«Μετά από 46 ολόκληρα χρόνια να διατηρείται η ίδια νοοτροπία, πώς θα διδαχθεί αυτός ο λαός ούτως ώστε να μην υποστεί νέα δεινά; Δεν είναι μόνο οι ξένοι που φταίνε…»
Δημοσιεύθηκαν πρόσφατα δύο άρθρα («Αλήθεια», 15 και 20 Ιουλίου 2020) του Καθηγητή Πανεπιστημίου Θεόδωρου Χαραλάμπους, με τίτλο «Φάκελος Κύπρου:
Η διαφυγή του Μακαρίου από το Προεδρικό στις 15 Ιουλίου 1974» και «Φάκελος Κύπρου - 46 χρόνια μετά: Οι μαρτυρίες και οι μισές αλήθειες».
Ο συγγραφέας επικρίνει το Πόρισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων για τον Φάκελο της Κύπρου και παραθέτει πληροφορίες που δεν λήφθηκαν υπόψη...
Στις 19 Ιουλίου αναρτήθηκε και το άρθρο του βετεράνου δημοσιογράφου της «Σημερινής», Σάββα Ιακωβίδη, «Γιατί η Κύπρος δεν θα γίνει μια άλλη Συρία, μια άλλη Λιβύη, ένα άλλο Ιράκ», στο οποίο τόνισε ευθαρσώς όπως πάντα:
«Ένας λαός που οδύρεται και καταριέται τους αίτιους δεινών του, χωρίς να τιμωρεί τους ενόχους και να διδάσκεται, είναι βέβαιον ότι θα υποστεί νέα δεινά…».
Πλαστά και κλεμμένα έγγραφα.
Ξεκινώ με τις «μισές αλήθειες». Όταν σε ένα Πόρισμα Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων για τον τάχατες «Φάκελο της Κύπρου» χρησιμοποιήθηκαν πλαστά, ναι πλαστά έγγραφα (βλέπε άρθρο 1 στο τέλος) και κλεμμένα έγγραφα (κατά ομολογίαν του προέδρου της επιτροπής, βουλευτή τότε κ. Μαρίνου Σιζόπουλου, βλέπε άρθρο 2 στο τέλος) για να κτιστεί ένα στοχευόμενο συμπέρασμα αγνοώντας πληθώρα άλλων ιστορικών εγγράφων και το Πόρισμα παραδόξως σταματά στην πρώτη εισβολή ενώ το έγκλημα ολοκληρώθηκε με τη δεύτερη (άρθρο 3 - δηλώσεις Περδίκη), τι άλλο από «μισές αλήθειες» πρόκειται και όχι μόνον;
Μετά από 46 ολόκληρα χρόνια να διατηρείται η ίδια νοοτροπία, πώς θα διδαχθεί αυτός ο λαός ούτως ώστε να μην υποστεί νέα δεινά;
Δεν είναι μόνο οι ξένοι που φταίνε…
Επιστολή Αρχιεπισκόπου Μακαρίου προς Γκιζίκη, 2.7.1974.
Ο κ. Γιαννάκης Μάτσης, στο βιβλίο του «Μετά Παρρησίας - Για την Ιστορία και την Αλήθεια», δημοσίευσε μια πολύ σημαντική πληροφορία.
Στις σελίδες 66/67 έγραψε ότι ο Μακάριος θεωρούσε την οικογένεια του πεθερού του σαν δική του και ο Γιώργος Χαραλάμπους (πεθερός του) δεν του χαριζόταν αν έκρινε ότι δεν έκανε κάτι σωστό ο Μακάριος.
Μετά την άφιξη της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο και ιδιαίτερα μετά το πραξικόπημα της χούντας στην Ελλάδα, το 1967, ο Μακάριος ανησυχούσε για τις ενέργειες των Ελλήνων αξιωματικών και έγραψε μια επιστολή στον Έλληνα Πρωθυπουργό, Γεώργιο Παπαδόπουλο, ζητώντας του την απόσυρση των Ελλήνων αξιωματικών.
Προτού την στείλει συζήτησε με τον πνευματικό του πατέρα, ηγούμενο Κύκκου Χρυσόστομο, και τον Γεώργιο Χαραλάμπους.
Την διάβασαν και έμειναν έκπληκτοι.
Του είπαν ότι «μόνον ένας τρελός θα έστελνε σε στρατιωτικό, που έγινε με πραξικόπημα πρωθυπουργός, τέτοια επιστολή».
Δεν την έστειλε.
Το 1974 ο Μακάριος ετοίμασε μια παρόμοια επιστολή, προς τον Πρόεδρο Στρατηγό Γκιζίκη.
Ζήτησε ξανά τις γνώμες αμφοτέρων.
«Για όνομα του Θεού, μην την στείλεις!», του είπαν.
«Αυτήν τη φορά δεν τους άκουσε, με συνέπεια να επισπευσθεί η πορεία προς το πραξικόπημα…», έγραψε ο Γ. Μάτσης.
Τέως Βασιλέας Κωνσταντίνος.
Στις 21 Ιανουαρίου 2019, σε συνέντευξή του προς το ΡΙΚ, στο πρόγραμμα ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ με τον Τάσο Τρύφωνος, ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος είπε ότι ενημερώθηκε για την επιστολή από τον γραμματέα του προεδρικού γραφείου του Αρχιεπισκόπου, Χάρη Βωβίδη, ζητώντας τη γνώμη του (εκ μέρους του Μακαρίου) και ο Κωνσταντίνος τού είπε να πάρει το αεροπλάνο και να την πάρει στον Κ. Καραμανλή στο Παρίσι για γνώμη και ότι αν στελλόταν η επιστολή, η Χούντα θα έκανε αμέσως κίνημα εναντίον τους.
Ο Κωνσταντίνος ενημέρωσε το Καραμανλή.
Και είδε και τον Βρετανό Πρωθυπουργό Χάρολντ Ουίλσον.
Και ότι ο ίδιος υποψιαζόταν πως οι Τούρκοι θα έκαναν εισβολή στην Κύπρο…
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος αγνόησε όλες τις γνώμες και η επιστολή παραδόθηκε.
Δρ Χένρι Κίσινγκερ.
Ο Αμερικανός τότε ΥΠΕΞ Χένρι Κίσινγκερ έχει τις ευθύνες του για το ότι συμβάδισε με τους «κηδεμόνες» Βρετανούς «εγγυητές» και δέχθηκε τις τουρκικές εισβολές.
Όμως είναι ιστορικό το γεγονός ότι στις 18 Ιουλίου 1974 διαφώνησε με τη βρετανική κυβέρνηση.
Η είδηση θα έβγαινε στις εφημερίδες αλλά επενέβησαν «δυνάμεις» από αμφότερες τις χώρες και αποφεύχθηκε η δημοσιοποίηση της διαφωνίας του.
O Τζέιμς Κάλαχαν (Βρετανός ΥΠΕΞ) ενημέρωσε στις 18 Ιουλίου 1974 τον Βρετανό Πρωθυπουργό Χάρολντ Ουίλσον (ο οποίος βρισκόταν στο Παρίσι) για την τηλεφωνική επαφή που είχε μαζί του ο Χένρι Κίσινγκερ.
Το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος είναι άκρως αποκαλυπτικό για τα γεγονότα που έλαβαν χώραν ώρες πριν από την τουρκική εισβολή, τη στάση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, της Βρετανίας και του Κίσινγκερ.
«Ο Kissinger μού τηλεφώνησε σήμερα το πρωί.
Είχε δει το πρόχειρο ψήφισμα που ετοιμάσαμε και, για να είμαι ειλικρινής, δεν του άρεσε.
Ευχόταν να μην το παρατραβούσαμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Τον διαβεβαίωσα ότι δεν είχαμε ακόμα αποφασίσει τελεσίδικα για ψήφισμα και ότι εξ όσων γνώριζα δεν θα υπάρξει σήμερα σημαντική κίνηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Ο Kissinger πιστεύει ότι θα είναι λάθος να παρουσιαστεί ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, που να δίνει ανεπιφύλακτη υποστήριξη στον Μακάριο και να δεσμεύει νομικά το Συμβούλιο για κάτι που δεν είμαστε εις θέσιν να εκπληρώσουμε.
Οι Αμερικανοί, είπε… ανησυχούσε για τις δικές μας ενέργειες, που κανονικά περιορίζονταν σε διπλωματικά βήματα (που δεν είχαν προοπτική επιτυχίας) αλλά μπορούσαν να δώσουν νόμιμες δικαιολογίες στους Ρώσους, να επέμβουν στο κυπριακό…
»Του είπα ότι η υποστήριξή μας προς τον Μακάριο δεν ήταν ανεπιφύλακτη.
Είχε ζητήσει να μην αναγνωρίσουμε το νέο καθεστώς και δεν του είπαμε τίποτα περισσότερο από το ότι θα λάβουμε πλήρως υπόψη μας την έκκλησή του…
Ο Kissinger επανέλαβε ότι το να πιέζουμε για την αποχώρησή τους (Ελλήνων αξιωματικών) από την Κύπρο, μπορούσε να δημιουργήσει επικίνδυνη αλλαγή στο ισοζύγιο δυνάμεων (στην Κύπρο).
Δίχως τη δυνατή παρουσία κάποιων Ελλήνων αξιωματικών, αυξανόταν η πιθανότητα ταραχών…
Ο Kissinger είπε ότι δεν ήταν εναντίον της απόσυρσης των αξιωματικών, όμως αυτό δεν έπρεπε να προηγηθεί μιας συνταγματικής λύσης… ήλπιζε να συμφωνούσαμε να φέρουμε τους Έλληνες και τους Τούρκους μαζί στο Λονδίνο, ίσως την Κυριακή 21 Ιουλίου και να προσπαθήσουμε να δουλέψουν για μια συνταγματική λύση στη βάση των συμφωνιών του 1960… Ρώτησα τι είδος συνταγματική λύση είχε υπόψη του.
Ο Kissinger είπε ότι ήταν της άποψης, ότι εμείς μπορούσαμε να τροποποιήσουμε τα πράγματα με μιαν αποδεκτή εναλλακτική λύση, που να αποκλείει τον Μακάριο και τον Σαμψών. Π.χ. με τον Κληρίδη.
Αυτό θα σήμαινε ουσιαστικά οι Έλληνες να εγκαταλείψουν τον Σαμψών και εμείς (Βρετανοί) και οι Τούρκοι να εγκαταλείψουμε τον Μακάριο.
Για τους Τούρκους (είπε) αυτό δεν θα είναι και μεγάλη θυσία, καθώς ποτέ τους δεν τον εμπιστεύθηκαν.
»Ο Kissinger αμφέβαλλε κατά πόσον οι Κύπριοι πραγματικά θα δεχόντουσαν πίσω τον Μακάριο υπό τις παρούσες συνθήκες, ως ένα ανδρείκελο των Τούρκων (guise of a Turkish stooge).
Ούτε στον Μακάριο θα άρεσε αυτός ο ρόλος και ίσως εν καιρώ, να επεδίωκε να προσαρμόσει τη θέση του γυρνώντας προς τους Ρώσους.
Ο Kissinger εμφανώς ανησυχούσε, ότι ίσως να δεσμευόμαστε πέραν του δέοντος, χωρίς να μπορούμε να υπολογίσουμε τις πιο μακροπρόθεσμες συνέπειες. Μου ζήτησε να σας μεταφέρω αμέσως αυτές τις απόψεις, τονίζοντας τη βαθιά του ανησυχία.
Για περαιτέρω λεπτομέρειες των θέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το πρόχειρο ψήφισμά μας δέστε…». (Η υπογράμμιση της συγγραφέως).
«Ανδρείκελο των Τούρκων».
Ο Κίσινγκερ θεωρούσε τον Μακάριο «ανδρείκελο των Τούρκων» προφανώς γιατί είχε δώσει τη συγκατάθεσή του στον Κάλαχαν στις 17.7.1974 για τη συνεργασία Τουρκίας/Βρετανίας και είχε δει την τουρκική αντιπροσωπία στον ΟΗΕ πριν μιλήσει και ευχαριστήσει τους Τούρκους…
19 Ιουλίου 1974 - Ο σύμβουλος του Πρωθυπουργού λόρδος Μπρίτζες (Bridges) έγραψε :
«…Εκείνο που ο Δρ Kissinger δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται σήμερα, είναι ότι το πραξικόπημα στην Κύπρο αφαίρεσε την όποια σταθερότητα είχε παραμείνει από τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου… Μου φαίνεται… ο Δρ Kissinger ίσως να βλέπει επιφανειακά την κατάσταση.
Αν θέλει να μπαλώσει τις σημερινές συνθήκες, θα πρέπει να ενεργήσει πολύ πιο δυναμικά προς τους Έλληνες απ’ ό,τι έκανε μέχρι τώρα.
Το γεγονός είναι ότι τώρα υπάρχει μια νέα κύρια πηγή αστάθειας και η προσφορά πρώτων βοηθειών σύντομα θα καταστεί αδύνατη...» (Πλήρες κείμενα «Διζωνική vs Δημοκρατία 1955-2019»).
1) «Αρχείο ΝΑΤΟ: Το έγγραφο δεν είναι γνήσιο», Σημερινή, 26.8.2014
https://simerini.sigmalive.com/article/2014/8/26/arkheio-nato-to-eggrapho-den-einai-gnesio/ 26.8.2014
«Το πλαστό έγγραφο του ΝΑΤΟ», Ελευθερία Λονδίνου, 4.9.2014,
σελ. 5
σελ. 5
2) Η αλήθεια δεν εξυπηρετείται με υποκλοπές και πλαστά έγγραφα
Η υποκλοπή Σιζόπουλου και το περιβόητο «Πόρισμα» της Βουλής
3) Δήλωση του Προέδρου των Οικολόγων κ. Γ. Περδίκη, «Σημερινή», 18.3.2011:
«Το πόρισμα δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες του κυπριακού λαού για αναζήτηση και ανάδειξη της πικρής αλήθειας… Αποτελεί μια καλή απογραφή των γεγονότων, με αρκετά, όμως, κενά και δεν καταφέρνει να προχωρήσει στο βάθος που εμείς θα θέλαμε… δεν διακρίνεται από την τόλμη και την πολιτική διείσδυση που απαιτεί η ανάγκη αναγνώρισης ευθυνών προς γνώση και αποφυγή… παραδόξως η ιστορική έρευνα σταματά μέχρι την πρώτη φάση της εισβολής, όμως το έγκλημα ολοκληρώθηκε με τη δεύτερη φάση…».
Το σημείωμα του λόρδου Bridges για τις διαφωνίες Κίσινγκερ.
Φανούλα Αργυρού
*Ερευνήτρια / δημοσιογράφος
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου