασκευή 18 Απριλίου  1941 συγκλήθηκε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» (όπου ήταν η προσωρινή έδρα της ελληνικής κυβέρνησης) για να εκτιμηθεί η κατάσταση. 
Στη συνεδρίαση ήταν παρών και ο μονάρχης Γεώργιος. 
Ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί παρά να παραδώσει τη χώρα και είχε μια έντονη συζήτηση με τον Γεώργιο.
Ξαφνικά σηκώθηκε και αποχώρησε από τη σύσκεψη, αφού πρώτα φίλησε το χέρι του μονάρχη. Κατευθύνθηκε στο σπίτι του, στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, και κλείστηκε στο γραφείο του.
Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε στο σπίτι του ο διάδοχος Παύλος με εντολή του πατέρα του, ο οποίος είχε αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά του. 
Δεν πρόλαβε να χαιρετίσει τη σύζυγό του στο κατώφλι του σπιτιού του και ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους.
Ο Αλέξανδρος Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιά, σε ηλικία 56 ετών.

Σημειώνεται ότι μερικές μέρες αργότερα μια μεγάλη μορφή των ελληνικών γραμμάτων επέλεξε επίσης την αυτοκτονία για να μη δει τη χώρα παραδομένη στους Γερμανούς. 
Ήταν η Πηνελόπη Δέλτα, που πήρε δηλητήριο στις 27 Απριλίου 1941, ημέρα που έμπαιναν οι Γερμανοί στην Αθήνα, και πέθανε στις 2 Μαΐου.
Παρουσιάζουμε σήμερα το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Ακρόπολις», την επομένη της αυτοκτονίας του Κορυζή, αλλά και μια φωτογραφία από την κηδεία του, στις 19 Απριλίου, που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Πρωία», στις 20 Απριλίου. 
Φυσικά εκείνες τις ημέρες οι εφημερίδες δεν έγραψαν ούτε τον τρόπο, ούτε το λόγο του θανάτου του πρωθυπουργού της Ελλάδας.
Έκαναν απλώς λόγο για «αιφνίδιο θάνατο».