Εχετλαίος ή Έχετλος ήταν το όνομα ενός αγνώστου ήρωα που εμφανίστηκε στη μάχη του Μαραθώνα και βοήθησε να αναχαιτιστεί η περσική εισβολή στην Ελλάδα. Ιστορικά, ο Εχετλαίος δεν αναφέρεται πουθενά στο παρελθόν και η ύπαρξη του στο πάνθεον των αρχαίων ηρώων γίνεται μετά τη μάχη του Μαραθώνα.
Στη μάχη εκείνη, ο Εχετλαίος είχε εμφανιστεί ξαφνικά στο Ελληνικό στρατόπεδο ντυμένος με στολή άγνωστη για τους Αθηναίους κρατώντας στα χέρια του μία εχέτλη (= λαβή αρότρου) ή κάτι που έμοιαζε με εχέτλη, αντί για όπλο.
Με αυτό το παράξενο όπλο, ο Εχετλαίος χτυπούσε τους Πέρσες κι εξόντωσε πολλούς από αυτούς. Μετά τη μάχη, ο άγνωστος άνδρας εξαφανίστηκε με τον ίδιο τρόπο που είχε εμφανιστεί και κανείς δεν γνώριζε το παραμικρό γι’ αυτόν, ούτε καν το όνομά του.
Οι Αθηναίοι, μετά τη μάχη, ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος ήρωας που πολέμησε μαζί τους και το Μαντείο τους έδωσε ως απάντηση πως θα έπρεπε να τιμούν τον ήρωα Εχετλαίο.
Οι Αθηναίοι από ευγνωμοσύνη προς αυτόν, όρισαν την επίσημη λατρεία του ως ήρωα. Γενικά, η νίκη στην μάχη του Μαραθώνα φαίνεται ότι ξάφνιασε ακόμα και τους Αθηναίους. Για να εξηγήσουν την πανωλεθρία των Περσών, αρκετοί από τους Αθηναίους πολεμιστές ισχυρίστηκαν ότι είδαν πολλούς ήρωες και θεούς να πολεμούν στο πλάι τους.
Ο κυριότερος από αυτούς ήταν ο Πάνας ο οποίος ενέπνευσε στους Πέρσες τον «Πανικό» τον ιερό, τρομερό φόβο. Σε αυτήν την μυθοπλασία μάλλον συγκαταλέγεται και η εμφάνιση του ήρωα Εχετλαίου.
Κρατούσε Φωτεινό όπλο;
-d- Η περιγραφή του Παυσανία έχει ως εξής: «… {…}… Λέγουν επίσης πως έτυχε να είναι παρών στη μάχη ένας άνδρας με παλαιική εμφάνιση κι ενδύματα. Σκοτώνοντας πολλούς από τους ξένους με την εχέτλη, εξαφανίστηκε μετά τη μάχη. Σαν ρώτησαν οι Αθηναίοι το μαντείο, ο θεός απλά τους έδωσε την εντολή να τιμήσουν τον Εχετλαίο ως ήρωα. Ανήγειραν και μνημείο μάλιστα με λευκό μάρμαρο. Αν και οι Αθηναίοι βεβαιώνουν πως έθαψαν τους Πέρσες, γιατί σε κάθε περίσταση ο θείος νόμος εντέλει πως το νεκρό σώμα θα πρέπει να θάβεται κάτω από τη γη, ωστόσο τάφο δεν βρήκα. Μήτε υπήρχε τύμβος ή άλλο χνάρι φανερό, καθώς οι νεκροί όπως να ‘ναι πετάχτηκαν σε κάποιο χαντάκι…» (Παυσανίας βιβλίο 1 «Αττικά», κεφάλαιο 32, 5.)
Η περιγραφή του ο Παυσανίας λέει: «Κάποιος Αθηναίος ο Επίζηλος, ο υιός τού Κουφαγόρου, ο οποίος πολεμούσε σ’αυτή την σύγκρουσι και έδειξε μεγάλη ανδρεία, έχασε το φώς του, χωρίς να πληγωθεί ή να κτυπηθή σε κάποιο σημείο τού σώματός του, και από τότε μέχρι το τέλος τής ζωής του, έμεινε τυφλός. Άκουσα δε ότι ο ίδιος, διηγούμενος το πάθημά του, έλεγε το εξής: τού φάνηκε ότι είδε απέναντί του έναν οπλίτη μεγάλου αναστήματος, τού οποίου τα γένεια εσκίαζαν ολόκληρη την ασπιδα. Αυτό δε το φάσμα προσπέρασε μεν τον ίδιον, εφόνευσε δε εκείνον που στεκόταν πλησίον του. Αυτά πληροφορήθηκα ότι έλεγε ο Επίζηλος…» (Ηρόδοτος, βιβλίο ΣΤ’ «Ερατώ» 117)
Σύμφωνα με μία εκτίμηση του ερευνητή Αθανάσιου Χ. Πουρναρόπουλου, Ηλεκτρονικού Μηχανικού, η οποία μοιάζει αυθαίρετη: το «Ησιόδειο Άροτρο», η εχέτλη, θυμίζει ένα υπερσύγχρονο όπλο, όπως προκύπτει από μία παράσταση αρόσεως αγρού σε ένα αρχαίο αγγείο χρονολογίας 460-450 π.Χ., το οποίο κατά την εκτίμηση του δεν ήταν πολυβόλο όπλο με εκρηκτικά βλήματα, διότι οι Αθηναίοι θα έλεγαν ότι ο ήρωας πολεμούσε με «κεραυνούς», ούτε κάποιο είδος «φλογοβόλου», διότι θα έλεγαν ότι πολεμούσε με πύρινη ρομφαία. Πιθανώς το όπλο του Εχετλαίου εκτόξευε κάποιο είδος ακτίνας και για το λόγο αυτό τύφλωσε μόνιμα τον Επίζηλο και σκότωσε τον παραστάτη του.
Η λέξη «φάσμα» που χρησιμοποιεί ο Ηρόδοτος, καλύπτει διάφορες ερμηνείες. Στην οπτική σχετίζεται με την κατανομή της ακτινοβολίας ή/και χρωματική διασπορά του φωτός. Στην καθομιλούμενη σχετίζεται με το φάντασμα και το στοίχειωμα. Στα αρχαία θα μπορούσε να σχετίζεται με το φαίνω, φαίνομαι φωτίζω, όραμα, λαμπερό. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ξέρουμε τι εννοούσε ο Ηρόδοτος. Αν κάνουμε άλμα σκέψης θα διαπιστώσουμε πως σε κάθε περίπτωση η λέξη «φάσμα» περιέχει «φως». Ακόμα και μερικά είδη φαντασμάτων – για όσους τα πιστεύουν αυτά αφού δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση – έχει λεχθεί ότι εκπέμπουν κάποιο φως.
Έτσι, λοιπόν, αν και δεν υπάρχει τίποτα χειροπιαστό, μόνο μια απροσδιόριστη συνέπεια, μια σκέψη, πλανάται το φάσμα της ιδέας ότι ο Εχετλαίος, κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο είτε ο ίδιος ακτινοβολούσε ή εξέπεμπε φωτεινές ακτίνες, υπερβολική λάμψη. Αυτό το φως ή η λάμψη, ίσως, να ήταν και η αιτία που τυφλώθηκε ο Επίζηλος. Αλλά, όπως είπαμε, αυτά είναι αυθαίρετες σκέψεις. Αυτός είναι και ο λόγος που οι επίμαχες λέξεις «φωτεινό όπλο» βρίσκονται σε εισαγωγικά: επειδή δεν μπορούμε να κυριολεκτούμε με τόσες υποθέσεις και εικασίες που κάναμε. Επειδή, τολμώ να πω, με εξιτάρει η ιδέα ο Εχετλαίος να κράταγε κάποιο όπλο ακτίνας, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να ισχύει, λόγω που κάποιες υποθέσεις και σκέψεις μπορεί να ταιριάζουν μεταξύ τους! Αυτά παθαίνει κάποιος όταν έχει μεγάλη φαντασία: πείθεται από τις πιθανότητες που διακρίνει και στο τέλος νομίζει ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, οπότε «παίρνει κι άλλους μαζί του». Δεν θέλω να συμβεί με μένα αυτό. Θέλω να είμαι ξεκάθαρος: Η αντικειμενική αλήθεια είναι ότι ο Εχετλαίος κρατούσε μια εχέτλη, δηλαδή μία λαβή αρότρου. Ενδεχομένως, σε κάποια άλλη ανάρτηση να σχολιάσουμε την εμφάνισή του από το πουθενά καθώς και την εξαφάνισή του στο πουθενά.
https://www.diadrastika.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου