-
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα τής 21ης Οκτωβρίου 1943, το Α/Τ «Αδρίας» (κυβερνήτης: αντιπλοίαρχος I. Τούμπας), καί τα βρετανικά αντιτορπιλικά: «Jervis», «Pathfinder», καί: «Hurworth», αποπλέουν από την Αλεξάνδρεια, υπό την διοίκηση τού «Captain D14», επί τού «Jervis», γιά να μεταφέρουν πυρομαχικά, καί εφόδια, γιά τα στρατεύματα τής Λέρου.
Το σχέδιο προέβλεπε τα πλοία, ανά ζεύγη, να εκφορτώσουν το φορτίο τους στη Λέρο, ενώ, το άλλο ζεύγος, θα εκτελούσε «επιχείρηση αντιπερισπασμού» στην Κάλυμνο, γιά να προσελκύσουν την προσοχή τού εχθρού, ώστε η εκφόρτωση να γίνει ανενόχλητα.
Το σχέδιο προέβλεπε τα πλοία, ανά ζεύγη, να εκφορτώσουν το φορτίο τους στη Λέρο, ενώ, το άλλο ζεύγος, θα εκτελούσε «επιχείρηση αντιπερισπασμού» στην Κάλυμνο, γιά να προσελκύσουν την προσοχή τού εχθρού, ώστε η εκφόρτωση να γίνει ανενόχλητα.
Το πρώτο ζεύγος αντιπερισπασμού αποτελούν: ο «Αδρίας», καί: το «Hurworth», τα οποία, με μικρή ταχύτητα, το βράδυ τής 22ας, παραπλέουν τις ακτές τής Καλύμνου, προς εντοπισμών τεσσάρων εχθρικών εμπορικών πλοίων, που, κατά πληροφορίες, υπήρχαν στην περιοχή.
Μετά από δίωρη, άκαρπη, έρευνα, τα πλοία αποχωρούν από την περιοχή, γιά να συναντηθούν με το άλλο ζεύγος τών αντιτορπιλικών, όταν, ξαφνικά, περί τις: 03:00’, δέχονται σειρά επιθέσεων, με βόμβες καί πολυβολισμούς, από σμήνος «Στούκας», τα οποία άρχισαν τις «βυθίσεις», βοηθούμενα καί από άλλα αεροσκάφη, που έριχναν άφθονα φωτιστικά, κάνοντας τη νύχτα «μέρα»!
Μετά από δίωρη, άκαρπη, έρευνα, τα πλοία αποχωρούν από την περιοχή, γιά να συναντηθούν με το άλλο ζεύγος τών αντιτορπιλικών, όταν, ξαφνικά, περί τις: 03:00’, δέχονται σειρά επιθέσεων, με βόμβες καί πολυβολισμούς, από σμήνος «Στούκας», τα οποία άρχισαν τις «βυθίσεις», βοηθούμενα καί από άλλα αεροσκάφη, που έριχναν άφθονα φωτιστικά, κάνοντας τη νύχτα «μέρα»!
Οι βόμβες «περικυκλώνουν» τα πλοία, τα οποία, με συνεχείς ελιγμούς, με μεγάλη ταχύτητα, καταφέρνουν να τις αποφύγουν, πλέοντας προς το στενό τής Καλύμνου.
-
«Μη στεναχωριέστε, κύριε Κυβερνήτα.
Καλά είμαι.
Τι είναι ένα χέρι για την Πατρίδα;
Τίποτα!».
Ήταν νύχτα ,22 Οκτωβρίου 1943 και το Αντιτορπιλικό «Αδρίας Ι» διατάχθηκε να πλεύσει από Κω προς Κάλυμνο επιχειρώντας αντιπερισπασμό και παραπλάνηση εναντίον εχθρικών μονάδων επιφανείας.
Στις 21:36 τρομερή έκρηξη συγκλόνισε τον πλοίο. Βρίσκονταν κοντά στην Κάλυμνο με το βρετανικό A/T HMS Hurworth και προσέκρουσε σε νάρκη και από την έκρηξη αποκόπηκε η πλώρη του.
Το Hurworth, στην προσπάθειά του να πλεύσει προς βοήθεια του Αδρία, προσέκρουσε επίσης σε νάρκη και βυθίστηκε, παρασύροντας στο βυθό 143 άνδρες.
Ο Αδρίας παρά τις ζημιές κατόρθωσε και έφθασε στην κοντινή τουρκική ακτή της Μύνδου (σημερινὸ Γκιουμουσλούκ, Gümüşlük).
Οι απώλειες ήταν 21 νεκροί και 30 τραυματίες.
-
Ο Κυβερνήτης, Αντιπλοίαρχος Ιωάννης Τούμπας, ο οποίος βρισκόταν στη γέφυρα εκτινάχθηκε ψηλά και ξανάπεσε βαρύς πάνω σ΄ αυτό, ενώ επάνω του έπεφταν διάφορα συντρίμμια.
Αν και τραυματισμένος δεν έχασε τις αισθήσεις του.
Εικόνα χαλασμού τον περιέβαλε.
Ο «Αδρίας» πήρε αμέσως κλίση 10-20 μοίρες προς τα δεξιά.
Ολόκληρο το πρωραίο τμήμα είχε αποκολληθεί και στο πλοίο είχε ξεσπάσει πυρκαγιά από βραχυκύκλωμα. Νεκροί , τραυματίες και κομμένα μέλη του πληρώματος ήταν διάσπαρτα παντού.
Επειδή όμως η κλίση του πλοίου γινόταν όλο και μεγαλύτερη, ο κυβερνήτης αποφάσισε να πλεύσει το γρηγορότερο στις εγγύτερες τουρκικές ακτές, στον όρμο Γκιουμουσλούκ.
Στην διάρκεια αυτού του πλου, ο γιατρός του «Αδρία», ανθυποπλοίαρχος Καποδίστριας, επίδενε τα τραύματα των τραυματιών, υπό πρωτόγονες συνθήκες.
Το ηθικό των ανδρών, ήταν εξαιρετικά υψηλό.
Μοναδικό παράδειγμα θάρρους, υψηλού πνεύματος και θυσίας, ήταν η περίπτωση του δίοπος μηχανικού Παπαφραντζέσκου, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρότατα στο αριστερό χέρι του και ο γιατρός ήταν υποχρεωμένος να το κόψει κάτω από τον αγκώνα, χωρίς αναισθητικό.
Όταν ο τραυματίας Παπαφραντζέσκος αντιλήφθηκε τον κυβερνήτη, να εισέρχεται στο χώρο της χειρουργικής επεμβάσεως, γυρνάει και λέει στον Κυβερνήτη του, για να του δώσει θάρρος:
-
«Μη στεναχωριέστε, κύριε Κυβερνήτα.
Καλά είμαι.
Τι είναι ένα χέρι για την Πατρίδα;
Τίποτα!».
Ο Τούμπας στάθηκε μελαγχολικά κοιτώντας θλιμμένος αυτό το νεαρό παιδί που θα ζούσε όλη την υπόλοιπη ζωή του ανάπηρος.
Προσπάθησε να του πει κάτι δείχνοντας τη συμπόνια του.
Τα μάτια όμως του γενναίου Υπαξιωματικού πετάχτηκαν κυριολεκτικά έξω από τις κόχες τους και έβγαλαν σπίθες.
Ο Παπαφρατζέσκος δεν χρειαζότανε καμιά παρηγοριά αφού είχε πια συνειδητοποιήσει ότι το περασμένο βράδυ είχε γίνει και αυτός ένας ήρωας.
Γι’ αυτό στράφηκε όλο υπερηφάνεια και του είπε:
«Δεν με νοιάζει για το χέρι μου κύριε Κυβερνήτα.
Τι είναι ένα χέρι για την Πατρίδα!».
Δάκρυα γέμισαν τα μάτια του Αντιπλοίαρχου Τούμπα, που εκείνη τη στιγμή έσκυψε αμίλητος και τον φίλησε στο μέτωπο.
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου