Η μαρτυρία για τον Γιακουμάκη, που συγκλονίζει το πανελλήνιο: «Ο Βαγγέλης ήταν ένα αρνί που μπήκε σε μια αγέλη λύκων»!
«Έπρεπε να πάω κατευθείαν στην αστυνομία. Κι αυτό εμένα με βαραίνει»
Πρώην συμφοιτητής του Βαγγέλη Γιακουμάκη που σήμερα ζει στο εξωτερικό, αποκάλυψε στο «Τούνελ» τη βία αλλά και τον τρόμο που βίωνε ο Βαγγέλης από την παρέα των Κρητικών.
Παλιότερα είχε και εκείνος έρθει αντιμέτωπος μαζί τους, αλλά δεν τους φοβήθηκε κι έτσι σταμάτησαν να τον ενοχλούν. Περιγράφει πως ενημέρωσε ο ίδιος τον Διευθυντή της Σχολής για τα όσα γίνονταν, αλλά και την υπεύθυνη της Εστίας. Οι περιγραφές του σόκάρουν…
«Ήμουν φοιτητής στη Σχολή από το 2012-2014. Ήμουν το άτομο που ειδοποίησε τον κ. Μάντζαρη για το τι γινόταν στον Βαγγέλη και μετά του αλλάξαν δωμάτιο.
Εγώ ο ίδιος κατέβηκα κάτω με το που έμαθα τι γινόταν στον Βαγγέλη, γιατί όλα αυτά φρόντιζαν να τα κάνουν μέσα στα δωμάτια κλειδωμένοι πήγα και ειδοποίησα για το τι του κάναν. Από ξύλο… μέχρι και σε ντουλάπια τον κλείδωναν. Στο πιο ψηλό ντουλάπι και του λέγαν ότι δεν του ανοίγουν την πόρτα μέχρι να τραγουδήσει. Πράγματα αισχρά. Η συμπεριφορά του Βαγγέλη όταν το πρωτογνώρισα στην Σχολή ήταν πολύ πιο λαμπερή από ότι ήταν προχωρώντας η σχολική χρονιά. Το παλικάρι ενώ είχε τις δυνατότητες να διαβάζει, δεν μπορούσε ούτε να διαβάζει ούτε να συγκεντρωθεί στα μαθήματα του.
Οι τελευταίες κουβέντες που είχαμε με τον Βαγγέλη ήταν στο τελείωμα της χρονιάς όπου γύρισε και μου είπε «Ευχαριστώ κι αυτό που έκανες δεν το κάνει ούτε αδελφός σε αδελφό». Το παλικάρι «έκλαιγε» για βοήθεια, αλλά δεν είχε τη δύναμη να το πει με το στόμα. Τον άλλο μήνα γυρίζω Ελλάδα γιατί πρέπει όλα αυτά να ειπωθούν, γιατί ακόμα και τώρα το παιδί υποφέρει.
Ο Βαγγέλης ήταν ένας ευγενικός χαρακτήρας. Ούτε ήθελε να δημιουργήσει προβλήματα, ούτε στη Σχολή, ούτε στους γονείς του, ούτε ακόμα και σε αυτά τα….». Δεν γνωρίζω αυτό το έτος πόσο χειροτέρεψαν τα πράγματα. Εγώ αυτό που γνωρίζω είναι πως από τον καιρό που έγινε η αλλαγή στο δωμάτιο τον άφησαν κι από ότι έμαθα πάλι, μετά τις εκλογές, με το νέο έτος. Πίστευε ότι αν ήταν μαζί τους δεν θα τον πείραζαν. Προσπαθούσε να ταιριάξει στην παρέα τους μήπως τελικά και τον άφηναν ήσυχο. Εδώ ακόμα και ένα άλλο από τα παιδιά που είναι στην κλίκα αυτή, ξεκίνησαν και τον πείραζαν στην αρχή. Μετά από λίγο αφομοιώθηκε στην παρέα τους και σταματήσαν να τον πειράζουν, κι ο Βαγγέλης πιθανόν να το είδε σα μία διέξοδο.
Εγώ το έμαθα από έναν άλλο Κρητικό, ένα πολύ κάλο παιδί που ήταν μαζί τους, που έτυχε να βρεθεί μπροστά σε περιστατικά, αλλά το παιδί επειδή ξέρει τι άνθρωποι είναι δεν ήθελε καν να ανακατευτεί και το είπε σε εμένα. Ένα χαρακτηριστικό που μου είχε πει ήταν αυτό με την ντουλάπα. Τον είχαν βάλει μέσα και του λέγαν πως αν δεν τραγουδήσει δεν τον άφηναν να βγει έξω. Θεωρούσαν το να τον χτυπάνε ένα αστείο. Έτυχε πολλές φορές να τον χτυπήσουν γελώντας, λέγοντας του ότι κάνουν πλάκα. Ένα χαρακτηριστικό ήταν αυτό με την τουαλέτα. Ότι έμπαινε το παιδί να κάνει μπάνιο και του κλείνανε το νερό.
Εγώ πρωτογνώρισα τον Βαγγέλη όταν μπήκε στη Σχολή. Μετά από λίγο καιρό το παιδί δεν φαινόταν καλά.
Μου έκαναν εντύπωση οι εκδορές που είχε στα χέρια του και της το είχα πει. Και να τον καλούσε, δε θα έλεγε τίποτα ο Βαγγέλης για να μην δημιουργήσει πρόβλημα σε κανέναν.
Με το που έγινε αυτό άρχισα να ρωτάω , τι ακριβώς γίνεται, γιατί έφυγε. Έμαθα ότι είχαν αρχίσει πάλι τα ίδια. Ο Μάντζαρης ναι μεν φταίει, αλλά ήταν ένας ανειδίκευτος, μη γνωστής του αντικειμένου στον οποίον έπεσε ένα βαρύ φορτίο και όταν χρειάστηκε βοήθεια δε του δόθηκε βοήθεια. Δύο φορές κατέβασε να συγκεκριμένα άτομα για να τα διώξει και τις δύο φορές αναγκάστηκε να τους γυρίσει πίσω.
Στο πρώτο έτος που ήμασταν, σε κατάσταση μέθης πιάσαν και ξήλωσαν όλα τα δέντρα του δρόμου γυρνώντας από το μαγαζί που έπιναν. Κι ενώ παρενέβη ο Δήμος και έκανε αναφορά στον κ. Μάντζαρη δεν έγινε κάτι παραπάνω από το να πληρώσουν και να φυτέψουν τα δέντρα.
Εδώ εμένα πρώτο έτος που ήμουν. 30 χρονών άνθρωπος γύρισαν και με απειλήσαν γιατί σε μία κατάσταση που διαβάζαμε για ένα διαγώνισμα κάναν φασαρία και πήγα και φώναξα το φύλακα. Από εκείνη την ημέρα και μετά αρχίσαν όποτε με βλέπαν με έλεγαν ρουφιάνο και σε μια δόση με φωνάζει και μου λέει ότι «το ξέρεις ότι αυτά ξεκινάν κρητικές βεντέτες σε εμάς εκεί κάτω;» και του λέω «Τι θες να κάνω να ερχόμουν να παίζαμε μπουνιές; Και καλά να ήσουν μόνος. Θα ήσουν μόνος ή θα πλακώνατε όλοι μαζί;» Μου λέει: το ξέρεις ότι μπορούμε να σε πιάσουνε έξω και να σε σπάσουμε στο ξύλο;» Του λέω: «Κότα να δεις, όπως εσύ μπορείς να με σπάσεις στο ξύλο, έτσι κι εγώ μπορώ να κινηθώ στο Νόμο και στη Δικαιοσύνη για να σας χώσουν μέσα. Δε μιλάς σε κανένα παιδαρέλι.»Κι από τότε σταματήσαν.
Θεωρώ ότι δεν έπρεπε να πάω στον Μάντζαρη εκείνη τη χρονιά, έπρεπε να πάω κατευθείαν στην αστυνομία. Κι αυτό εμένα με βαραίνει. Αυτό που έγινε είναι τεράστιο έγκλημα και εμένα με έχει προσβάλει πάρα πολύ. Γιατί ήμουν στην Σχολή αυτή και τώρα ντρέπομαι να το λέω. Ο Βαγγελάκης ήταν ένα αρνί που μπήκε μέσα σε μια αγέλη λύκων.»
Πρώην συμφοιτητής του Βαγγέλη Γιακουμάκη που σήμερα ζει στο εξωτερικό, αποκάλυψε στο «Τούνελ» τη βία αλλά και τον τρόμο που βίωνε ο Βαγγέλης από την παρέα των Κρητικών.
Παλιότερα είχε και εκείνος έρθει αντιμέτωπος μαζί τους, αλλά δεν τους φοβήθηκε κι έτσι σταμάτησαν να τον ενοχλούν. Περιγράφει πως ενημέρωσε ο ίδιος τον Διευθυντή της Σχολής για τα όσα γίνονταν, αλλά και την υπεύθυνη της Εστίας. Οι περιγραφές του σόκάρουν…
«Ήμουν φοιτητής στη Σχολή από το 2012-2014. Ήμουν το άτομο που ειδοποίησε τον κ. Μάντζαρη για το τι γινόταν στον Βαγγέλη και μετά του αλλάξαν δωμάτιο.
Εγώ ο ίδιος κατέβηκα κάτω με το που έμαθα τι γινόταν στον Βαγγέλη, γιατί όλα αυτά φρόντιζαν να τα κάνουν μέσα στα δωμάτια κλειδωμένοι πήγα και ειδοποίησα για το τι του κάναν. Από ξύλο… μέχρι και σε ντουλάπια τον κλείδωναν. Στο πιο ψηλό ντουλάπι και του λέγαν ότι δεν του ανοίγουν την πόρτα μέχρι να τραγουδήσει. Πράγματα αισχρά. Η συμπεριφορά του Βαγγέλη όταν το πρωτογνώρισα στην Σχολή ήταν πολύ πιο λαμπερή από ότι ήταν προχωρώντας η σχολική χρονιά. Το παλικάρι ενώ είχε τις δυνατότητες να διαβάζει, δεν μπορούσε ούτε να διαβάζει ούτε να συγκεντρωθεί στα μαθήματα του.
Οι τελευταίες κουβέντες που είχαμε με τον Βαγγέλη ήταν στο τελείωμα της χρονιάς όπου γύρισε και μου είπε «Ευχαριστώ κι αυτό που έκανες δεν το κάνει ούτε αδελφός σε αδελφό». Το παλικάρι «έκλαιγε» για βοήθεια, αλλά δεν είχε τη δύναμη να το πει με το στόμα. Τον άλλο μήνα γυρίζω Ελλάδα γιατί πρέπει όλα αυτά να ειπωθούν, γιατί ακόμα και τώρα το παιδί υποφέρει.
Ο Βαγγέλης ήταν ένας ευγενικός χαρακτήρας. Ούτε ήθελε να δημιουργήσει προβλήματα, ούτε στη Σχολή, ούτε στους γονείς του, ούτε ακόμα και σε αυτά τα….». Δεν γνωρίζω αυτό το έτος πόσο χειροτέρεψαν τα πράγματα. Εγώ αυτό που γνωρίζω είναι πως από τον καιρό που έγινε η αλλαγή στο δωμάτιο τον άφησαν κι από ότι έμαθα πάλι, μετά τις εκλογές, με το νέο έτος. Πίστευε ότι αν ήταν μαζί τους δεν θα τον πείραζαν. Προσπαθούσε να ταιριάξει στην παρέα τους μήπως τελικά και τον άφηναν ήσυχο. Εδώ ακόμα και ένα άλλο από τα παιδιά που είναι στην κλίκα αυτή, ξεκίνησαν και τον πείραζαν στην αρχή. Μετά από λίγο αφομοιώθηκε στην παρέα τους και σταματήσαν να τον πειράζουν, κι ο Βαγγέλης πιθανόν να το είδε σα μία διέξοδο.
Εγώ το έμαθα από έναν άλλο Κρητικό, ένα πολύ κάλο παιδί που ήταν μαζί τους, που έτυχε να βρεθεί μπροστά σε περιστατικά, αλλά το παιδί επειδή ξέρει τι άνθρωποι είναι δεν ήθελε καν να ανακατευτεί και το είπε σε εμένα. Ένα χαρακτηριστικό που μου είχε πει ήταν αυτό με την ντουλάπα. Τον είχαν βάλει μέσα και του λέγαν πως αν δεν τραγουδήσει δεν τον άφηναν να βγει έξω. Θεωρούσαν το να τον χτυπάνε ένα αστείο. Έτυχε πολλές φορές να τον χτυπήσουν γελώντας, λέγοντας του ότι κάνουν πλάκα. Ένα χαρακτηριστικό ήταν αυτό με την τουαλέτα. Ότι έμπαινε το παιδί να κάνει μπάνιο και του κλείνανε το νερό.
Εγώ πρωτογνώρισα τον Βαγγέλη όταν μπήκε στη Σχολή. Μετά από λίγο καιρό το παιδί δεν φαινόταν καλά.
Μου έκαναν εντύπωση οι εκδορές που είχε στα χέρια του και της το είχα πει. Και να τον καλούσε, δε θα έλεγε τίποτα ο Βαγγέλης για να μην δημιουργήσει πρόβλημα σε κανέναν.
Με το που έγινε αυτό άρχισα να ρωτάω , τι ακριβώς γίνεται, γιατί έφυγε. Έμαθα ότι είχαν αρχίσει πάλι τα ίδια. Ο Μάντζαρης ναι μεν φταίει, αλλά ήταν ένας ανειδίκευτος, μη γνωστής του αντικειμένου στον οποίον έπεσε ένα βαρύ φορτίο και όταν χρειάστηκε βοήθεια δε του δόθηκε βοήθεια. Δύο φορές κατέβασε να συγκεκριμένα άτομα για να τα διώξει και τις δύο φορές αναγκάστηκε να τους γυρίσει πίσω.
Στο πρώτο έτος που ήμασταν, σε κατάσταση μέθης πιάσαν και ξήλωσαν όλα τα δέντρα του δρόμου γυρνώντας από το μαγαζί που έπιναν. Κι ενώ παρενέβη ο Δήμος και έκανε αναφορά στον κ. Μάντζαρη δεν έγινε κάτι παραπάνω από το να πληρώσουν και να φυτέψουν τα δέντρα.
Εδώ εμένα πρώτο έτος που ήμουν. 30 χρονών άνθρωπος γύρισαν και με απειλήσαν γιατί σε μία κατάσταση που διαβάζαμε για ένα διαγώνισμα κάναν φασαρία και πήγα και φώναξα το φύλακα. Από εκείνη την ημέρα και μετά αρχίσαν όποτε με βλέπαν με έλεγαν ρουφιάνο και σε μια δόση με φωνάζει και μου λέει ότι «το ξέρεις ότι αυτά ξεκινάν κρητικές βεντέτες σε εμάς εκεί κάτω;» και του λέω «Τι θες να κάνω να ερχόμουν να παίζαμε μπουνιές; Και καλά να ήσουν μόνος. Θα ήσουν μόνος ή θα πλακώνατε όλοι μαζί;» Μου λέει: το ξέρεις ότι μπορούμε να σε πιάσουνε έξω και να σε σπάσουμε στο ξύλο;» Του λέω: «Κότα να δεις, όπως εσύ μπορείς να με σπάσεις στο ξύλο, έτσι κι εγώ μπορώ να κινηθώ στο Νόμο και στη Δικαιοσύνη για να σας χώσουν μέσα. Δε μιλάς σε κανένα παιδαρέλι.»Κι από τότε σταματήσαν.
Θεωρώ ότι δεν έπρεπε να πάω στον Μάντζαρη εκείνη τη χρονιά, έπρεπε να πάω κατευθείαν στην αστυνομία. Κι αυτό εμένα με βαραίνει. Αυτό που έγινε είναι τεράστιο έγκλημα και εμένα με έχει προσβάλει πάρα πολύ. Γιατί ήμουν στην Σχολή αυτή και τώρα ντρέπομαι να το λέω. Ο Βαγγελάκης ήταν ένα αρνί που μπήκε μέσα σε μια αγέλη λύκων.»
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου