«Η ώρα της μεγάλης συγκρουσης δια το Κυπριακόν πλησιάζει!..»
Την Κυριακή 29.4.1974, ο «Ελεύθερος Λαός», σε κύριο άρθρο του υπό τον τίτλο «Τώρα», αναφερόταν στην έκκληση της Κυβέρνησης Μακαρίου να επιστρέψουν οι καταζητούμενοι της ΕΟΚΑ Β΄.
Έγραφε, μεταξύ άλλων:
«Αδέλφια, αφήσατε τα βουνά, εγκαταλείψατε τα κρησφύγετα, σχίστε τις μάσκες, πετάξτε τις σφαίρες και επιστρέψετε στα σπίτια σας, τα παιδιά σας, τους φίλους σας.
Κι αν νομίζετε ότι η παράδοση των όπλων σάς ατιμάζει, μην τα φέρετε, μην τα παραδώσετε.
Θάψετέ τα εις τα κρησφύγετα, εις τας χαράδρας όσο βαθύτερα είναι δυνατόν και σκεπάστε τα όπλα με τεραστίους όγκους χωμάτων και με βαρείς βράχους, ώστε να μην δυνηθεί πλέον κανείς να τα ξεθάψει».
Κατεβείτε από τα βουνα, να σας…βασανίσουμε!
Ο αρθρογράφος απευθυνόταν και σε όσους καταζητούμενους τυχόν επέστρεφαν και υποστήριζε ότι:
«Ουδείς θα σας κατηγορήσει, ουδείς θα σας ενοχλήσει, ουδείς θα σας ειρωνευθεί.
Ελάτε στο φως, ελάτε να σφίξουμε και πάλι τα χέρια με αγάπη και αντί να οδηγηθώμεν εις το πεδίον της αλληλοσφαγής, ας συγκεντρωθώμεν ολοι οι Έλληνες στην μεγαλυτέραν πλατείαν της Κύπρου μας κι εκεί να διατρανώσωμεν την πίστιν εις το κοινόν ιδεώδες της εθνικοφροσύνης, να κραυγάσομεν μυριόστομη την ιαχή των αιώνων και αδελφωμένοι να συνεχίσομεν τον ωραίον ενωτικόν μας αγώνα».
Ωραία, βέβαια, τα λόγια αυτά, όμως ο άρθρο κατέληγε με την απειλή: «Να εγκαταλείψετε τα βουνά τώρα, διότι εντός ολίγου θα είναι αργά.
Ως έχει διακηρυχθεί, εάν δεν αποφασίσετε τώρα την κάθοδον και την συμμετοχήν εις τον κοινόν αγώνα, το κράτος θα υποχρεωθεί να εγκαινιάσει εκστρατείαν προς εκμηδένισιν της αναρχίας των ολίγων εν ονόματι της ανάγκης προστασίας των πολλών».
Η αλήθεια είναι, ότι επανήλθαν στα σπίτια τους 16 καταζητούμενοι της ΕΟΚΑ Β΄, όμως για τους πιο πολλούς η απόφασή τους αυτή απέβη ξινή:
Το καθεστώς Μακαρίου βρήκε τρόπο να τους συλλάβει και να τους βασανίσει απάνθρωπα.
Οι βασανισμοί ήταν ένα από τα μεγάλα «ατού» του ανατραπέντος στις 15 Ιουλίου καθεστώτος, κατά το πρότυπο, ή και χειρότερα ακόμη, από τους Άγγλους αποικιοκράτες.
(Το θέμα αυτό θα μας απασχολήσει σε έκταση στη συνέχεια).
«Πολιτικοστρατιωτικά, θα κινείται με ραγδαίον ρυθμόν»
Όσο περνούσαν οι εβδομάδες, ο «Ελεύθερος Λαός», η «ασπίδα» στήριξης του Μακαρίου στον τομέα της ενημέρωσης, γινόταν πιο επιθετικός, αλλά και αποκαλυπτικός.
Στην έκδοση της 12ης Μαΐου 1974, στο κύριο άρθρο υπό τον τίτλο «Η στιγμή της μάχης», αναφέρονταν και τα εξής:
«Η ώρα της μεγάλης συγκρούσεως δια το Κυπριακόν πρόβλημα πλησιάζει ολοταχώς.
Οι εξελίξεις ήρχισαν ήδη την διαδοχικήν έξοδόν των από τα παρασκήνια της διεθνούς διπλωματίας και, ως αναμένεται, με την πάροδον των ημερών, η εμφάνισίς των θα πραγματοποιείται με ραγδαίον ρυθμόν εις τον στρατιωτικοπολιτικόν κύκλον του οποίου η περιφέρεια εφάπτεται των τριών κυριωτέρων σημείων της Λευκωσίας, των Αθηνών και της Άγκύρας.
Τούτο αποτελεί διαπίστωσιν όχι πλέον εις τον νόμον των πιθανοτήτων ή εις την άλυσιν των ενδείξεων, αλλά εις πληροφορίας εγκύρους και γεγονότα απτά, με πρώτην επίσημον εκδήλωσιν την κοινήν άφιξιν εις Λευκωσίαν των Υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, Κίσσινγκερ και Γκρομύκο».
Καθαρό, καθαρότατο, πλέον το τοπίο με τα πιο πάνω:
Η «ώρα της μεγάλης σύγκρουσης για το Κυπριακό πλησιάζει», οι εξελίξεις βγήκαν από τα παρασκήνια της διεθνούς διπλωματίας και θα εμφανιστούν «με την πάροδον των ημερών», η δε εμφάνισις αυτή «θα πραγματοποιείται με ραγδαίον ρυθμόν εις τον πολιτικοστρατιωτικόν κύκλον του οποίου η περιφέρεια εφάπτεται των τριών κυριωτέρων σημείων της Λευκωσίας, των Αθηνών και της Άγκυρας».
Κι αυτά όλα, δεν αποτελούσαν πιθανότητες ή ενδείξεις, αλλά στηρίζονταν σε έγκυρες πληροφορίες και γεγονότα.
Τα ήξεραν και ήσαν απόλυτα σίγουροι γι’ αυτά
Τα ήξεραν όλα, λοιπόν, Μακάριος και το προσωπικό του δημοσιογραφικό όργανο και ο εξ απορρήτων συνεργάτης του Προέδρου, Ηρακλής Χατζηρακλέους.
Και ήσαν σίγουροι για όλα και το φώναζαν πανηγυρικά σε όλη την Κύπρο, όπου κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο ο «Ελεύθερος Λαός».
Στήθηκε μέχρι και δίκτυο διανομέων παγκύπρια, ώστε τα γραφόμενα της εφημερίδας να γίνονται κτήμα όσο το δυνατό περισσοτέρων Κυπρίων, ώστε να ξέρουν όλοι ότι «η ώρα της μεγάλης συγκρούσεων δια το Κυπριακόν πλησιάζει»!
Για να πετύχει, όμως, τους στόχους της «η μεγάλη σύγκρουση», θα έπρεπε να δημιουργηθεί και το κατάλληλο εμπρηστικό κλίμα, στο οποίο ο «Ελεύθερος Λαός» μετείχε ενεργά.
Η ΕΟΚΑ Β΄ – ή καλύτερα υπολείμματα της Οργάνωσης – δραστηριοποιούνταν υπό την καθοδήγηση τοπικών υπευθύνων χωρίς καμιά συνεννόηση και συντονισμό.
Οργάνωση ως τέτοια δεν υπήρχε μετά το θάνατο του στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή, στις 27 του Γενάρη 1974.
Κάποιοι καπεταναίοι υπάκουαν ήδη στη στρατιωτική διακυβέρνηση της Ελλάδας, με αρχηγό στην Αθήνα το Νάσο (Αθανάσιο) Σκλαβενίτη, παλιό υπασπιστή του Διγενή όταν ήταν στην Κύπρο το 1964-67, ενώ άλλοι δρούσαν αυτόνομα.
Το γεγονός αυτό, έδωσε την ευκαιρία στον Μακάριο να επιτεθεί με περισσότερο μίσος εναντίον των Οργάνωσης.
Οι επιχειρήσεις εναντίον ανταρτικών και άλλων ομάδων της από το Επικουρικό-Εφεδρικό Σώμα εντάθηκαν, αφού ήδη η Οργάνωση, από του Απριλίου 1974, είχε κηρυχθεί παράνομη.
Η επίθεση αυτή διελάμβανε όχι μόνο την ενωτική παράταξη, αλλά κάθε Κύπριο που δεν ήταν φανατικός μακαριακός, το «μενού» δε περιλάμβανε σαρωτικές συλλήψεις και κρατήσεις, με απόλυτο συνδυασμό με μεσαιωνικά βασανιστήρια στο σταθμό της Πύλης Πάφου στη Λευκωσία, αλλά και σε άλλους σταθμούς παγκύπρια.
Έγιναν επίσης απολύσεις δεκάδων δημοσίων υπαλλήλων – αστυνομικών εκπαιδευτικών και άλλων.
Όσο για βόμβες και βιαιοπραγίες σε βάρος περιουσιών ενωτικών, οι αριθμοί κτυπούσαν κόκκινο.
Αρκεί να υπομνησθεί, ότι μόνο στην πόλη της Πάφου σε μια νύχτα εξερράγησαν…250 βόμβες σε βάρος σπιτιών, καταστημάτων και αυτοκινήτων αντιμακαριακών, μη εξαιρουμένων κρατουμένων, πολιτικών καταδίκων και καταζητουμένων!
Μιλούμε για όργιο με αρχή, αλλά χωρίς τέλος.
Παράλληλα, η Κυβέρνηση Μακαρίου είχε απαιτήσει όπως ο κατάλογος υποψηφίων εφέδρων αξιωματικών στην Εθνική Φρουρά έπρεπε να εγκρίνεται προκαταβολικά από αυτήν, διαφορετικά οι νέοι ανθυπολοχαγοί δεν θα πληρώνονταν.
Από την άλλη, έγιναν από πλευράς ΕΟΚΑ Β΄ διάφορες παράνομες ενέργειες με προσωπικά ή άλλα κίνητρα, που δυναμίτισαν περισσότερο το κλίμα.
Η πιο σοβαρή ενέργεια, ήταν η κλοπή όπλων από το Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων στη Γεροσκήπου.
Προαγγελία μείωσηες του αριθμού των Ελλαδιτών αξιωματικών
Για τις προθέσεις Μακαρίου εναντίον των ενωτικών και των εξ Ελλάδος αξιωματικών που στελέχωναν την Ε.Φ., έγκαιρα αποκαλυπτικός ήταν ο «Ελεύθερος Λαός», ο οποίος στην ίδια προαναφερθείσα έκδοσή του, προανάγγειλε πανηγυρικά τα εξής:
«Το κράτος αμείλικτον-Μειούται ο αριθμός των εξ Ελλάδος αξιωματικών».
Στο δημοσίευμα γινόταν αναφορά στην κλοπή όπλων στη Γεροσκήπου, με την προσθήκη, ότι «η Κυβέρνηση θα λάβει τέτοια μέτρα δια να πατάξει αμειλίκτως τους ενεχομένους εις παρομοίας υποθέσεις».
Μεταξύ των μέτρων, προστίθετο, «απεφασίσθη η μείωσις εις το ελάχιστον του αριθμού των εξ Ελλάδος στρατιωτικών υπηρετούντων οι οποίοι υπηρετούν εις Κύπρον.
Προς τούτο, ήρχισεν η προπαρασκευή της σχετικής διαδικασίας και αναμένεται ότι το όλον θέμα θα τεθεί εν ισχύι εντός του ταχυτέρου δυνατού χρονικού διαστήματος».
Στο ίδιο δημοσίευμα δημοσιοποιείτο και απόφαση για δραστική μείωση της θητείας των στρατευσίμων, «δεδομένου ότι υπό τας παρούσας συνθήκας η διετής θητεία δεν είναι μόνον άχρηστος αλλά και επιζημία, ο δε χρόνος της θητείας αναμένεται να είναι λιγότερος του ενός έτους».
Στη σημείο αυτό, να σημειωθεί ότι η Κυβέρνηση Μακαρίου συνέχισε και κατά την περίοδο αυτή τη φορομπηχτική πολιτική της.
Αύξησε σημαντικά σειρά φόρων, για ν’ αντιμετωπίσει προφανώς την ίδρυση του Εφεδρικού, το οποίο μόνο το 1974 στοίχισε 3,200,000 λίρες, ποσό τεράστιο για την εποχή.
Συνεννόηση Μακαρίου με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο
Στις 12 Μαΐου, επίσης, στην τελευταία σελίδα ο «Ελεύθερος Λαός», με πηχυαίο τίτλο «Επί του πιεστηρίου – Μήνυμα συμπαραστάσεως Βασιλέως προς Μακάριον», έγραφε:
«Ο Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος από του τόπου της εξορίας του, απέστειλε δι’ ειδικού απεσταλμένου προς τον Αρχιεπίσκοπον Μακάριον μήνυμα θερμής συμπαραστάσεως, εις τον δύσκολον αγώνα τον οποίον ο Εθνάρχης διεξάγει πανταχόθεν πληττόμενος».
Στο μήνυμα αναφερόταν ότι «ο ρόλος του Μακαριοτάτου, κατά την παρούσαν ιδίως περίοδον, προσέλαβε όχι μόνον εθνικάς αλλά και διεθνείς διαστάσεις, με αποτέλεσμα να προσελκύσει την προσοχήν της διεθνούς κοινής γνώμης και τον θαυμασμόν του μαχόμενου Ελληνισμού».
Από τα λόγια αυτά, είναι φανερό ότι Κωνσταντίνος και Μακάριος συντονίζονταν απόλυτα.
Οι μεστές…τερατσόμελου αναφορές του Βασιλιά για τον Κύπριο Πρόεδρο ανύψωναν μέχρι έβδομου ουρανού τον Μακάριο, ο οποίος στο επόμενο σύντομο χρονικό διάστημα θα ήταν, με βάση τα σχέδια, ο απόλυτος κυρίαρχος στην Κύπρο και ελευθερωτής των πανελλήνων από την εφτάχρονη δικτατορία. Ατυχώς για τους οργανωτές, τα πράγματα δεν εξελίχθησαν σε όλα όπως τα σχεδίασαν και η Χούντα μεν έφυγε, η Κύπρος όμως καταλήφθηκε κατά το ήμισι από τους Τούρκους και σύρει τον σταυρό του μαρτυρίου της μέχρι σήμερα, με άδηλο πάντα και επικίνδυνο των μέλλον της.
Στην έκδοση της 18ης Μαΐου, το κύριο άρθρο του «Ελ. Λαού», με τίτλο «Ποιοι και διατί πρέπει να φύγουν», έκανε αναφορά στην κλοπή των όπλων από το στρατόπεδο Γεροσκήπου και «εις την ανάγκην εκδίωξης Ελλήνων αξιωματικών από την Κύπρον, οι οποίοι απεργάζονται τον εμφύλιο σπαραγμό».
Στους Έλληνες αξιωματικούς αποδίδονταν ταυτόχρονα και ευθύνες για την απόπειρα κατά Μακαρίου το 1970, τη δολοφονία Γιωρκάτζη και την έκρηξη στο δρόμο έξω από το χωριό Άγιος Σέργιος Αμμοχώστου, τον Οκτώβρη του 1973, αλλά και πρόθεση δολοφονίας του Μακαρίου.
Πρόσθετα, εκφραζόταν η ετοιμότητα να δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα των τεσσάρων ταγματαρχών, οι οποίοι, όπως κατάγγειλε ο στρατηγός Γρίβας τον Αύγουστο του 1973, είχαν σταλεί στην Κύπρο για να τον δολοφονήσουν.
Τέλο,ς ο αρθρογράφος υπεραμυνόταν του Μακαρίου και διερωτάτο: «Σε τι έπταισεν ο Μακάριος;
Ποίον επρόδωσε;
Τι απεμπόλησε;
Ας μας είπουν με αποδείξεις και όχι κενά λόγια.
Μήπως του επροτάθη να κηρύξει την Ένωσιν και ηρνήθη;
Μήπως του εδόθη κατεύθυνσης Ενώσεως και την απέρριψε;
Όχι!»
Ναι.
Και προτάθηκε στον Μακάριο να κηρύξει την Ένωση και αρνήθηκε (1964) και του δόθηκε κατεύθυνση Ενώσεως και την απέρριψε (1966).
Στην έκδοση του Σαββάτου 25 Μαΐου 1974, ο «Ελεύθερος Λαός» δημοσίευσε «αποκλειστικές πληροφορίες» ότι «ο ληστής των όπλων του ΚΕΝ Γεροσκήπου φυγαδεύτηκε στην Ελλάδα».
Ψέμα.
Όχι μόνο δεν φυγαδεύτηκε οπουδήποτε, αλλά συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια από τις «δυνάμεις ασφαλείας» του μακαριακού κράτους.
Η εφημερίδα δημοσίευσε επίσης την ίδια περίοδο, αρκετές φορές «πληροφορίες» ότι έγιναν δήθεν και άλλες απόπειρες κλοπής όπλων από άλλα στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς, αλλά ότι «οι δυνάμεις ασφαλείας τις απέτρεψαν με τα μέτρα που πήραν».
Η αλήθεια, είναι ότι καμιά άλλη κλοπή ή απόπειρα κλοπής έγινε.
Τα δημοσιεύματα αυτά σκόπευαν απλώς να δημιουργήσουν ψεύτικες εντυπώσεις στο λαό και να εξάψουν το μίσος εναντίον της Ενωτικής Παράταξης και των Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούσαν τότε στην Κύπρο.
Λήψη «εκκθαριστκών μέτρων» και…απελευθέρωση της Πόλης!
Πιο αποκαλυπτικός για τις προθέσεις και την αποφασιστικότητα του Μακαρίου να εγκαινιάσει σαρωτική εκστρατεία κατά των αντιπολιτευομένων ήταν ο «Ελεύθερος Λαός» στις εκδόσεις του κατά τον Ιούνιο του 1974, παρέθετε, μάλιστα, και τα μέτρα που θα παίρνονταν.
Αυτά, όπως έγραφε, θα περιλάμβαναν «πλήρη εκκαθάριση της Ε.Φ., μείωση της στρατιωτικής θητείας και διορισμό Υπουργού Άμυνας, ενίσχυση του «Εφεδρικού Σώματος» και απολύσεις αντιφρονούντων από τη Δημόσια Υπηρεσία, την Εκπαιδευτική Υπηρεσία και τον Συνεργατισμό.
Για το Εφεδρικό, θα γινόταν πρόσληψη άλλων 500 μελών «εξ επιλέκτων στρατευσίμων».
Σημαντικό, επίσης, απ’ όσα η εφημερίδα έγραψε κατά τον ίδιο μήνα, ήταν μακροσκελές κύριο άρθρο, με το οποίο καλούσε τον Μακάριο να προσκαλέσει στην Κύπρο τον Βασιλέα Κωνσταντίνο, με αναφορά και σε απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης!
Έγραφε μεταξύ των άλλων:
«Καλέσατε Μακαριότατε τον Βασιλέα των πανελλήνων εις την ελευθέραν ελληνικήν αυτήν γην και προχωρήστε.
Η σκλάβα νύμφη του Βοσπόρου, η κόρη της Παναγίας του Έθνους, αναμένει τη συνέχιση της διακοπείσης λειτουργίας.
Γίνεται η οδός της επαληθεύσεως του «Πάλαι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι!»
Δικαιώστε τον άσβεστον θρύλον Κωνσταντίνος την έχασε, Κωνσταντίνος θα την πάρει»!..
Πρωτοφανής ο οίστρος και άκρατη η παράθεση ωραιολογιών.
Ο εξόριστος Κωνσταντίνος θα έμπαινε ελευθερωτής στην Αγιά Σοφιά και, στο άψε σβήσε, θα υλοποιούνταν οι προγονικοί θρύλοι!..
Τέτοια βεβαιότητα, που εκφραζόταν προφανώς για εσωτερική κυρίως κατανάλωση , αφού οι Κίσσινγκερ και Γκρομύκο, που ήσαν οι κύριοι παίκτες του διεθνούς παιγνιδιού τότε και στους οποίους έκανε αναφορά η εφημερίδα προηγουμένως, κάθε άλλο παρά σχέδια για απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης είχαν, ή και συναινούσαν έστω σε τέτοια.
Ο «Ελεύθερος Λαός», βέβαια, δεν έμεινε ως εδώ.
Γι’ αυτό κι’ εμείς θα συνεχίσουμε, με το τρίτο της σειράς άρθρο μας.
(Αρχείο Νίκου Παπαναστασίου-απόσπασμα)
nikospa.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου