Α ρε Στηβ Λάλα, τζάμπα τα έκατσες τα 16 χρόνια από την ζωή σου φυλακή!
«Σε γνωρίιιιιζω από την κόοψη, του σπαθιουουουού την τρομερή!,
Σε γνωρίιιιζω από την όψη που με βιάααα μετράει την γη!,
Απ’τα κόοοοκκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα ιερά…..»,
Στροβιλίζουν τα λόγια στο μυαλό μου.
Ποιος άλλος εθνικός ύμνος στον κόσμο έχει άραγε λόγια για σπαθιά κοφτερά, για την βία με την οποία μέτρησαν την γη της πατρίδας μας οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας ως τους απώτερους προγόνους μας;
Σε ποιο άλλο κράτος τα λόγια των στίχων του εθνικού τους ύμνου μιλούν για κόκκαλα ιερά που όταν τ’ακούς ανατριχιάζεις;
Για ελευθερία βγαλμένη από κόκκαλα ιερά των Ελλήνων, των παππούδων μας, που μέτρησαν την δική τους γη και την οριοθέτησαν με την βία των σπαθιών τους που είχαν την κόψη τους τρομερή για να σταματήσουν τους εχθρούς που επιβουλεύονταν τα εδάφη της πατρίδας μας;
Τα σύνορα στα κράτη δεν τα βάζουν μαγικές δυνάμεις. Δεν τα βάζει το διεθνές δίκαιο, οι διεθνείς οργανισμοί για την ειρήνη, τα διεθνή δικαστήρια. Ούτε μπαίνουν μόνα τους. Ούτε στέκονται εκεί που είναι μόνα τους. Ούτε ο αρχάγγελος Γαβριήλ τα μετακινεί. Ούτε καν ο από μηχανής αρχαίος Έλληνας θεός συνεπικουρούμενος από την θεά Αθηνά.
Τα σύνορα μπαίνουν εκεί που κουράστηκαν οι λαοί να πολεμούν (και πάψτε να χρησιμοποιείτε το ρήμα πολεμάω για να πείτε ότι ανεβήκατε μία ανηφόρα ή βιδώσατε μία βίδα!).
Τα σύνορά μας είναι ποτισμένα με το αίμα των παππούδων μας. 8.500 στο Κιλκίς, στον Λαχανά, χιλιάδες στα σύνορα με Αλβανία, από την εποχή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου με την Βουλγαρία, Στην Θράκη, ακόμα αχνίζει το τελευταίο αίμα των κωνσταντινουπολιτών του 55, και στην Κύπρο το ίδιο από το 74, στην Ανατολική Ρωμυλία, την βόρεια ήπειρο, Κρήτη το 1897, για την σφαγή της Χίου, κατέβασαν τον πίνακα του Ντελακρουά από το μουσείο της Χίου.
Σαν να ντρεπόμαστε για τις σφαγές εις βάρος μας. Σαν να θέλουμε να ξεχάσουμε για να συμβεί και πάλι…
Το έθνος κράτος είναι η μεγαλύτερη βαθμίδα διεθνών σχέσεων, λέει ο παγκοσμίου φήμης καθηγητής γεωστρατηγικής Mersheimmer.
Αυτά, τα έθνη κράτη είναι υπεύθυνα μόνα τους για τα σύνορά τους. Για το μεγάλωμα των συνόρων τους ή για την συρρίκνωση.
Είναι το φυσιολογικό, λέει ο Mersheimmer, τα έθνη κράτη να θέλουν να μεγαλώσουν, επειδή επιθυμούν να αυξήσουν την ισχύ τους, για να σταθεροποιήσουν τα ήδη υπάρχοντα σύνορά τους, τουλάχιστον.
Κάνας ακροδεξιός, εθνικιστής θα είναι κι αυτός!.............
Ή μήπως όχι; Καθηγητής πανεπιστημίου στο Σικάγο είναι ο άνθρωπος. Ο μεγαλύτερος εν ζωή παγκοσμίου φήμης καθηγητής γεωστρατηγικής, ο οποίος παρατηρεί και περιγράφει όσα συμβαίνουν στον κόσμο.
Δίνει εξηγήσεις για αυτό που μας έχουν πεθάνει να λένε οι δικοί μας καθηγητές «πολυπολικότητα», ότι δεν κάνει ένα κράτος κουμάντο δηλαδή, "τουρκικό αναθεωρητισμό», ότι θέλει η Τουρκία να καταλάβει την μισή Ελλάδα και να εξοντώσει τους Έλληνες, προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί «όποιος ελέγχει το αιγαίο και την ανατολική μεσόγειο ως το περσικό ελέγχει τον κόσμο ολόκληρο», δηλαδή οποίος ελέγχει τα στενά και το κατέβασμα της Ρωσίας είναι ισχυρός διαπραγματευτικά με όλους τους γίγαντες (ΗΠΑ Ρωσία Κίνα), και γιατί το δικό μας κράτος παρουσιάζει «άρνηση εθνικής λειτουργίας» δηλαδή την διάλυση που ζούμε
Ακροδεξιοί θάναι κι αυτοί. Κι οπωσδήποτε εθνικιστές. Κακά πράγματα. Άκου άρνηση εθνικής λειτουργίας, και φυσιολογικό πράγμα να θέλει ένα κράτος να επεκταθεί εις βάρος του άλλου για να αυξήσει την ισχύ του και τουλάχιστον να την σταθεροποιήσει. Α παπα- παπα –παπα -παπα!
«Σε γνωριιιιίζω από την κόψη, που με βιάααααα μετράει την γη, και σαν πρώτα ανδρειωμένη ελευθεριά απ’ τα κόκκαλα βγαλμένηηηη, των Ελλήηηηνων τα ιερά!»
Καθώς σιγομουρμουράω τον εθνικό μας ύμνο, αυτές τις δύο μόνες στροφές που μου έμαθαν στο σχολείο (η προηγούμενη γενιά ήξερε όλες τις στροφές, η τωρινή καμία….), συνειδητοποιώ την ταύτιση με την πραγματικότητα και με τον Mersheimmer.
Ότι η πορεία του ελληνικού λαού, η ιστορική του διαδρομή, εκφράζεται απολύτως από τις δυο αυτές στροφές.
Και ότι οι στίχοι αυτοί συμπίπτουν απολύτως με την ανέκαθεν ισχύουσα θεωρία για τα έθνη κράτη. Αυτήν την κραταιά θεωρία του Μersheimmer, που σας είπα με δυο λόγια προηγουμένως. Ή το κράτος θα αυξηθεί, ή θα συρρικνωθεί και θα τελειώσει.
Έτσι απλά!
Κι εμάς το κράτος μας και το έθνος μας συρρικνώνονται. (Έχω κάνει ειδική προγύμναση στον εαυτό μου για να μπορώ να λέω την λέξη «έθνος»).
Κακή την είχα μάθει (ακροδεξιά, φασιστική και λοιπές συμπαρομαρτούσες μπούρδες), δεν περνούσε καν από το μυαλό μου, πόσο μάλλον την μιλιά μου η λέξη.
Ώσπου στάθηκα ένα βήμα πιο πίσω, κι αναρωτήθηκα. Πώς γίνεται ο αμερικανικός λαός, ένα συνοθύλευμα φυλών, μόλις 400 κι ούτε ετών, αποκαλείται «American nation» και είναι τόσο υπερήφανοι γι’αυτό όλοι, ρεπουμπλικανοί και δημοκρατικοί; (παρεμπιπτόντως τι θα πει ρεπουμπλικανοί; Δημοκρατικοί δεν θα πει; Ποια η διαφορά στα ονόματα των κομμάτων τους;)
Αλλά εκεί που έμεινα άναυδη, ήταν όταν η Περιστέρα με τον άντρα της, τον Τσίπρα, τρανοί αριστεροί (νάχαμε να λέγαμε), πήγανε στην Αμερική παριστάνοντες τους κυβερνήτες της Ελλάδας.
Βρε τι καμάρι τράβαγαν με το χέρι στην καρδιά, ευθυτενείς και οι δύο, τραγουδώντας μάλιστα τον αμερικανικό εθνικό ύμνο,
βρε τι American nation, μας έλεγαν πομπωδώς κι έσταζε μέλι ο κακοφορμισμένος στόμα τους.
Άκου να λένε αμερικανικό έθνος με καμάρι, σε στάση προσοχής, και να τραγουδάνε τον ξένο εθνικό ύμνο εκεί για να τιμήσουν το ξένο κράτος
κι εδώ, ο άντρας της Περιστέρας να βάζει τα χέρια του στ’ αχαμνά του μ αυτό το βαριεστημένο (αρρύθμιστο ως συνήθως), βλέμμα του, πότε θα τελειώσει ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας, του κράτους που τον έχει στην κορυφή της πυραμίδας του….
Έτσι λοιπόν. Το ελληνικό έθνος και κράτος όπου νάναι τερματίζει αδέλφια.
Βάζει τελεία στην 5χιλιετή και βάλε πορεία του στην γη.
Όχι μόνο γιατί πράκτορες ή βλάκες, ή συνδυασμός και των δύο, έχουν καταλάβει την ηγεσία όλων των θεσμών μας, κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, κομμάτων, ενόπλων δυνάμεων, σωμάτων ασφαλείας, δικαστηρίων.
Αλλά και γιατί εσύ Έλληνα, εσύ Ελληνίδα, αποσυντονίστηκες τόσο πολύ που δεν πιστεύεις τα μάτια σου τώρα που βλέπεις να εκτυλίσσεται και να πραγματοποιείται με γοργά βήματα το σχέδιο διαμελισμού της Ελλάδας που σου αποκάλυψε ο Στηβ Λάλας, το 1993.
Τότε, που το Μητσοτακέϊκο που σε κυβερνάει ακόμα, έφτασε τον πολυτιμότερο πράκτορα για την Ελλάδα, να παραδίδει τα πολύτιμα μυστικά της δεύτερης πατρίδας του της Αμερικής, εις βάρος της πρώτης, της μάνας Ελλάδας, σε καμιά 25αριά άτομα στην Ελλάδα, όποιον νάναι.
Και το κακό συνέβη!
Συνελήφθη ο αντρειωμένος κι άξιος να ονομάζεται Έλληνας αυτός, επειδή αποκάλυψε στην Ελληνική κυβέρνηση και τον Ελληνικό λαό το σχέδιο δημιουργίας κράτους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, με τμήμα των Σκοπίων και τα δικά μας εδάφη ως τον Όλυμπο.
Συνωμοσία των συμμάχων μας για δημιουργία κράτους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ. Για διχοτόμηση του Αιγαίου ανατολικά του 25ου μεσημβρινού.
Για αυτονόμηση της Κρήτης….
Ωραίοι σύμμαχοι θα μου πείτε!
Έτσι είναι αυτά θα σας πω!
Στην πολιτική δεν υπάρχει συναίσθημα. Υπάρχουν συμφέροντα. Τότε και τώρα.
Ο Στηβ Λάλας, ως άλλος Julian Assange, Snowden, Karen Huddes, σαν τον οικονομικό δολοφόνο του Κούλογλου (του Κούλογλου, που γονάτισε μπρος στον οικονομικό δολοφόνο και τα παρέδωσε όλα με χαρά και ανταλλάγματα από τότε που έγινε Ευρωβολευτής!).
Ένας whistleblower ήταν ο Στηβ Λάλας. Μας σφύριξε το μυστικό. Μπας και σωθούμε. Ότι η σύμμαχός μας Αμερική για κάποιον λόγο που εξυπηρετεί δικά της συμφέροντα αντίθετα στα δικά μας, επιδιώκει τον εδαφικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας.
Κι όμως. Με μεγάλη μου λύπη συνειδητοποίησα σε δυο ομιλίες που έκανα στην Κρήτη, αλλά και από το σύνολο των δημοσιολογούντων αξιόλογων αναμφίβολα, του πατριωτικού χώρου, ότι ΤΟΝ ΣΤΗΒ ΛΑΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΨΕ ΚΑΝΕΝΑΣ. Ούτε καν τώρα που τα γεγονότα προχώρησαν.
Αναζητείστε πόσοι στον δημόσιο λόγο τους μιλούν για τον διαμελισμό, για τον εδαφικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας!
Κανείς. Μόνο εγώ!
Μπορεί κάποιοι καθηγητές (Γρίβας, Ήφαιστος, Φίλης Γιώργος, Μάζης τελικά, να μιλούν υπαινικτικά, «αναθεωρητική δύναμη η Τουρκία», «καταστροφική η συμφωνία των Πρεσπών, μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στο μέλλον με Μακεδονικές μειονότητες», κλπ. Αλλά καθαρά και ξάστερα δεν μιλάει κανείς.
Όλοι συμμορφώνονται με την γενικότερη επιθυμία του μελλοθάνατου Ελληνικού λαού και των δημίων κυβερνώντων του να ζήσει χωρίς πόνο και όμορφα την τελευταία μέρα (Παναγιώτη Κονδύλη τεράστιε!).
Βρείτε μου έναν από τους λοιπούς επιφανείς δημοσιολογούντες που λέει τα πράγματα με τ’όνομά τους και προτείνει λύσεις.
Κανείς…..
Άκυρη λέει η συμφωνία των Πρεσπών, προσύμφωνο την ονομάζουν (την ψηφισμένη και κυρωμένη από την Βουλή),
και εφησυχάσου εσύ Έλληνα. Κάποιος άλλος κάπου αλλού θα κάνει την δουλειά σου.
Όχι. Εσύ το πολύ να βγάλεις καμιά σημαία στο μπαλκόνι, κι αυτή με κόπο, πού να ψάχνεις τώρα,
άντε να πας και σε καμιά ομιλία, πρόθυμος κι ευκολόπιστος σε όποιον σου τάξει ακύρωση της κατάπτυστης χωρίς να σου λέει τον τρόπο!
Ναι. Ευκολόπιστος στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα,
ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, μην τυχόν και χρειαστεί να μετρήσεις την αντρειοσύνη σου.
Μην τυχόν και αναμετρηθείς με το μπόϊ σου.
Μην τυχόν και πρέπει να κάνεις πράξη ΕΣΥ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΚΎΡΩΣΗ της κατάπτυστης συμφωνίας γιατί οδηγεί στον διαμελισμό της πατρίδας σου.
Μην τυχόν και είσαι εσύ εκείνος που πρέπει να ματαιώσεις την συνωμοσία που σου αποκάλυψε ο Στηβ Λάλας, και εξέτισε ποινή 16 ετών για το αδίκημα της «αποκάλυψης μυστικών σε σύμμαχο χώρα», σε φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Εσείς κρητικοί, Χανιώτες που με ρωτήσατε αν στ’ αλήθεια θα συμβούν όσα σας είπα, και σας απάντησα «Ρε παιδιά τζάμπα έκατσε φυλακή ο Στηβ Λάλας 16 ολόκληρα χρόνια από την ζωή του; Δεν τον πιστεύετε ενώ αυτά που μας αποκάλυψε υλοποιούνται ενώ μιλάμε;».
Εσείς Μακεδόνες, που ντρέπεστε να πείτε ότι πρέπει να σταματήσουμε το σχέδιο διαμελισμού της Ελλάδας, μην σας πούνε γραφικούς, ή και γιατί όχι, παλαβούς,
και με ευχαρίστηση ακούτε ότι με έναν μαγικό τρόπο, ένας υπερεθνικός δικαιοδοτικός οργανισμός θα την ακυρώσει μόνος του γιατί μας αγαπάει κι έχει αδυναμία στα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα,
ή το ίδιο το διεθνές δίκαιο θα απονεμηθεί μόνο του, με ένα νεύμα του χεριού του Πάκη, ο οποίος μας έχει ταράξει στο διεθνές δίκαιο για την επικράτηση του οποίου για λογαριασμό της πατρίδας μας δεν κουνάει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι ο ίδιος, παρότι φτασμένος καθηγητής,
Όλοι εσείς λοιπόν βέβαιοι ότι κάνατε το καθήκον σας στην πατρίδα, επειδή πήγατε σε μια ομιλία, ή χειροκροτήσατε σθεναρά έναν ή μία που σας μίλησε για ακύρωση της κατάπτυστης.
Σας έχω νέα!
Εσείς μόνοι σας με του σπαθιού σας την τρομερή κόψη, θα μετρήσετε με την βία την γη των πατέρων σας για να μην ακρωτηριαστεί εδαφικά η πατρίδα μας. Σαν τους παππούδες σας….
Γιατί πράγματι, παγκοσμίως, και στην Ελλάδα όπως το είπε ο εθνικός ποιητής
Απ’ τα κόκκαλα είναι βγαλμένη (των Ελλήνων τα ιερά), (και σαν πρώτα αντρειωμένη χαίρε ω χαίρε) η ελευθεριά!
Αντισταθείτε στον φόβο που σας έχει καταλάβει την ψυχή
Μην αυτοευνουχίζεστε,
Ρωτήστε λοιπόν ευθέως, , όσους σας υπόσχονται ακυρώσεις μαγικές και συμμάχους φύλακες Άγγελους,
«ΜΕ ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΠΑΤΡΙΩΤΗ;» όπως έλεγε η αείμνηστη Μαλβίνα, που μας άφησε νωρίς.
Ετοιμαστείτε ψυχικά, φτιάξτε το φρόνημά σας, αποκτήστε νόμιμα όπλα, όλοι άντρες γυναίκες, γιατί «πρέπει να παραδεχθούμε κατ’ανάγκην ότι θα πολεμήσουμε», όπως τόπε ο Ιωάννης Παυλόπουλος, άρτι αποστρατευθείς αρχηγός στόλου στην τελευταία του διαταγή.
Σας ΤΑ ΛΕΩ ΕΓΩ ΑΥΤΆ, που ένας εκ των δημοσιολογούντων πατριωτών μου είπε ότι είναι γραφικά αυτά που λέω.
Σας τα λέω εγώ αυτά, εγώ που έχω πασχίσει όσο περισσότερο μπορούσα και μπορώ για να διαψευσθώ σε όσα έχω πει,
εγώ που έχω αγωνιστεί με όλες μου τις δυνάμεις, ψυχικές, πνευματικές, έχω γράψει δικόγραφα, έχω κάνει δικαστήρια και ομιλίες και εκπομπές με σκοπό να σας αφυπνίσω και τελικά να σταματήσω την συνωμοσία που θέλει την Ελλάδα ως την Λάρισα και την Πρέβεζα.
Εγώ που αγωνίστηκα κι αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις να παραμείνουν γραφικά όσα λέω και να δικαιωθούν όσοι ευνουχισμένοι με λοιδωρούν….
Γιατί έχει δίκιο ο Ήφαιστος όταν λέει ότι «το κράτος είναι η έσχατη λύση της συλλογικής μας ελευθερίας», κι ο Γρίβας όταν εξηγεί γιατί πρέπει να οπλιστούμε μόνοι μας και πώς, στο άρθρο του «παλλαϊκή άμυνα και διευρυμένη εθνοφυλακή», γιατί ζούμε σε «άρνηση εθνικής λειτουργίας».
Και γιατί αδέλφια έχει δίκιο ο Mersheimmer, δεν είναι θέμα καλού ή κακού κράτους.
Τα κράτη θέλουν να μεγαλώσουν για να μεγαλώσουν για να αυξήσουν την ισχύ τους και να μην χαθούν και τα κράτη είναι η υψηλότερη βαθμίδα διακανονισμού των διεθνών σχέσεων».
Αγαπημένε Έλληνα Στηβ Λάλα, εκεί στην Καβάλα που κατοικείς αποδιωγμένος από τους προδότες που κυβερνούν, ένα έχω να σου πω.
Δεν πήγαν τζάμπα τα 16 σου χρόνια στην φυλακή, που σε στερήθηκε η οικογένειά σου για να προστατεύσεις εμάς, τον ελληνικό λαό και την πατρίδα.
Γιατί ΕΓΩ σε πίστεψα.
Και σ’έκανα σημαία μου.
Και όσα είπες ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΩΡΑ.
_________________________________________________________________________________
Φεβρουάριος του 1993. Το Σκοπιανό έχει εισέλθει στην τρίτη και πιο «καυτή» φάση του, δοκιμάζοντας περισσότερο από ποτέ τις αντοχές και τις ικανότητες της ελληνικής διπλωματίας. Στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, φτάνει ένα σήμα με πολύ σημαντικές πληροφορίες. Αποστολέας φαίνεται ως ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους και δέκτης ο πρέσβης των Αμερικανών στην Ελλάδα, Μάικλ Σωτήρχος. Οι απόρρητες πληροφορίες όμως δεν μένουν μεταξύ των δύο ανδρών. Όπως και κάθε άλλο σήμα, εκείνη την εποχή, από τις ΗΠΑ προς τους διπλωματικούς εκπροσώπους της στην Ελλάδα, καταλήγει, μέσω ενός ανθρώπου, στα χέρια της ΕΥΠ.
Είναι ο άνθρωπος που επί 16 χρόνια τροφοδοτεί την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και κατ’ επέκταση την Ελληνική πολιτική ηγεσία, με πολύτιμες πληροφορίες για την αμερικανική εξωτερική πολιτική στα Βαλκάνια, τις θέσεις και τον αριθμό των Τουρκικών Δυνάμεων στο Αιγαίο, στον Έβρο και σε ένα μεγάλο μέρος της τουρκικής επικράτειας.
Πρόκειται για τον Έλληνα πράκτορα Στιβ (ή Σταύρο) Λάλα, στέλεχος της CIA και διαβιβαστή της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα από το Δεκέμβριο του 1990.
Το σήμα διαβιβάζεται στον αξιωματικό της ΕΥΠ, που έχει επωμιστεί να λαμβάνει τις πληροφορίες από τον Λάλα. Εκείνος όμως δεν ακολουθεί την προβλεπόμενη διαδικασία, υποπίπτοντας σε ένα μεγάλο λάθος. Αντί να το μεταφέρει προς αξιοποίηση στη Διεύθυνση Συλλογής και Επεξεργασίας Πληροφοριών, το μεταβιβάζει απευθείας στην πολιτική ηγεσία, πιθανόν για να κερδίσει την εύνοια της. Άμεσος αποδέκτης του ανεπεξέργαστου μηνύματος είναι η υφυπουργός εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού.
Το περιεχόμενο του εγγράφου ήταν τόσο σοβαρό που δόθηκε εντολή στην ελληνική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον να γίνει διάβημα διαμαρτυρίας στην αμερικανική πλευρά. Ο χειρισμός του θέματος «προδίδει» τον Έλληνα κατάσκοπο. Οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται ότι μόνο από κάποια διαρροή εντός Πρεσβείας θα μπορούσε το περιεχόμενο του εγγράφου να φτάσει στην ελληνική κυβέρνηση.
Το Υπουργείο Εξωτερικών είχε υποπέσει σε μια τεράστια διπλωματική γκάφα, κάνοντας επίσημα χρήση αυτών των πληροφοριών. Αγνοούσε ωστόσο πιθανότατα ότι το σήμα δεν είχε περάσει από φάση επεξεργασίας.
Το Μάρτιο του 1993 φτάνουν στην Αθήνα ο αξιωματικός του FBI Τζον Κουατρόκι με συνοδεία πρακτόρων για να διερευνήσουν την υπόθεση. Παγιδεύουν τον κλωβό ασφαλείας της Πρεσβείας των ΗΠΑ για να διαπιστώσουν από που προέρχονται οι διαρροές. Με τις κάμερες εντοπίζουν τον Σταύρο Λάλα αντί να καταστρέφει, να κρατάει και να διοχετεύει έξω τα απόρρητα σήματα. Οι Αμερικανοί εντοπίζουν ακολούθως και τις συναντήσεις του με τον ταξίαρχο της ΕΥΠ, Αναξαγόρα Σπιτά.
Είναι η αρχή του τέλους της δράσης του μεγαλύτερου Έλληνα κατασκόπου στη σύγχρονη ιστορία.
Ο Σταύρος Λάλας, γιος Ελλήνων μεταναστών, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, γεννήθηκε το 1953 στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ. Οι διηγήσεις του πατέρα του ήταν τέτοιες που δεν χρειάστηκε να (τη) ζήσει για να αγαπήσει την Ελλάδα. Μόλις ενηλικιώθηκε κατετάγη στον αμερικανικό στρατό και εστάλη για να πολεμήσει σε Βιετνάμ και Λάος, συμμετέχοντας σε ειδικές επιχειρήσεις.
Στα 20 χρόνια του επέστρεψε πίσω λόγω τραυματισμού και κατέθεσε τα χαρτιά του για εισαγωγή στη CIA, η οποία χρειαζόταν βιογραφικά σαν το δικό του. Έγινε όντως μέλος της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ και το 1977 ο Λάλας πήρε μετάθεση, ως απεσταλμένος της, στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Χειριζόταν εκεί πολλές σημαντικές πληροφορίες για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία, αρκετές εκ των οποίων σχετίζονταν με την Τουρκία.
Αυτός ήταν ο λόγος που τον πλησίασε ένας Έλληνας κατάσκοπος, που με διπλωματική κάλυψη είχε ως έδρα τη Σμύρνη. «Θέλουμε να δουλέψεις για την ΕΥΠ. Χρειαζόμαστε τη βοήθεια σου, είδες τι έγινε με την Κύπρο», του είπε. Ο Λάλας δεν το σκέφτηκε στιγμή, λέγοντας ότι θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για την πατρίδα.
Κατά τη θητεία του στη Σμύρνη, οι ελληνικές Αρχές γνώριζαν ανά πάσα στιγμή τις θέσεις και τη διάταξη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, ακόμα-ακόμα κινήσεις και αποβατικά σχέδια. Τα απόρρητα έγγραφα που παρέδιδε ο Λάλας ήταν μεγάλης αξίας κι έτσι κανείς δεν… χάρηκε όταν το 1984 μετατέθηκε στο Βελιγράδι. Έμεινε εκεί όμως μόνο μια διετία και από το 1985 άρχισε να τροφοδοτεί ξανά την ΕΥΠ με πολύτιμα στοιχεία, καθώς μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Πολλές φορές απλώς περνούσε τα σύνορα του Έβρου και παρέδιδε πληροφορίες, ενώ τότε ξεκίνησε να επισκέπτεται συχνά τη Χρυσούπολη Καβάλας για να δει την οικογένειά του.
Το 1989 η CIA τον έστειλε στην Ταϊβάν, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στις ελληνικές Αρχές. Η Αθήνα του ασκούσε πιέσεις να μετατεθεί σε πόστο κρίσιμο για την ίδια και όντως, το Δεκέμβριο του 1990, ο Λάλας τοποθετήθηκε στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα. Το πόστο του ήταν στη μονάδα επικοινωνίας προγραμμάτων. Ήταν υπεύθυνος για τη διαβίβαση κάθε απορρήτου και ειδικά διαβαθμισμένου σήματος που κατέφτανε είτε από τη CIA, είτε από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Η ΕΥΠ γνώριζε πλέον από πρώτο χέρι τις σκέψεις και τις προθέσεις των Αμερικάνων για ένα σωρό ζητήματα που σχετιζόταν με την Ελλάδα. Ο Ελληνοαμερικανός κατάσκοπος δεν κατέστρεφε μετά τη χρήση τους τα σήματα, όπως ήταν η δουλειά του να κάνει, αλλά τα παρέδιδε χέρι με χέρι στο σύνδεσμο επικοινωνίας που είχε ορίσει η ΕΥΠ.
Τα μέτρα ασφαλείας ήταν όμως ανύπαρκτα. Ο συγκεκριμένος σύνδεσμος συναντιόταν με τον Λάλα σε ένα διαμέρισμα, στου Ζωγράφου, το οποίο χρησιμοποιούσε και ως «ερωτική φωλιά» της παράνομης σχέσης του με μία πράκτορα της ΕΥΠ! Μια φορά μάλιστα τον επισκέφτηκε και στο σπίτι του, κάτι εντελώς αντίθετο με τους κανόνες ασφαλείας.
Ποτέ δεν δημιουργήθηκε ομάδα αντιπαρακολούθησης και ο Λάλας είχε μείνει με την εσφαλμένη εντύπωση ότι ήταν προστατευόμενος. «Δεν ήταν επαγγελματίες. Θα έπρεπε να είχαν πάρει μια τέτοια δουλειά στα σοβαρά, αλλά δεν το είχαν κάνει», δήλωσε ο ίδιος ο «χρυσός» Έλληνας πράκτορας στην τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε στο «Κουτί της Πανδώρας» του Κώστα Βαξεβάνη το 2007.
Αφότου οι Αμερικανοί ανακάλυψαν από που προερχόταν το σήμα, ο Έλληνας με το διπλό ρόλο κλήθηκε από τη CIA να ταξιδέψει στη Βιρτζίνια για να ενημερωθεί εκτάκτως δήθεν για ένα σημαντικό υπηρεσιακό θέμα που σχετιζόταν με τρομοκρατικές οργανώσεις. Ήταν 28 Απριλίου του 1993. Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο, ο Λάλας συνελήφθη.
Δεν ήταν δυνατό να αρνηθεί τίποτα, καθώς του έδειξαν φωτογραφίες με την παρακράτηση των σημάτων που έφταναν στα χέρια του. Μετά από διαδοχικές ανακρίσεις, ομολόγησε τη μυστική του δράση από το 1977 μέχρι το 1993. Οδηγήθηκε σε Στρατοδικείο με την κατηγορία της «συνωμοσίας με σκοπό την κατασκοπεία προς όφελος συμμάχου χώρας».
Ο Λάλας καταδικάστηκε για «προδοσία» σε 14ετή κάθειρξη και σε καθεστώς επιτήρησης πέντε ετών και οδηγήθηκε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Η Αθήνα είχε υποστεί μεγάλο διπλωματικό πλήγμα και η τότε κυβέρνηση, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, θεώρησε σκόπιμο να «θαφτεί» το θέμα και να μην ενταχθεί στην ατζέντα των διμερών επαφών με τις ΗΠΑ (σε ανάλογη περίπτωση το Ισραήλ είχε πρώτο θέμα στις διπλωματικές επαφές με τους Αμερικανούς την αποφυλάκιση του κατασκόπου Τζόναθαν Πόλαρντ).
Δεν διατάχθηκε καν ανακριτική διαδικασία στους κόλπους της ΕΥΠ προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες. Ο Σταύρος Λάλας αφέθηκε στην τύχη του και από τις επόμενες κυβερνήσεις, ενώ σύμφωνα με τον ίδιο δεν λήφθηκε καμία μέριμνα ούτε για την οικογένειά του, που είχε μείνει πίσω. Είχε αφήσει στην Χρυσούπολη τη σύζυγο με τους δύο γιους του, ο μεγαλύτερος εκ των οποίων είχε γεννηθεί με σύνδρομο down.
Το καλοκαίρι του 2005 ο Λάλας αφέθηκε ελεύθερος με τον όρο της «διαβίωσης υπό επιτήρηση» στη Μασαχουσέτη. Εν τέλει, ύστερα από συνεχείς διαπραγματεύσεις, κατάφερε να επιστρέψει στην Ελλάδα, στις 25 Νοεμβρίου 2007. Η ταλαιπωρία του δεν είχε τελειώσει. Χρειάστηκε άλλα τέσσερα χρόνια αναμονής για να λάβει την ελληνική ιθαγένεια, που είχε αιτηθεί από το 2005!
«Εσύ, τελείωσες»: Τι απέγινε ο Έλληνας κατάσκοπος της CIA μόλις οι Αμερικάνοι έμαθαν ότι ήταν πράκτορας της ΕΥΠ
Το σενάριο της εγκληματικής αμέλειας του πράκτορα – συνδέσμου, που μετέδωσε απευθείας το επίμαχο σήμα στο Υπουργείο Εξωτερικών και ουσιαστικά «κάρφωσε» τον Λάλα αποτελεί τη μία όψη του νομίσματος.
Ένα από τα στελέχη του ελληνικού ΥΠΕΞ εκείνη την περίοδο έδωσε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή στον Κώστα Βαξεβάνη. «Οι πληροφορίες Λάλα πήγαιναν επί χρόνια μόνο στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών. Από ένα σημείο κι έπειτα ο κύκλος των αποδεκτών μεγάλωσε. Τα έγγραφα Λάλα έφταναν στον υπουργό Άμυνας, αλλά και σε υφυπουργούς. Πολλοί από τους αποδέκτες δεν γνώριζαν καν αγγλικά. Έτσι μια ομάδα μεταφραστών προστέθηκε δίπλα στους πράκτορες και τους υπουργούς. Τουλάχιστον 25 άτομα χειρίζονταν έτσι τις ευαίσθητες πληροφορίες του Λάλα. Πάρα πολλοί. Ο Λάλας ήταν τόσο παραγωγικός που κάποιες μέρες έφταναν έως και 5 σήματα σε Έλληνες ενδιαφερόμενους. Κάποιος από αυτούς κάρφωσε τον Λάλα στους Αμερικανούς. Και τότε αυτοί έστησαν το παιχνίδι της κατηγορίας του. Ένα ψεύτικο σήμα με αποστολέα τον ίδιο τον Μπους ήταν το δόλωμα. Ο Λάλας το πήρε και πιστεύοντας ότι είναι σοβαρό και όχι ψεύτικο, το διοχέτευσε. Το κακό είναι ότι κάποιοι Έλληνες πολιτικοί συνεργάστηκαν στη συνέχεια για να σκηνοθετήσουν μια αντίδραση προς τους Αμερικανούς για να εκτεθεί ο Λάλας».
Την εκδοχή της «προδοσίας» υποστηρίζει και ο ίδιος ο Σταύρος Λάλας. Ο άνθρωπος που σύμφωνα με κάποιους απ’ όσους είχαν χειριστεί τα σήματά του εκείνη την κρίσιμη περίοδο, προσέφερε υπηρεσίες ζωτικής σημασίας στην πατρίδα. Υποστηρίζουν ότι χωρίς τη δική του πληροφόρηση, η Ελλάδα θα είχε μπει σε πολύ μεγάλες περιπέτειες, καθώς χάρη σε αυτήν κατάφερε να ματαιώσει κάποια σχέδια που υπήρχαν και την ενέπλεκαν στην ευρύτερη κρίση στα Βαλκάνια.
Η Ελλάδα είχε στην καρδιά της CIA έναν δικό της άνθρωπο για 16 χρόνια, ο οποίος της προσέφερε τόσο σημαντική υπηρεσία όσο ίσως κανένας άλλος Έλληνας μετά τη μεταπολίτευση. Ρίσκαρε τα πάντα -τη σπουδαία καριέρα του στη CIA, αλλά και την ελευθερία του- για την αγάπη προς μία πατρίδα που δεν είχε καν γνωρίσει.
Το «ευχαριστώ» του επίσημου ελληνικού κράτους απέναντί του ήταν βγαλμένο απ’ την αντίδραση του Απόστολου Πέτρου όταν ρωτήθηκε από Ρωμαίο στρατιώτη αν γνωρίζει τον συλληφθέντα Ιησού Χριστό: «Δεν τον είδαμε, δεν τον ξέρουμε…»
Σήμερα, ο Σταύρος Λάλας, ζει στην Χρυσούπολη Καβάλας με την οικογένεια του, και θυμάται με συννεφιασμένο βλέμμα και πικρία όλα όσα τον ανάγκασαν να περάσει σχεδόν 15 χρόνια μακριά της. Οι συντοπίτες του όμως αναγνωρίζουν, με τις καθημερινές εκδηλώσεις τους, ποιο είναι το μέγεθος του.
Αν αυτό είναι μια παρηγοριά, η άποψη που έχει για αυτόν ο (δεχόμενος bullying στο σχολείο για το φυλακισμένο πατέρα του) γιος του, Παναγιώτης, λειτουργεί ως βάλσαμο στις πληγές του: «Ο πατέρας μου είναι ήρωας. Είμαι περήφανος για αυτόν».
Ίσως για αυτό, ο μεγάλος Έλληνας παραμένει… αμετανόητος: «Όχι, δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Και το χρόνο πίσω να γύριζα, τα ίδια θα έκανα ξανά…»
Το Κουτί Της Πανδώρας - Σταύρος Λάλας, ο χρυσός πράκτορας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου