δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
Από τα τεράστια ζητήματα που απασχολούν εδώ
και πολύ καιρό τους επιστημονικούς τομείς της ιστορίας, της ανθρωπολογίας και
της παλαιοντολογίας είναι το θέμα της ύπαρξης, κάποτε στο πολύ μακρινό
παρελθόν, των γιγάντων.
Πλάσματα τεράστια, με διαστάσεις δηλ. υπερφυσικές σε
σχέση με το σημερινό μέγεθος του μέσου ανθρώπου, οι γίγαντες στην
πραγματικότητα υπήρξαν οι ανθρωπόμορφοι εκπρόσωποι του (σχετικά) νοήμονος
είδους της εποχής τους, μέσα σε έναν κόσμο αποτελούμενο από ανάλογα όντα. Τα
μαμούθ, οι δεινόσαυροι, αλλά και τεράστια μυρμήγκια-τερμίτες, τεράστια
πουλιά-σαύρες και τόσα άλλα χαμένα πλέον είδη ζωής μας δίνουν την εικόνα ενός
κόσμου περίπου ονειρικού, σε σύγκριση βέβαια με τη δική μας πεζή
καθημερινότητα, την τόσο απομακρυσμένη από τη ρομαντική άχλυ των προϊστορικών
καιρών...
Δεν
θα επεκταθούμε πολύ στο σημερινό κείμενο (εξάλλου το θέμα μας είναι συγκεκριμένο),
πλην όμως πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε μία βραχεία έστω αναφορά στο ερώτημα:
γιατί υπήρξε περίοδος, κατά την οποία πάνω στον πλανήτη Γη κατοικούσαν πλάσματα
τεραστίων διαστάσεων (σε σχέση με τα σημερινά); Και, φυσικά, γιατί αυτά κάποτε
εξαφανίστηκαν; Για να απαντηθεί το εν λόγω ερώτημα θα πρέπει να το δούμε στις
πραγματικές του διαστάσεις. Δηλ. σε πολύ μεγάλο βάθος χρόνου και μέσα στον
αχανή χώρο του σύμπαντος, εντός του οποίου δεν σταμάτησε εδώ και άπειρα χρόνια
να κινείται η Γη. Όταν λοιπόν οι συνθήκες πάνω στον πλανήτη μας (χρονικές και
χωρικές) ήταν τέτοιες που επέβαλλαν τη μορφοποίηση συγκεκριμένων υλικών
καταστάσεων και σωμάτων, όπως αυτά των γιγάντιων πλασμάτων, τότε ήταν που έλαβε
χώρα ο σχηματισμός και η ανάπτυξή τους. Ήταν η εποχή, στην οποία κάτι τέτοιο
επιτρεπόταν από τη δομή του ίδιου του πλανήτη, τη σύσταση του αέρα, τη σύνθεση
των υλικών σωμάτων κτλ., τα οποία ήταν πολύ πιο αραιά απ’ ότι σήμερα. Με την
πάροδο των αιώνων – μιλάμε για εκατομμύρια χρόνια.. – και την ολοένα και
αυξανόμενη συμπίεση του χωροχρόνου πάνω στον πλανήτη, οι συνθήκες δεν ευνοούσαν
πια την ανάπτυξη γιγάντιων σωμάτων. Ήρθε λοιπόν σταδιακά η ώρα του ανθρώπου,
που αντικατέστησε τους γίγαντες...
Η
ύπαρξη των γιγάντων τεκμηριώνεται και από τις αναφορές των διάφορων μυθολογικών
(και όχι μόνο) παραδόσεων της ανθρωπότητας. Αναφέρονται για παράδειγμα ρητά στο
ιερό εβραϊκό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, καθώς και στην ελληνική μυθολογία,
αλλά και σε πολλές άλλες πλανητικές λαϊκές καταγραφές. Κοινή συνιστώσα όλων, μα
όλων, αυτών των ξέχωρων μυθικών παραδόσεων είναι η συντριβή των γιγάντων από
μια νέα κάστα εξουσιαστών του πλανήτη (τους «θεούς»), η οποία επήλθε έπειτα από
σφοδρή αναμεταξύ τους σύγκρουση. Επρόκειτο για παγκόσμιο γεγονός, κάτι σαν
«παγκόσμιο πόλεμο» της προϊστορικής αρχαιότητας, που έγινε για την πλανητική
κυριαρχία και που έληξε με την κατά κράτος ήττα των γιγάντων. Οι παρείσακτοι
«θεοί» θα όριζαν πια τη μοίρα του κόσμου και των ανθρώπων, οι δε γίγαντες ήταν
καταδικασμένοι σε εξαφάνιση από την επιφάνεια του πλανήτη...
Όμως...
Παρ’ όλα αυτά, στο κλασικό έργο του Γάλλου συγγραφέα Ιουλίου Βερν «Ταξίδι στο
κέντρο της Γης» γίνεται σαφής αναφορά για την ύπαρξη ενός άλλου, παράλληλου,
κόσμου στα έγκατα του πλανήτη μας. Εκεί, όπου στο «στερέωμα» του κόσμου ετούτου
δεσπόζει ο εσωτερικός «ήλιος»-πυρήνας της Γης, διασώζονται σε ατόφια κατάσταση
όχι μόνο φυτά και ζώα της απώτατης προϊστορίας, αλλά και... πρωτόγονοι
αγριάνθρωποι μεγάλων διαστάσεων!!! Αυτά τουλάχιστον αντικρίζουν οι θαρραλέοι
ήρωες του εν λόγω έργου του Βερν, όπως μας το περιγράφει με γλαφυρό πράγματι
τρόπο ο ίδιος ο μεγάλος αυτός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας [ΣΗΜ.: τόσο
«φανταστικές» υπήρξαν οι παράτολμες θέσεις του, ώστε σε ΟΛΑ απολύτως έπεσε μέσα
(π.χ. αεροπλάνα, διαστημικά ταξίδια, διαδίκτυο, υποβρύχια και τόσα άλλα!) και
ΜΟΝΟ ένα πράγμα απομένει, να επαληθευτεί και στο θέμα της κούφιας γης, της ζωής
δηλ. που υπάρχει στο κέντρο του πλανήτη μας...].
Ας
έρθουμε τώρα στο ζήτημα των γιγάντων του ελλαδικού χώρου. Έχουμε και άλλοτε
υποστηρίξει τη θέση ότι η γεωγραφική ζώνη που ως επίκεντρό της έχει το Αιγαίο
υπήρξε στο πολύ απομακρυσμένο από σήμερα παρελθόν πεδίο σφοδρότατης σύγκρουσης
ανάμεσα σε παγκόσμιες υπερδυνάμεις για τον έλεγχο του πλανήτη. Αλλά και μία
πρόβλεψη, προερχόμενη από τον τομέα της λεγόμενης «απόκρυφης γεωπολιτικής»,
θέλει και πάλι την Ελλάδα να αποτελέσει (σύντομα;) τον τόπο μιας νέας
πλανητικής τελικής σύρραξης, ενός αναπόφευκτου «Αρμαγεδδώνα». Έχει λοιπόν
μεγάλη σημασία να δούμε αν υφίστανται στην ελλαδική επικράτεια ευρήματα (σκελετοί
κτλ.) γιγάντων, ίχνη δηλ. ενός παρελθόντος που χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Και
όντως τέτοια στοιχεία υπάρχουν αρκετά! Πολύ χαρακτηριστικά είναι τα περίφημα
«κυκλώπεια τείχη» των Μυκηνών, που όλοι οι αρχαιολόγοι εξηγούν με έναν και
μοναδικό τρόπο: ότι χτίστηκαν για να εξυπηρετήσουν όντα με διαστάσεις γιγάντων
και, εξάλλου, δεν θα μπορούσαν καν να δημιουργηθούν από ανθρώπους του σημερινού
μεγέθους... Όμως και πολύ κοντά στις Μυκήνες, στην Αρχαία Πρόσυμνα (περιοχή
Αργολίδας), έγινε λόγος πριν από μερικά μόνο χρόνια για την ανακάλυψη βαθιά
μέσα στο χώμα ανθρώπινων σκελετών ύψους... σχεδόν 6 μέτρων!!!
Επικαλούμαστε
εδώ επίσης δημοσίευμα προ 100 και πλέον ετών (της δεκαετίας του 1900!) της
εφημερίδας «Εμπρός», η οποία αναφέρεται στους περιβόητους «γίγαντες της
Μεσσηνίας». Να τι λέει σχετικά το δημοσίευμα (με τίτλο «Σκελετοί γιγάντων –
Αρχαιολογικόν εύρημα εν Μεσσηνία» σε ένα σημείο του: «Εκ θετικής και λίαν
αξιοπίστου πηγής ανακοινούται ημίν, ότι εν τινι χωρίω της Μεσσηνίας ανευρέθησαν
προ τινος ανασκαπτομένου αγρού τινος δύο γιγάντιοι σκελετοί ανθρώπων, μήκους
τριών και ημίσεος περίπου μέτρων. Ο κάτοχος αυτών κατώρθωσε να τους μεταφέρη
λάθρα εις Καλάμας, όπου και τους φυλάττει»...
Πάντως,
ύστερα από αυτό το δημοσίευμα (που είναι άκρως εντυπωσιακό!) σιωπή υπέπεσε πάνω
στο εν λόγω θέμα! Τι άραγε συνέβη; Επενέβησαν μήπως οι αρχές και επέβαλλαν
«σιγή ιχθύος»; Ή μήπως ο κάτοχος των σκελετών προέβη σε κάποια άλλη ενέργεια,
την οποία καλύπτει το απόλυτο μυστήριο; Το βέβαιο είναι ότι ακόμα και σήμερα
δεν γνωρίζουμε την τύχη αυτών των σκελετών που αμέσως αποδόθηκαν σε
προϊστορικούς γίγαντες...
Ένα
άλλο στοιχείο, πέραν των σκελετών και των κατασκευών, είναι και οι τάφοι.
Πανάρχαιοι λοιπόν τάφοι, διάσπαρτοι σε διάφορα μέρη του ελλαδικού γεωγραφικού
χώρου, με χαρακτηριστικότερους και μαζικότερους εκείνους που ανακαλύφτηκαν στις
Μυκήνες, είναι τόσο μεγάλοι σε μέγεθος, ώστε να φανερώνουν και στον πλέον αδαή
ότι δεν μπορεί να αφορούσαν συμβατικούς ανθρώπους. Είναι λοιπόν και αυτοί οι
τάφοι μια ακόμα περίτρανη απόδειξη ότι κάποτε, πολύ-πολύ παλιά, εδώ που εμείς
ζούμε και αναπνέουμε βάδιζαν οι γίγαντες. Οι άλλοτε κυρίαρχοι του ελλαδικού
χώρου και του κόσμου όλου!...
Το
θέμα που ανοίξαμε είναι σίγουρα τεράστιο. Όπως βεβαίως και τα περισσότερα
θέματα που έχουμε κατά καιρούς προβάλλει και τα οποία δεν εξαντλούνται φυσικά
στα στενά πλαίσια ενός κειμένου. Είναι δε σίγουρο ότι στα χέρια μας έχουμε και
πολλές ακόμα αποδείξεις πάνω στο θέμα αυτό, που αφορούν διάφορες άλλες
σημαντικές συνιστώσες και παραμέτρους του όλου ζητήματος. Γι’ αυτό και θα
επανέλθουμε με νεώτερα στοιχεία, που είναι εντυπωσιακά και συνδέονται και με
άλλα νευραλγικής φύσης θέματα του συμπαντικού ελληνισμού...
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου