Ο Ibrahim Fwal είναι ένας 65χρονος άντρας από την Λαοδικεία, ένα από τα πιο σημαντικά λιμάνια της Συρίας.
Ως νεαρός άντρας, μετανάστευσε στην Ιταλία και έκτοτε ζει και εργάζεται στη νέα του
πατρίδα.Ως νεαρός άντρας, μετανάστευσε στην Ιταλία και έκτοτε ζει και εργάζεται στη νέα του
Πριν τρία χρόνια, ο Ibrahim αποφάσισε να υιοθετήσει ένα σκύλο. Δεν φανταζόταν ότι αυτή τη απόφαση θα εξελισσόταν σε μια απίστευτη ιστορία.
Έχοντας έντονα φιλοζωϊκά αισθήματα, ο Ibrahim αποφάσισε να σώσει ένα κουτάβι.
Πήγε στο τοπικό καταφύγιο ζώων και εκεί συνάντησε ένα νεαρό γερμανικό ποιμενικό, που πρόσφατα εγκαταλείφθηκε. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Πήγε στο τοπικό καταφύγιο ζώων και εκεί συνάντησε ένα νεαρό γερμανικό ποιμενικό, που πρόσφατα εγκαταλείφθηκε. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.
Ο σκύλος ονομάστηκε Ρόκυ και σύντομα οι δυο τους έγιναν αχώριστοι φίλοι.
Ο Ρόκυ ήταν ένα στοργικό ζώο, που πάντα πρόσεχε το αφεντικό του.
Ο Ibrahim είχε τον Ρόκυ σαν γιο του, παίρνοντάς τον παντού όπου πήγαινε, ακόμα και στη παραλία.
Ο Ρόκυ ήταν ένα στοργικό ζώο, που πάντα πρόσεχε το αφεντικό του.
Ο Ibrahim είχε τον Ρόκυ σαν γιο του, παίρνοντάς τον παντού όπου πήγαινε, ακόμα και στη παραλία.
Μια μέρα, ο σκύλος και ο ιδιοκτήτης του πήγαν μαζί στη θάλασσα.
Ήταν μια ζεστή μέρα, και ο Ibrahim αποφάσισε να πάει να κολυμπήσει.
Όταν επέστρεψε στην ακτή, ο Ρόκυ είχε εξαφανιστεί.
Ήταν μια ζεστή μέρα, και ο Ibrahim αποφάσισε να πάει να κολυμπήσει.
Όταν επέστρεψε στην ακτή, ο Ρόκυ είχε εξαφανιστεί.
Πανικοβλημένος, ο Ibrahim έψαξε παντού τον αγαπημένο του σκύλο.
Τον φώναζε και ρωτούσε τριγύρω…Άρχισε να επισκέπτεται όλα τα καταφύγια ζώων στην πόλη, αλλά μάταια.
Δεν υπήρχε ίχνος του Ρόκυ.
Όταν επέστρεψε στην παραλία για μια τελευταία φορά, του είπαν ότι είδαν μια ομάδα αθίγγανων να παίρνει τον σκύλο.
Τον φώναζε και ρωτούσε τριγύρω…Άρχισε να επισκέπτεται όλα τα καταφύγια ζώων στην πόλη, αλλά μάταια.
Δεν υπήρχε ίχνος του Ρόκυ.
Όταν επέστρεψε στην παραλία για μια τελευταία φορά, του είπαν ότι είδαν μια ομάδα αθίγγανων να παίρνει τον σκύλο.
Ο Ibrahim ήταν βαθιά πληγωμένος.
Κάποιος σκόπιμα τον πήρε και ποτέ δεν θα γυρνούσε. Τουλάχιστον αυτό πίστευε.
Κάποιος σκόπιμα τον πήρε και ποτέ δεν θα γυρνούσε. Τουλάχιστον αυτό πίστευε.
Πέρασαν τρία χρόνια. Ο Ρόκυ μεγάλωσε και έγινε ενήλικο σκυλί κάπου αλλού. Κάποια στιγμή, κατάφερε να το σκάσει από εκεί που βρισκόταν, ή κάποιος τον εγκατέλειψε ξανά.
Ό, τι και να συνέβη, ο σκύλος κατέληξε να υιοθετηθεί από μια άλλη οικογένεια στο Σαλέρνο της Ιταλίας.
Αλλά ο Ρόκυ ήταν πολύ ανήσυχος εκεί.
Συνεχώς έτρεχε και δεν φαινόταν να τα πηγαίνει καλά με τους νέους του ιδιοκτήτες.
Φοβούμενοι ότι θα το σκάσει, η οικογένεια έβαλε στο κολάρο του το τηλέφωνό τους, σε περίπτωση που χανόταν.
Συνεχώς έτρεχε και δεν φαινόταν να τα πηγαίνει καλά με τους νέους του ιδιοκτήτες.
Φοβούμενοι ότι θα το σκάσει, η οικογένεια έβαλε στο κολάρο του το τηλέφωνό τους, σε περίπτωση που χανόταν.
Και ακριβώς έτσι έγινε. Ο Ρόκυ ήθελε να βρει τον δρόμο του για τον Σύρο άντρα, που τον είχε υιοθετήσει ως κουτάβι.
Ο Ρόκυ δεν μπορούσε να το ξέρει, αλλά ο Ibrahim βρισκόταν πάνω από 400 μίλια μακριά.
Ήταν ένα μακρύ ταξίδι για ένα ζώο.
Ο Ρόκυ δεν είχε παρά μόνο το ένστικτό του να τον οδηγεί. Αλλά φαίνεται ότι αυτό αρκούσε.
Ο Ρόκυ ξεκίνησε, έβρισκε τροφή όποτε ήταν δυνατόν και μετά βίας σταματούσε για να ξαποστάσει.
Τελικά βρέθηκε στην Πίζα, 370 χιλιόμετρα βόρεια από εκεί που ξεκίνησε το ταξίδι του.
Οι πατούσες του είχαν φθαρεί και έκαναν πληγές, εξαιτίας του μεγάλου του ταξιδιού.
Ήταν ένα μακρύ ταξίδι για ένα ζώο.
Ο Ρόκυ δεν είχε παρά μόνο το ένστικτό του να τον οδηγεί. Αλλά φαίνεται ότι αυτό αρκούσε.
Ο Ρόκυ ξεκίνησε, έβρισκε τροφή όποτε ήταν δυνατόν και μετά βίας σταματούσε για να ξαποστάσει.
Τελικά βρέθηκε στην Πίζα, 370 χιλιόμετρα βόρεια από εκεί που ξεκίνησε το ταξίδι του.
Οι πατούσες του είχαν φθαρεί και έκαναν πληγές, εξαιτίας του μεγάλου του ταξιδιού.
Οι διασώστες του παρατήρησαν το κολάρο του και κάλεσαν τον αριθμό στο Σαλέρμο.
«Είναι ο σκύλος μας,» υποστήριξε η οικογένεια.
Ωστόσο, κάποιος παρατήρησε επίσης ότι ο Ρόκυ είχε ένα μικρό τατουάζ στο σώμα του.
Ήταν ένα τατουάζ που ο Ibrahim του έκανε όταν ήταν κουτάβι. Αυτό ήταν ένα καθοριστικό σημείο στη μοίρα του Ρόκυ.
«Είναι ο σκύλος μας,» υποστήριξε η οικογένεια.
Ωστόσο, κάποιος παρατήρησε επίσης ότι ο Ρόκυ είχε ένα μικρό τατουάζ στο σώμα του.
Ήταν ένα τατουάζ που ο Ibrahim του έκανε όταν ήταν κουτάβι. Αυτό ήταν ένα καθοριστικό σημείο στη μοίρα του Ρόκυ.
Ο Ρόκυ τελικά συνάντησε τον άνθρωπο, που ποτέ δεν ξέχασε.
«Δεν μπορούσα να το πιστέψω!» δήλωσε ο Ibrahim.
«Όταν τον έφεραν σπίτι, βρισκόμουν στο αυτοκίνητο και άκουσε τη φωνή μου, και άρχισε να κάνει μεγάλη φασαρία.»
«Όταν τον έφεραν σπίτι, βρισκόμουν στο αυτοκίνητο και άκουσε τη φωνή μου, και άρχισε να κάνει μεγάλη φασαρία.»
Μπορούμε μόνο να φανταστούμε τη χαρά που πήραν οι δυο τους όταν έγινε η επανένωση, σκύλος και ιδιοκτήτης.
Η αγάπη μπορεί να ξεπεράσει απίστευτες προκλήσεις και η στοργή και πίστη του Ρόκυ μας αφήνουν άναυδους.
Αυτό το γερμανικό ποιμενικό έζησε μια περιπέτεια και κατάφερε να βρει το δρόμο του πίσω.
Αυτό το γερμανικό ποιμενικό έζησε μια περιπέτεια και κατάφερε να βρει το δρόμο του πίσω.
Μια φοβερή ιστορία αφοσίωσης και αγάπης ανάμεσα στον άνθρωπο και τον σκύλο.
Αν σας άγγιξε αυτή η ιστορία, μοιραστείτε την με τους φίλους σας.
Αν σας άγγιξε αυτή η ιστορία, μοιραστείτε την με τους φίλους σας.
πηγή fanpage.gr
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου