απάνθρωπα εγκλήματα που μπορεί να διαπράξει κανείς.
Πέρα από τη φρικαλεότητα της ίδιας της πράξης, η βρώση ανθρώπινης σάρκας αποτελεί ταυτόχρονα και βεβήλωση του σώματος του νεκρού, κι αυτό στην καλύτερη περίπτωση που θα θεωρήσουμε ότι το θύμα δεν είναι πια στη ζωή.
Φανταστείτε τώρα να εξαναγκαστεί κάποιος σε κανιβαλισμό, πόσο πιο τρομακτική μπορεί να γίνει η φρίκη!
Γιατί υπάρχουν περιστατικά με ανθρώπους που δεν σηκώθηκαν ακριβώς το πρωί με σκοπό να γευτούν ανθρώπινο κρέας, κατέληξαν ωστόσο να κάνουν ακριβώς αυτό.
Και δεν μιλάμε φυσικά για ακραίες καταστάσεις που η βρώση ανθρώπινου σώματος είναι η μόνη δυνατότητα επιβίωσης, αλλά για συνθήκες που κάνουν την τρίχα να σηκώνεται. Όπως κι αν το δεις, ο κανιβαλισμός είναι πάντα φρικτός και αποτρόπαιος…
Ο άνθρωπος που έφαγε το μούσι του
Πριν καταλήξει η λίστα μας να γίνει μνημείο θηριωδίας, ας ξεκινήσουμε με κάτι σχετικά διασκεδαστικό, γιατί τείνουμε να συσχετίζουμε τον κανιβαλισμό μόνο με τη βρώση σάρκας, εδώ όμως τα πράγματα γίνονται απείρως πιο κωμικοτραγικά. Γνωρίστε λοιπόν τον Harvey Westmoreland, τον άντρα που έγινε γνωστός στο ίντερνετ για την ατυχία του να ταϊστεί με τα ίδια του τα γένια. Ήταν το 2010 στο Κεντάκι (γιατί πού αλλού;) όταν ο Harvey και ο αδερφός του συνάντησαν το αφεντικό τους και τα κοπάνησαν τα ποτηράκια τους. Πριν λοιπόν το καταλάβουν, οι 3 άντρες βρέθηκαν να διαπληκτίζονται για τη χορτοκοπτική μηχανή του Harvey. Το θέμα ήταν προφανώς καυτό, το ένα έφερε το άλλο και σύντομα ο Harvey θα βρισκόταν στο έδαφος να απολαμβάνει τούφες από το μούσι του, υπό την απειλή μαχαιριού φυσικά. Πώς αλλιώς να περάσει η μέρα στο Κεντάκι;
Ο Ιρλανδός που εξαναγκάστηκε να φάει το αυτί του
Σαφώς λιγότερο διασκεδαστική από την προηγούμενη περιπέτεια είναι η ιρλανδική αυτή ιστορία του 2011. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης είναι πενιχρές, καθώς ο άντρας αρνήθηκε να δώσει στον Τύπο περισσότερες πληροφορίες για την επίθεση, κάτι που όλοι καταλαβαίνουμε φυσικά. Το πράγμα πάει κάπως έτσι: μεθυσμένη συμμορία μικροκακοποιών πιάνει τυχαίο διερχόμενο και αποφασίζει να φέρει τον μεσαίωνα στην Ιρλανδία (Newbridge), απλώς επειδή μπορούσαν. Ό,τι ακολούθησε ήταν ένα βάρβαρο βασανιστήριο βγαλμένο από ταινία τρόμου: ο 21χρονος Brendan Higginbotham σύρθηκε σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι, τον χτύπησαν με σφυριά και μεταλλικές βέργες, του έδεσαν χέρια και πόδια και κατόπιν τον ανάγκασαν να φάει το αυτί του, που το είχαν ήδη πετσοκόψει. Ακόμα πιο τραγικό ήταν το γεγονός ότι η σπείρα δεν είχε προηγούμενα με τον άνθρωπο, που ήταν απλώς ένας άστεγος που κοιμόταν στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα.
Το δάχτυλο στο χάμπουργκερ
Αντίθετα από τις άλλες ιστορίες της λίστας μας, η περιπέτεια του David Scheiding δεν περιλαμβάνει μεθυσμένους ψυχοπαθείς και συνηθισμένους βάρβαρους. Αυτό που περιλαμβάνει είναι ένα κομμάτι… κακής τύχης τυλιγμένο σε χαρτάκι φαστ φουντ. Σε μια ιστορία που μοιάζει λοιπόν με τον γνώριμο οικουμενικό αστικό μύθο, ο Scheiding μπήκε το 2005 στην αγαπημένη του αμερικανική αλυσίδα Arbys για ένα σνακ. Χωρίς να το γνωρίζει, λίγο νωρίτερα ο υπάλληλος που έκοβε τα μαρούλια είχε πετσοκόψει την άκρη του δακτύλου του. Ο άνθρωπος καθάρισε και απολύμανε όπως ήταν φυσικό τον πάγκο εργασίας, δεν μπορούσε όμως να βρει πουθενά ο φουκαράς το κομμένο κομμάτι. Και όπως πολύ σωστά μαντεύετε, το βρήκε στο κοτομπέργκερ του ο Scheiding! Ο άντρας πέρασε όλο το απόγευμα στην τουαλέτα προσπαθώντας να αποβάλει κάθε υπόλειμμα ανθρώπινης σάρκας από τον οργανισμό του και κατόπιν μήνυσε το εστιατόριο για 50.000 δολάρια. Ο ίδιος ανέφερε κατόπιν ότι παρατήρησε ένα κομμάτι κρέατος στο μπέργκερ του που έφερε πάνω του δακτυλικά αποτυπώματα!
Η αιματοβαμμένη κόμισσα
Σε μια λίγο παλιότερη ιστορία, θα μεταφερθούμε στον 16ο αιώνα για να μιλήσουμε για την ουγγαρέζα κοντέσσα Elizabeth Bathory, που κατέχει την αμφιβόλου ηθικής διάκριση να είναι μια από τις πλέον τρομακτικές και διεστραμμένες κατά συρροή δολοφόνους που γνώρισε ποτέ ο ταλαίπωρος κόσμος μας. Για δεκαετίες λοιπόν, η κόμισσα ζούσε μονάχη στο Κάστρο του Cachtice, όπου βασάνισε και δολοφόνησε βάρβαρα κάπου μεταξύ 35-650 νεαρά κορίτσια (ανάλογα με την εκάστοτε πηγή), γευόμενη τη σάρκα τους και παίρνοντας το λουτρό της στο αίμα τους. Κι αυτό δεν ήταν ίσως το χειρότερο που έκανε, καθώς ανάγκαζε τα θύματά της να γεύονται το κρέας τους ως μέρος της σαδιστικής ρουτίνας βασανισμού/φόνου. Και βέβαια όσο και αν τα πεπραγμένα της καλύπτονται πια από την αχλή του μύθου, και το 2% των όσων αποδίδονται στην κόμισσα του τρόμου να είναι αληθές, τότε ο αυτο-κανιβαλισμός ήταν το λιγότερο που είχαν να σκεφτούν τα θύματά της…
Ανθρώπινο κεμπάπ – Μέρος Α’
Ο αστικός μύθος για το ταχυφαγείο που σερβίρει σκυλίσιο/γατίσιο/ποντικίσιο κρέας υπάρχει στον κόσμο από τη στιγμή που εμφανίστηκε το πρώτο φαστφουντάδικο. Αλλά μαντέψτε, δεν πρόκειται πάντα για μύθο. Σίγουρα όχι αν ζούσες το 2003 στο Blackpool της Αγγλίας τουλάχιστον. Γιατί εκεί εξαφανίστηκε η 14χρονη Charlene Downes, με το σώμα της να μη βρίσκεται ποτέ. Και εκεί φυσικά κρυφάκουσαν τον ιδιοκτήτη καταστήματος κεμπάπ -μπλεγμένο μέχρι τα μπούνια στην υπόθεση- να «αστειεύεται» ότι την είχε πετσοκόψει και ταΐσει στους ανυποψίαστους πελάτες. Χάρη βέβαια στα λάθη της αστυνομίας και τις ελλείψεις της έρευνας δεν καταδικάστηκε ποτέ κανείς για την εξαφάνιση της μικρής και υπάρχουν πιθανότητες να μην καταβροχθίστηκε από τον κόσμο, αν και οι κατηγορίες που βάρυναν τον καταστηματάρχη δεν μπορούν να περάσουν στα «ψιλά»: οι υποκλοπές της επικοινωνίας του με τον συνέταιρό του πείθουν και τον πλέον άπιστο. Όλοι εύχονται πάντως να μην τάισε ο ψυχοπαθής τους κατοίκους του Blackpool με ανθρώπινη σάρκα…
Ανθρώπινο κεμπάπ – Μέρος Β’
Η μοίρα όσων αγαπούν το κεμπάπ στη ρωσική πόλη του Perm ήταν σαφώς λιγότερο αμφιλεγόμενη από την αντίστοιχη του Blackpool. Κι αυτό γιατί το 2010 τρεις άστεγοι άντρες καταδικάστηκαν για τον φόνο και τον κανιβαλισμό ενός άντρα, το κρέας του οποίου που δεν μπόρεσαν να καταναλώσουν το πούλησαν σε κεμπαπτσίδικο! Η ιστορία ξεδιπλώθηκε στο δικαστήριο σε όλη τη ζοφερή μεγαλοπρέπειά της και είναι αληθινή χωρίς ίχνος αμφιβολίας. Ακόμα πιο σοκαριστικό ήταν ίσως το γεγονός ότι η αστυνομική έρευνα δεν υπέδειξε υπολείμματα ανθρώπινης σάρκας στην καντίνα, κάτι που υποδήλωνε ότι η ανθρώπινη σάρκα είχε ήδη μαγειρευτεί και πουληθεί…
Η μητέρα-κανίβαλος
Ώρα να γίνει η λίστα μας όσο πιο φρικτή και αιματοβαμμένη παίρνει. Η ιστορία της Klara Mauerova είναι εξάλλου σαν να έχει βγει από τον χειρότερο εφιάλτη. Μέλος της μυστικής σέχτας «Grail Movement», η τσέχα μητέρα έκανε στα ίδια της τα παιδιά (ηλικίας 8 και 10 ετών) αυτά που οι περισσότεροι δεν θα εύχονταν ούτε για τον εχθρό τους. Χωρίς να μπούμε σε αποτρόπαιες λεπτομέρειες, τα βασανιστήρια που υπέβαλε το ανθρωπόμορφο κτήνος τα μικρά της παιδιά περιλάμβαναν εγκλεισμό, σαδιστικό βασανισμό, σεξουαλική κακοποίηση, ξυλοδαρμούς και βέβαια εξαναγκασμένο κανιβαλισμό.
Ένα μάλιστα από τα άτυχα τέκνα ήταν συνεχώς δεμένο στο κελάρι, με τη μητέρα του να κατεβαίνει μια στο τόσο μόνο και μόνο για να αφαιρεί κομμάτια από τη σάρκα του και να του τα ταΐζει. Γιατί όλα αυτά; Μα για να το μυήσει στα άδυτα της σαλεμένης σέχτας, τι άλλο; Ο αρχηγός της σατανιστικής ομάδας έστελνε μάλιστα γραπτά μηνύματα στην 31χρονη «μάνα» για τον σωστό τρόπο πετσοκόμματος των παιδιών της…
Το λιντσάρισμα του Claude Neal
Δεν υπάρχει τίποτα το καλό στην ιστορία του Claude Neal, του έγχρωμου εργάτη φυτείας που φέρεται να βίασε και να σκότωσε μια γυναίκα στη Φλόριντα της δεκαετίας του 1930, αφήνοντας το πτώμα της δίπλα σε ένα δέντρο. Είτε το έκανε είτε όχι, το θύμα -Lola Cannady- ήταν λευκό, η δικαιοσύνη δεν θα απονεμόταν λοιπόν ποτέ. Κι αυτό γιατί στις 26 Οκτωβρίου 1934 ένας εξοργισμένος όχλος λευκών επιτέθηκε στο κελί που κρατούταν ο Neal, τον μετέφεραν σε ένα απομονωμένο μέρος, τον αλυσόδεσαν σε ένα δέντρο και τον βασάνισαν για πολλές ώρες. Αυτό βέβαια δεν θα ήταν το τέλος στη φρίκη του άντρα, καθώς οι πολιτισμένοι λευκοί του έκοψαν τα γεννητικά όργανα και τον ανάγκασαν να τα καταπιεί, εξαναγκάζοντάς τον να ομολογήσει δημόσια ότι η γεύση τους ήταν πολύ καλή. Στο τέλος ο Neal πυροβολήθηκε, σύρθηκε και πάλι πίσω στην πόλη, όπου και λιντσαρίστηκε από ένα πλήθος χιλίων και πλέον αγροίκων. Τέτοια ήταν η βαρβαρότητα των βασανιστηρίων που υπέστη ο Neal, για τον οποίο δεν έγινε ποτέ ξεκάθαρο αν σκότωσε ή όχι την άτυχη γυναίκα, που λειτούργησε ως αφορμή για το οριστικό τέλος των λιντσαρισμάτων στις ΗΠΑ. Ακόμα και ο πιο άκαρδος ρατσιστής δεν μπορεί να μη συγκινηθεί διαβάζοντας για τα βασανιστήρια που υπέστη ο Neal στις τελευταίες μαρτυρικές ώρες της ζωής του…
Τα πεπραγμένα του Συριακού Στρατού
Όποιος διαβάζει ειδήσεις, ξέρει ότι η Συρία δεν είναι σήμερα το ασφαλέστερο μέρος να ζεις. Μιλάμε απλά-απλά για εμφύλιο πόλεμο, με τις φρικαλεότητες να καραδοκούν συχνά και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Αφήνοντας λοιπόν την πολιτική έξω, έχουμε δει από «παραδοσιακές» σφαγές και εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες μέχρι και την κατασπάραξη καρδιάς νεκρού στρατιώτη. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τα πεπραγμένα του συριακού Intelligence Agency στα διαβόητα κέντρα κράτησής του: πέρα από ξυλοδαρμούς και ηλεκτροσόκ, ακτιβιστές και μη-κυβερνητικές οργανώσεις αναφέρουν ακόμα και περιστατικά εξαναγκασμένου κανιβαλισμού. Οι ιστορίες για τα κομμένα δάκτυλα των τροφίμων, τα οποία κατόπιν εξαναγκάζονται να καταναλώσουν, δίνουν και παίρνουν, μένοντας φάρος φρίκης στη θηριωδία που επικρατεί μέσα στα κλειστά σύνορα της χώρας…
Οι γυναίκες που εξαναγκάστηκαν να φάνε τις μύτες τους
Τον Joseph Kony τον έμαθαν οι περισσότεροι από το viral video «Kony 2012», όταν έγινε χωρίς να το θέλει σταρ. Αυτό που ήθελε όμως ήταν να γίνει το «τέρας» που τον ξέρουμε: είναι στην ουσία ένας εγκληματίας πολέμου από την Ουγκάντα, ο οποίος απήγαγε παιδιά, τα εκπαίδευε και τα έστελνε στη μάχη (ή τουλάχιστον έτσι έκανε, καθώς κανείς δεν έχει ακούσει τίποτα γι’ αυτόν από το 2006). Τα πράγματα που τον αφορούν είναι ωστόσο απείρως πιο τραγικά: στις αρχές του 2000 κυκλοφόρησε η ιστορία της Laweel, μίας μόνο από τις πολλές γυναίκες που απήχθησαν από τον Επαναστατικό Στρατό του Kony και εξαναγκάστηκαν στην πορνεία. Λίγο αργότερα βέβαια ο πολέμαρχος αποφάσισε να απελευθερώσει 10 από αυτές και να τις στείλει πίσω στα χωριά τους με την προειδοποίηση «μην τα βάζετε με τον LRA (τον Επαναστατικό Στρατό του)». Για τις ανάγκες του απειλητικού μηνύματος, τους έκοψε τις μύτες, ενώ σε άλλες (όπως στη Laweel) ακρωτηριάστηκαν και τα χείλη και τα αυτιά της, έργο ζοφερό των ίδιων παιδιών που λειτουργούν ως ανηλεείς στρατιώτες. Τα παιδιά εξανάγκασαν κατόπιν τη γυναίκα να φάει τα ακρωτηριασμένα όργανά της, όπως και όλες τις άλλες βέβαια τραγικές φιγούρες…
ΝΙΚΟΛΑΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΗΣ.
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου