Σαν σήμερα το 1974, στα πλαίσια κοινών ασκήσεων του ΝΑΤΟ, ο Ανθυποσμηναγός Νικόλαος Γιολδάσης μεταβαίνει στην Άγκυρα της τουρκίας, πραγματοποιώντας (κατόπιν εντολής του ΓΕΑ) χαμηλή πτήση, με σκοπό την αναγνώριση καινούργιων στόχων στο εσωτερικό της τουρκίας.
Χωρίς να τον εντοπίσουν τα RADARS, φθάνει στο αεροδρόμιο της Άγκυρας [ΜΕΤΑ ΑΠΟ 25 ΛΕΠΤΑ ΠΤΗΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ], με αποτέλεσμα ακόμη και οι Αμερικανοί οι οποίοι συντονίζουν την άσκηση να δίνουν συγχαρητήρια στον Έλληνα Πιλότο, για το προτοφανές επίτευγμα.
Γεννήθηκε στην Κοζάνη την 21η Μαΐου 1947, ανήμερα της εορτής της Μητέρας του Ελένης Γιολδάση, το γένος Αθανασίου Γκάργκα.
Φοίτησε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης, αποφοίτησε από το Βαλταδώρειο Γυμνάσιο και έλαβε το Πτυχίο του Μηχανολόγου, από τη Σχολή Εργοδηγών Κοζάνης. Την 13η Νοεμβρίου 1966, πεθαίνει ο πατέρας του, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Πετρίλια του Νομού Κορδίτσας. Τα στηρίγματά του πλεόν, είναι τα δυο του αδέλφια, η Αλεξάνδρα (1946) και ο Αθανάσιος (1952).
Ο Νίκος από το 1955 είναι εγγεγραμμένος στο Προσκοπικό Κίνημα Κοζάνης και συγκεκριμένα στο τμήμα του Αεροπροσκοπισμού. Σιγά-σιγά ανέρχεται στην ιεραρχία και το 1965, γίνεται Αρχηγός της 1ης Ομάδος Αεροπροσκόπως Κοζάνης.
Δεν θα ήταν πλεονασμός να αναφερθεί στο σημείο αυτό, ότι κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του Σχολικού Έτους του 1966 και κατά το χειμωνιάτικο εκείνο πρωινό που πρόβαλε δειλά-δειλά στον ορίζοντα (πρώτες πρωινές ώρες) και που εκδηλώθηκε φωτιά και κάηκε το Β΄ Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης )Τ’ Αϊ Δημήτρη του Σκουλιό…) και αφού οι πύρινες γλώσσες της φωτιάς έφθαναν στα δεκάδες μέτρα ύψους, ο μοναδικός ο οποίος αψήφισε τις φλόγες και τον κίνδυνο και εισήλθε στο φλεγόμενο γραφείο των δασκάλων και πέταγε έξω από το παράθυρο, ότι από το αρχείο του σχολείου έβρισκε μπροστά του, με σκοπό να περισωθεί αυτόμ ήταν ο Νικόλαος Γιολδάσης. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι τον Ιούνιο του 1966, ο Νίκος ξεκίνησε μόνος του από την Κοζάνη με τα πόδια και διαμέσου της πόλης του Βελβεντού, διάβηκε τα Πιέρια Όρη και έφθασε στην Πλάκα Λιτοχώρου, όπου η 24η Προσκοπική Κατασκήνωση βρισκόταν σε εξέλιξη και στη συνέχεια συμμετείχε στην εξόρμηση των προσκόπων για την κατάκτηση της κορυφής του Ολύμπου, τον Μύτηκα.
Γαλουχείτα με την ιδέα του Αεροπροσκοπισμού, λοιπόν και στις 20 Νοεμβρίου 1967 εισέρχεται στο Α’ Έτος της Σχολής Ικάρων, με σειρά επιτυχίας 35ος μεταξύ 120 εισαχθέντων. Στις 3 Απριλίου 1971 αποφοίτησε από τη Σχολή με τον βαθμό του Ιπταμένου Ανθυποσμηναγού. Η σειρά εξόδου-επιτυχίας από τη Σχολή, ήταν 8ος. Στις 22 Απριλίου 1971 τοποθετείται στην 114 Πτέρυγα Μάχης (Π.Μ.) και συγκεκριμένα στην 342 ΠΜΚ η οποία αποτελείται από τα αεροσκάφη F-102, αναχαιτίσεως Παντός Καιρού και εδρεύει στην Τανάγρα Βοιωτίας. Στις 21 Φεβρουαρίου 1973, ο Ανθυποσμηναγός (Ι) Νικόλαος Γιολδάσης με Αριθμό Μητρώου 8289, μεταβαίνει εθελοντικά στο ΚΕΟΑΧ Ολύμπου, όπου υπάρχουν οι εγκαταστάσεις εκπαίδευσης των Καταδρομέων Χιονοδρόμων και εκπαιδεύεται μαζί τους, προκειμένου να δίνατε σε περίπτωση που βρεθεί σε ένα παρόμοιο περιβάλλον, μετά από πιθανή πτώση του αεροσκάφους του, να επιβιώσει και να συνεχίσει την αποστολή του επιτυχώς!
Στα πλαίσια κοινών ασκήσεων του ΝΑΤΟ, μεταβαίνει στις 22 Απριλίου 1974 στην Άγκυρα της Τουρκίας, πραγματοποιώντας (κατόπιν εντολής του ΓΕΑ) χαμηλή πτήση, με σκοπό την αναγνώριση καινούργιων στόχων στο εσωτερικό της Τουρκίας και χωρίς να τον εντοπίσουν τα RADARS, φθάνει στο αεροδρόμιο της Άγκυρας, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 25 ΛΕΠΤΑ ΠΤΗΣΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ, με αποτέλεσμα και οι Αμερικανοί οι οποίοι συντονίζουν την άσκηση να δίνουν συγχαρητήρια στον Έλληνα Πιλότο για το παραπάνω επίτευγμα.
Στις 20 Ιουνίου 1974 προάγεται στο βαθμό του Υποσμηναγού. Στα γεγονότα του 1974 (20 Ιουλίου 1974), όπου σημειώθηκε η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, ο Νίκος συμμετείχε προβαίνοντας σε αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών προκειμένου να διασφαλίσει τον εναέριο χώρο της Πατρίδας μας, με περιπολίες από τον Έβρο μέχρι και το Καστελλόριζο.
Το πρώτο 10ήμερο του μηνός Φεβρουαρίου του 1975, επιλέγεται ως ένας εκ των ικανοτέρων πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας μας και μαζί με άλλους τέσσερις συναδέλφους του μεταβαίνει στις 14 Φεβρουαρίου 1975 στη Γαλλία (Αεροπορική Βάση MON DE MARSAN), για να εκπαιδευτεί για χρονικό διάστημα 6 μηνών, στο αεροσκάφος Mirage F-1C, και στη συνέχεια να επιστρέψουν μαζί με αυτά στην Ελλάδα, καθότι αυτά ήταν το νέο απόκτημα της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
Στις 22 Μαρτίου 1976 τον μεταθέτουν στην 111 Π.Μ. και ειδικότερα στην 341 Μοίρα Αναχαιτίσεως Ημέρας της παραπάνω Πτέρυγας, η οποία αποτελείται από αεροσκάφη τύπου F-5A και εδρεύει στη Βάση της Αγχιάλου Βόλου. Το ερώτημα είναι: Γιατί επένδυσαν σ’ αυτόν αφού τον έστειλαν στη Γαλλία και εκπαιδεύτηκε στα Mirage F-1C και τώρα τον μεταθέτουν στα F-5A; Τι τρέχει; Τι συμβαίνει;
Στις 22 Δεκεμβρίου 1976, κατά την εκτέλεση διατεταγμένης πτήσεως δι’ οργάνων, εις σχηματισμό δυάδας, ο Υποσμηναγός (Ι) Γιολδάσης Νικόλαος είχε προγραμματιστεί ως Νο 1 αεροσκάφος. Αμέσως μετά την απογείωση και ενώ το αεροσκάφος του βρισκόταν σε ύψος περίπου 2000 ποδών (περίπου 650 μέτρα) από το έδαφος, ενεμφανίσθει φωτιά εις τον δεξιό κινητήρα του αεροσκάφους του, χωρίς προς τούτου τα όργανα του πιλοτηρίου να δείξουν κάποιο οπτικό ή ηχητικό σήμα, η οποία ταχύτατα εξαπλώθει και στον αριστερό κινητήρα, με αποτέλεσμα να καούν τα πηδάλλια της ουράς ανόδου-καθόδου του αεροσκάφους. Σε κλάσματα δευτερολέπτου η φωτιά επεκτείνεται και στο εσωτερικό του cocpit (χώρος πιλοτηρίου) με αποτέλεσμα να αρχίσει να καίγεται και ο ίδιος ο χειριστής. Στη φάση αυτή μπορεί ακόμη να σωθεί ο κάνοντας χρήση του αλεξιπτώτου του. Παρ’ όλα αυτά ο Χειριστής Υποσμηναγός (Ι) Γιολδάσης Νικόλαος δεν εγκαταλείπει και προσπαθεί προφανώς να αποτρέψει την πτώση του αεροσκάφους του επί της κατοικημένης περιοχής του Αλμυρού Βόλου, καθότι έαν συνέβαινε τούτο, τραγικές θα ήταν στη συνέχεια οι συνέπειες! Δεν του αρκεί αυτό όμως. Προσπαθεί εί δυνατόν να διασώσει και το αεροσκάφος! Αφού διήλθε με το φλεγόμενο αεροσκάφος πάνω από τον Αλμυρό, σε ύψος μόνων οκτώ (8) μέτρων από το έδαφος, μόλις ξεπέρασε και τα τελευταία σπίτια του χωριού, προέβει σε εγκατάλειψη κάνοντας χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος του αεροσκάφους, αλλά λόγω του μικρού ύψους, δεν στάθηκε δυνατόν να σωθεί αφού δεν άνοιξε το αλεξίπτωτο, ΕΥΡΩΝ ΤΡΑΓΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ.
Επειδή η πτώση του αεροσκάφους οφείλετο σε αστοχία υλικού, ουδεμίας αμέλειας ή παραλείψεως επιδείχθείσης εκ μέρους του αποβιώσαντος χειριστού, η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, τον προήγαγε από την επομένη του θανάτου του στο βαθμό του Αντιπτεράρχου.
Σε ένδειξη ελάχιστης ευγνωμοσύνης, ο Δήμος Αλμυρού μετονόμασε την Πλατεία της Πόλης σε Πλατεία Υποσμηναγού (Ι) Νικολάου Γιολδάση.
Ο Δήμος Κοζάνης το 1981, προς τιμήν του ΑΛΤΡΟΥΙΣΤΗ συμπατριώτη τους αεροπόρου, έδωσε το όνομά του σε πλατεία της πόλης μας και την ονόμασε Πλατεία Υποσμηναγού (Ι) Νικολάου Γιολδάση.
Στις 7 Νοεμβρίου 1988, στη μεγάλη αίθουσα τελετών της Λέσχης Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, η Αεροπορική Ακαδημίας Ελλάδος του ΑΠΕΝΕΙΜΕ το ΑΡΙΣΤΕΙΟ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ. Το βραβείο παρέλαβε ο υιός του αποβιώσαντος Χειριστού, που την ημέρα θανάτου του πατέρα του ήταν μόλις 3 μηνών.
Στο αεροδρόμιο της Αγχιάλου (111 Π.Μ.) και μπροστά από το Διοικητήριο της Πτέρυγας, βρίσκεται το Μνημείο Πεσόντων Αεροπόρων της Μονάδας, ανάμεσα στα ονόματα βρίσεται και αυτό του ΑΛΤΡΟΥΙΣΤΗ ΗΡΩΑ ΚΟΖΑΝΙΤΗ ΥΠΟΣΝΗΝΑΓΟΥ (Ι) ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΙΟΛΔΑΣΗ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το περιοδικό ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ όργανον της Ενώσεως “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ” στο τεύχος 196 πού εκδόθηκε το Φεβρουάριο 1977, με Θέμα: ΧΡΕΟΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΗΡΩΑ, μεταξύ των άλλων έγραφε: “Διότι, εάν όλοι δεν ημπορούμεννα γίνωμεν Ήρωες, ημπορούμεν όμως να τιμώμεν τους ήρωας και τάς ηρωικάς πράξεις, προβάλλοντες αυτάς όσον το δυνατόν εντονότερων”.
Αθανάσιος Στυλ. Γιολδάσης
Αντισυνταγματάρχης Ε.Α
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
Deos yia to megaleio tis ellinikis psyhis opos anekathen!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι λοιπον αφου εκπαιδευτηκε στα Mirage F-1C τον εβαλαν να πεταξει το F-5A?
ΑπάντησηΔιαγραφή