ΜΕΡΟΣ 19ο
12. Διαπιστώσεις- Τελικά Συμπεράσματα
1o/ Όλα τα συνοπτικώς προαναφερθέντα, συνιστούν τον ΑΝΤΙΛΟΓΟΝ, στον ακατάσχετον μονόλογον του Συστήματος για τα γεγονότα που συνέβησαν στην Κύπρο από το 1950 μέχρι το 1974, ιδιαιτέρως για εκείνα του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής, για τα οποία παραληρούν κάθε χρόνο, τέτοια περίοδο, oι ανθρωπίσκοι και τα παπαγαλάκια του Συστήματος..
Τα γεγονότα του 1974 συνεδέθησαν με το παρελθόν, εγγύς και απώτερον, διότι αφορούν στην ιστορική συνέχεια του ιδίου θέματος: Τους διαχρονικούς απελευθερωτικούς αγώνες των Κυπρίων αδελφών μας για αυτοδιάθεση και Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα-Ελλάδα.
2o/ Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ, υπερασπιστικό δικαίωμα για τους κατηγορουμένους στρατιωτικούς ως δήθεν, υπευθύνους του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, που δίδεται ακόμη και σε εγκληματίες, αφαιρέθηκε….δημοκρατικώτατα, εφ’ όρου ζωής, από τους ιερουργούς του Συστήματος. Έτσι δεν ακούσθηκε ποτέΟ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ, στις προηγούμενες θλιβερές επετείους για την εθνική τραγωδία της Κύπρου. Ούτε πρόκειται να ακουσθεί στο μέλλον.
Αναγκασθήκαμε να τον παρουσιάσουμε, ως έχοντες ιεράν υποχρέωση και άγραφο δικαίωμα, για να υπερασπισθούμε την μνήμη των πεσόντων στις μάχες κατά των Τούρκων εισβολέων αλλά και εις μνήμην ΟΛΩΝ των Ελλήνων πατριωτών που έπεσαν στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού από το1878 μέχρι το 1974.
3o/ Αυτός ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ-σύνοψη ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ, που παρουσιάσαμε με αποδεικτικά στοιχεία από ανοικτές πηγές ή απόρρητα έγγραφα που εδόθησαν στην δημοσιότητα μετά από δεκαετίες, επέχει και θέση αφ’ ενός μεν ενημερώσεως των Ελλήνων αφ’ ετέρου δε απαντήσεως στην συνομοταξία των εντολοδόχων συντακτών-συγγραφέων των βιβλίων της συμβατικής ιστορίας των Δημοτικών σχολείων, γυμνασίων και Λυκείων τόσον της μητρός Ελλάδος όσον και της Ελληνικής Κύπρου.
4ο/ Προς αποφυγήν της Ενώσεως ή της Αυτοδιαθέσεως, αναφαιρέτου δικαιώματος του Κυπριακού Ελληνισμού, σχεδιάσθηκε στα σκοτεινά δώματα των Αγγλοαμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, η Διχοτόμηση και πραγματοποιήθηκε η τουρκική εισβολή, με τις ευλογίες των Αγγλο-αμερικανών και την επίβλεψη-προστασία του ΝΑΤΟ (εφαρμογή εναλλακτικού σχεδίου), στην περίπτωση που οι Τουρκικές επιχειρήσεις Αττίλας-1 και Αττίλας-2 το 1974, δεν εξελλίσοντο συμφώνως με τα προβλεπόμενα από το αρχικό σχέδιο!
Η πολιτική της Βρετανίας ήταν και παραμένει διχοτομική για το νησί ως τελική λύση, όπως επιθυμούσε από το 1955 η Τουρκία και όπως υποσχέθηκαν στην Τουρκία με την δήλωσή τους της 19ης Δεκεμβρίου 1956 από την Βουλή των Κοινοτήτων, βάσει των μυστικών συμφωνιών που έκανε στην Κωνσταντινούπολη ο Βρετανός υπουργός Αποικιών με την τουρκική κυβέρνηση στις 16 Δεκεμβρίου 1956.
Ο μόνιμος αντιπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη, Pierson Dixon, με επιστολή του προς τον Sir William Hayter του Φόρεϊν Όφις στις 21 Ιουνίου 1957, σημείωνε μεταξύ άλλων:
«... Νιώθω υποχρεωμένος να προειδοποιήσω ότι η πολιτική διχοτόμησης στην Κύπρο πιθανότατα να αντιμετωπίσει δυσκολίες, εκτός και αν εξασφαλίσουμε την εκ των προτέρων συμφωνία των Αμερικανών ότι θα μας υποστηρίξουν πλήρως».
Τελικώς οι Βρετανοί αφού εξασφάλισαν την πλήρη υποστήριξη των Αμερικανών, άρχισαν να συντάσσουν από κοινού με τους Αμερικανούς, το σχέδιο μελλοντικής διχοτομήσεως της Κύπρου, με την συμφωνία-συμμετοχή-συνενοχή των …δημοκρατικών κυβερνήσεων Ελλάδος και Τουρκίας.
5ο/ Τον Ιούλιο του 1974 έγινε απρόκλητη και ένοπλη τουρκική εισβολή σε τμήμα εδάφους του Ελληνικού Έθνους με ορατή την απειλή σφαγής των Ελλήνων της Κύπρου. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις που ευρίσκοντο στην Κύπρο έπρεπε να αντιδράσουν αμέσως. Επεβάλλετο να υπεραμυνθούν του πατρίου εδάφους.
Αυτό έκαναν οι Έλληνες στρατιωτικοί! Υπερασπίσθηκαν το πάτριον έδαφος από την βαρβαρική εισβολή με την βοήθεια των Ελλήνων πολιτών (Ελλαδιτών και Κυπρίων).
Όσοι Έλληνες στρατιωτικοί (Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, οπλίτες) προέβαλαν το 1974 τα στήθη τους κατά του Τούρκου εισβολέως ήσαν γνήσιοι Έλληνες μαχητές, πιστοί στον όρκο τους, άξια τέκνα της πατρίδος που υπήκουσαν αμέσως στην εντολή των αρχαίων προγόνων τους και εις το εθνικόν δόγμα: «Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης».
6ο/ Τα προηγηθέντα της Τουρκικής εισβολής και τα περί πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου, έχουν νόημα και αξία να συζητηθούν/ διερευνηθούν/αναλυθούν, εφ’ όσον ανοιγεί πρώτα ο αληθινός φάκελος της Κύπρου.
Η έρευνα των προηγηθέντων της εισβολής, πρέπει να συνδυαστεί με την μελέτη των αρχείων του ΕΑΤ/ΕΣΑ, από την οποία θα εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για τους πραγματικούς ενόχους της Κυπριακής τραγωδίας, τους αναγκαίους συνεργούς και ηθικούς αυτουργούς (πολλοί απ’ αυτούς δεν βρίσκονται στην ζωή).
Οι Ελλαδίτες εξουσιαστές όμως, ισχυρίζονται ότι τα αρχεία έχουν καταστραφεί.
Γιατί να έχουν καταστραφεί; O ισχυρισμός τους είναι αβάσιμος και ύποπτος, αφού βάσει της κειμένης νομοθεσίας τα αρχεία όλων των στρατιωτικών Μονάδων (ενεργών, επιστρατευομένων και καταργηθεισών όπως το ΕΑΤ/ΕΣΑ) βρίσκονται στην Υ.Σ.Α. (Υπηρεσία Στρατιωτικών αρχείων). Εκεί θα έπρεπε να βρίσκεται και ο φάκελος της Κύπρου.
Εάν λένε την αλήθεια, περί καταστροφής των αρχείων, έχουν διαπράξει παρανομία με βάσιμες ενδείξεις για συγκάλυψη εγκλημάτων κατά του έθνους.
Εάν ψεύδονται και τα αρχεία υπάρχουν, κάτι που πιστεύουμε ότι συμβαίνει, γιατί δεν τα δημοσιεύουν αφού έχουν παρέλθει 40 και πλέον έτη από τα προηγηθέντα της Τουρκικής εισβολής;
Μήπως κάποιοι ζώντες ή απόγονοι τεθνεώτων, τρέμουν από τα υπάρχοντα αποδεικτικά στοιχεία; Μήπως δεν αντέχουν στην ιδέα και μόνον, ότι μπορεί να αποκαλυφθούν συνομιλίες, συμφωνίες μεταξύ ψευτο-αντιστασιακών και «αντιχουντικών» μεταπολιτευτικώς, με ανώτατα στελέχη του Απριλιανού καθεστώτος;
Μήπως πολλοί τρέμουν ότι πιθανώς να έλθουν στο φως απίστευτα πράγματα όχι μόνον για την Κυπριακή τραγωδία αλλά και για τα προηγηθέντα όπως, τα αίτια της ανατροπής του Γεωργίου Παπαδοπούλου και τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973 (Πολυτεχνείο);
Εμείς πιστεύομεν ότι ισχύει το δεύτερον (τα αρχεία υπάρχουν σε ειδικώς φυλασσόμενο επί 24ώρου βάσεως δώμα) αλλά δεν τα εγγίζουν, δεν τα δημοσιεύουν, διότι αν διαταχθεί δικαστική έρευνα, τα συμπεράσματα της ερεύνης (ιστορικόν-αιτιολογικόν-αποφαντικόν του πορίσματος) θα ισοδυναμούν με το αποτέλεσμα πυρηνικής εκρήξεως. Από την ισχύ μιας τέτοιας «εκρήξεως» είναι βέβαιον ότι θα γκρεμιστούν ακόμη και αγάλματα «λαοπρόβλητων» πολιτικών ηγετών και θα «ανοίξουν μνήματα» εθναρχών, σωτήρων και ψευτοπατριωτών σε Ελλάδα και Κύπρο.
7ο Εάν οι σημερινοί εξουσιαστές πιστεύουν στην αποκάλυψη της αλήθειας, την δημοκρατία, την ελευθερία και την διαφάνεια, όπως διακηρύττουν, εάν είναι πατριώτες, όπως ισχυρίζονται, ας τολμήσουν να ανοίξουν τον φάκελο της Κύπρου.
Το άνοιγμα του φακέλου αποτελεί Εθνική και Ηθική επιταγή.
Μόνον οι ένοχοι και συνένοχοι έχουν λόγους να τον κρατούν ερμητικώς κλειστόν.
8ο Οι στρατιωτικοί, το 1974 ούτε εγνώριζαν τις μυστικές συμφωνίες των προηγουμένων κυβερνήσεων (δεκαετίας του’ 50 και εντεύθεν) Ελλάδος, Τουρκίας, ΗΠΑ και Μεγ. Βρετανίας, για το Κυπριακό, (πως θα μπορούσαν άλλωστε, πολλοί από αυτούς ήσαν αγέννητοι ή νήπια), ούτε μπορούσαν να φαντασθούν ότι ηΤουρκική εισβολή ήταν «συμπεφωνημένη» από ΟΛΟΥΣ.
9ο Όσοι Έλληνες πολίτες (Έλλαδίτες-Κύπριοι) συμμετείχαν ενεργώς σ’ εκείνον τον Εθνικό αγώνα, συμπολέμησαν με τις ένοπλες δυνάμεις μας, ήσαν γνήσιοι Έλληνες, άξια τέκνα της Πατρίδος, αφού ανταποκρίθηκαν αμέσως στο κάλεσμα της ιστορίας και των προγόνων τους.
10ο Ανάξια τέκνα, όμως, ριψάσπιδες, προδότες, επιλήσμονες της αποστολής τους και αρνητές της εθνικής τους ταυτότητος, απεδείχθησαν όλοι εκείνοι οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του στρατιωτικού καθεστώτος, του μεταβατικού τοιούτου και της μεταπολιτεύσεως οι οποίοι:
•Αντί να διατάξουν πυρ κατά του εισβολέως συνιστούσαν αυτοσυγκράτηση ή έλεγαν ότι ο εχθρός πραγματοποιεί άσκηση.
Το τηλεγράφημα που εστάλη στο υπουργείο Εξωτερικών από την κυπριακή Πρεσβεία στην Αθήνα την νύχτα της Παρασκευής 19 Ιουλίου 1974. Το σήμα φέρει διαβάθμιση «Άκρως Απόρρητο-Ειδικού Χειρισμού» και μεταβιβάζει πληροφορίες του κλιμακίου της ΚΥΠ, σύμφωνα με το οποίο το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) έχει αναγνωρίσει 5 τουρκικά πλοία που πλέουν σε απόσταση 12 μιλίων βόρεια του Ακρωτηρίου Αποστόλου Ανδρέα και 10 αποβατικά σκάφη που ακολουθούν από μεγαλύτερη απόσταση. Χαρακτηριστική είναι η τελευταία φράση «(το) ΓΕΕΦ δεν ανησυχεί».
•Διέτασσαν αποχώρηση των τμημάτων από τις θέσεις μάχης πριν εμφανισθεί ο εχθρός, όπως έγινε στην περίπτωση της Αμμοχώστου, την οποίαν εγκατέλειψαν-παρέδωσαν αμαχητί στους μογγολογενείς Τούρκους!
•Έδωσαν εντολή επιστροφής σε ελληνικά πολεμικά πλοία που έπλεαν προς την Κύπρο και σε δύο υπερσύγχρονα, τότε, Ελληνικά υποβρύχια που είχαν στο στόχαστρό τους τα Τουρκικά αποβατικά σκάφη.
•Εδήλωσαν ότι η Κύπρος είναι μακράν και αδυνατούν να υποστηρίξουν τον μαχόμενο κατά του Αττίλα Ελληνισμό, όταν η ιστορία έχει καταγράψει ότι ο Παυσανίας και ο Κίμων τον 5ον π.Χ. αιώνα έσπευσαν με τριήρεις από την Αθήνα στην Κύπρο για να εκδιώξουν τους τότε βαρβάρους κατακτητές της Ελληνικής Μεγαλονήσου.
•Προέβησαν με το πρόσχημα της «αποχουντοποίησης» και του «εκδημοκρατισμού» σε δολοφονίες (Ευάγγελος Μάλλιος, 14 Δεκ. 1976 - Πέτρος Μπάμπαλης, 31 Ιαν. 1979, δια των ελεγχομένων από το Σύστημα τρομοκρατικών οργανώσεων 17Ν, ΕΛΑ, Ιούνης 78, κ.α.) και σε πογκρόμ διώξεων εναντίον χιλιάδων αξιωματικών και στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων-Σωμάτων Ασφαλείας, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση Ε.Δ. και Σ.Α. και την σταδιακή απώλεια της στρατιωτικής υπεροχής και κυριαρχίας μας έναντι των Τούρκων.
•Άφησαν ανενόχλητους τους Τούρκους να διευρύνουν το αρχικό προγεφύρωμα του 4% επί του Κυπριακού εδάφους σε 36% κατά τον δεύτερο γύρο (14-16 Αυγ.) καίτοι υπήρχε τότε, υπεροχή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων τόσον στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, όσο και στο θαλάσσιο του Ενιαίου Αμυντικού χώρου Ελλάδος-Κύπρου.
Επίσης ανάξια τέκνα της Πατρίδος, επίορκοι, νεογενίτσαροι, απεδείχθησαν όλοι εκείνοι που ενώ οι Έλληνες πολεμούσαν τους Μογγολογενείς Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο, ελάμβαναν αποφάσεις (πολιτικές-στρατιωτικές) όχι στις αίθουσες επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ-ΓΕΣ-ΓΕΑ-ΓΕΝ, αλλά σε οικίες Αμερικανών αξιωματούχων στις Αθήνες ή επέτρεπαν κατά τις κυβερνητικές συσκέψεις να συμμετέχουν σ’ αυτές και οι εδώ Αμερικανοί διπλωμάτες ή «σύνδεσμοι», ως επιδιαιτητές, παρατηρητές ή «προστάτες», δήθεν, των Εθνικών μας συμφερόντων.
11ο Δυστυχώς ο γνήσιος φάκελος της Κύπρου παραμένει κλειστός. Το Σύστημα εφρόντισε να συντάξει δύο άλλους φακέλους, σε Ελλάδα και Κύπρο, για παραπλάνηση και συγκάλυψη των πραγματικών γεγονότων και υπευθύνων της εθνικής συμφοράς, με αποτέλεσμα οι κυριώτεροι από τους ενόχους της Κυπριακής τραγωδίας, να παραμείνουν μέχρι τον θάνατό τους άγνωστοι ή όσοι από τους επιζώντες είναι όντως υπεύθυνοι, να παραμένουν ακόμη στο απυρόβλητο, διότι:
•Τους προστατεύει επιμελώς το Σύστημα, που υπηρέτησαν, τότε, υπηρετούν και σήμερα παντοιοτρόπως, οι ίδιοι, τα τέκνα τους, οι συγγενείς τους ή οι πνευματικοί-ιδεολογικοί τους απόγονοι.
•Αντάλλαξαν την συμμετοχή τους σε προδοτικές/αντεθνικές ενέργειες, κατά την διάρκεια των τραγικών εκείνων ημερών του 1974, με την φυσική τους προστασία και την πολιτική τους ανέλιξη.
Αυτούς δεν πρόκειται να τους μάθει ο Ελληνικός λαός γιατί οι εξουσιαστές κρατούν επτασφράγιστο τον γνήσιο φάκελο της Κύπρου και δεν προτίθενται να τον ανοίξουν. Έτσι νομίζουν!
Οι συνέλληνες και αδελφοί Κύπριοι πρέπει να παύσουν επί τέλους να ακούουν ή να διαβάζουν τα κατασκευασμένα σενάρια των συστημικών υπανθρώπων, για το Κυπριακό Ζήτημα και ιδιαιτέρως για τους υπευθύνους της Κυπριακής τραγωδίας.
12ο Το 1974 ήταν η μοναδική και ίσως ανεπανάληπτη ευκαιρία, να δώσουμε ένα τελειωτικό στρατιωτικό κτύπημα στους Τούρκους, ένα οριστικό μάθημα-ανταπόδοση για τα διαχρονικά εγκλήματά τους κατά του ελληνισμού που πιθανώτατα να ωδηγούσε τους Συμμάχους σε αλλαγή στρατηγικής, δηλαδή να συνηγορήσουν στην ιδέα της Ενώσεως της Κύπρου με την Μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα, μέλος ήδη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ)!
13ο Από τα ολίγα αλλά τεκμηριωμένα που παρουσιάσαμε οι πραγματικοί ένοχοι και συνένοχοι είναι άλλοι, αρκετοί μάλιστα και όχι οι δύο «Χουντικοί» Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης ή συλλήβδην η λεγομένη Στρατιωτική Χούντα.. Έχει και το στρατιωτικό καθεστώς τις ευθύνες του…..Πολλές και μεγάλες…. Όχι όμως για εθνική μειοδοσία, πολύ περισσότερο για προδοσία!!
Εθνικοί μειοδότες και προδότες υπήρξαν οι:
Κωνσταντίνος Καραμανλής-Τριανταφυλλίδης1, Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας2, Μιχάλης Μούσκος-Τσιαλούττας3 και ΟΛΟΙ όσοι υπηρέτησαν υπό τας διαταγάς των και εγνώριζαν τα περί προδοσίας του Κυπριακού αγώνος.
Πλέον της προμνησθείσης ανίερης και αντεθνικής τριάδος, στην τότε πολιτικοστρατιωτική εξουσία, υπήρξαν και άλλοι μειοδότες και προδότες. Τέτοιοι ήσαν όσοι συνεργάσθηκαν ενσυνειδήτως με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Ισραήλ και Αγγλίας, εξετέλεσαν τις εντολές των Αμερικανών και όχι εκείνες της τότε πολιτικοστρατιωτική ηγεσίας. Οι τρείς αρχηγοί ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ, τον Ιούλιο 1974, Μπονάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου, είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας4.
Επίσης ένοχοι ή ύποπτοι για Εθνική μειοδοσία ή προδοσία είναι:
-Όλοι οι πολιτικοί εξουσιαστές και αξιωματούχοι, αρχηγοί πολιτικών κομμάτων Ελλάδος και Κύπρου που από το 1955 μέχρι και το 1974, με λόγια και πράξεις, συνέβαλλαν στην δημιουργία ηττοπαθούς κλίματος, συνεργάστηκαν μυστικώς με εχθρικές δυνάμεις και συνεφώνησαν να προδώσουν τους εθνικούς αγώνες της Κύπρου και αντί για την πολυπόθητη Ένωση που υπεστήριζε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων, να επιβληθεί το Αγγλοαμερικανικό σχέδιο της Διχοτομήσεως της Κύπρου.
-Οι εξουσιαστές και αξιωματούχοι οι διατελέσαντες πολιτειακοί άρχοντες της δημοκρατίας, πρωθυπουργοί και υπουργοί Εθνικής Αμύνης, από το 1955 μέχρι το 1967, το 1974 και εντεύθεν καθώς και οι αρχηγοί των Κομμουνιστικών κομμάτων Ελλάδος-Κύπρου.
-Όλοι οι λοιποί επώνυμοι παράγοντες του δημοσίου βίου και λειχήνορες του Απριλιανού καθεστώτος(θεάτρου/Τέχνης, οικονομίας, πολιτισμού, ΜΜΕ, κ.λπ.) οι οποίοι από φανεροί «κόλακες» και φανατικοί υποστηρικτές του καθεστώτος, αλλά αφανείς ωτακουστές του Συστήματος και γνώστες-υποστηρικτές του Σχεδίου Διχοτομήσεως της Κύπρου, μεταλλάχτηκαν αιφνιδίως σε «αντιχουντικούς» και κατηγόρους της 21ης Απριλίου, μεταπολιτευτικώς.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ν. Μακαρέζος μαζί με τον Τσου εν Λάϊ κατά την επίσκεψή του στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας σε κόκκινο κύκλο φαίνεται ο Σταύρος Ψυχάρης, ο οποίος συνόδευε τον Ν. Μακαρέζο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Συνέλληνες, Αδελφοί Κύπριοι…
-Μη βασίζεσθε στα λόγια των πολιτικών που έρχονται και παρέρχονται. Μην ακούτε ή μη διαβάζετε ό,τι λένε και ό,τι γράφουν μισθωμένοι κονδυλοφόροι του Συστήματος. Οι περισσότεροι από αυτούς, λαμβάνουν εντολές, από κέντρα σκοτεινά και αλλότρια, τα οποία υπηρετούν, έχοντας αρνηθεί Ορθόδοξη πίστη και Ελληνική ταυτότητα, με αντάλλαγμα «ευρώ/ριάλια/δολλάρια» και αξιώματα.
-Μετά την αποτυχία του Σχεδίου Ανάν, οι δυνάμεις κατοχής και εθνικής ανωμαλίας, με πρόσχημα την επανένωση της Κύπρου, ετοιμάζουν ένα νέο σχέδιο για οριστική διχοτόμηση της Κύπρου και κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εάν επιβληθεί λύση χωρίς τις παρακάτω προϋποθέσεις:
1ον Αμέσου αποχωρήσεως των Τουρκικών στρατευμάτων.
2ον Συνταγματικής κατοχυρώσεως της αρχής της πλειοψηφίας στην Κεντρική Διοίκηση.
3ον Επιστροφής όλων των προσφύγων στις εστίες τους και αποδόσεως των περιουσιών στους νομίμους δικαιούχους.
4ον Απομακρύνσεως-απελάσεως όλων των παρανόμως εγκατασταθέντων τούρκων εποίκων εξ Ανατολίας, από τις περιοχές της Βόρειας κατεχόμενης Κύπρου.
5ον Διαγραφής του όρου «Εγγυήτριες Δυνάμεις».
6ον Διατηρήσεως-Ενισχύσεως της Εθνικής Φρουράς, της μόνης εγγυήτριας δυνάμεως, θα σημαίνει διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, σταδιακή Τουρκοποίηση και μετάλλαξη αν όχι αφανισμός του Κυπριακού Ελληνισμού.
Όλοι όσοι αισθανόμεθα και δηλώνουμε δημοσίως με υπερηφάνεια ότι είμαστε Έλληνες:
Δεν θα ανεχθούμε και πολύ περισσότερο δεν θα ησυχάσουμε, εάν το Διεθνές Ανθελληνικό Ιουδαιοταλμουδικό Ιερατείο αποφασίσει να δώσει άδικη/μη βιώσιμη λύση και συνηγορήσουν σ’ αυτή, οι κυβερνήσεις Ελλάδος-Κύπρου.
Αυτό θα ισοδυναμούσε με νέα Εθνική προδοσία!!! Αυτό θα είναι αιτία πολέμου με τον εσωτερικό και τον εξωτερικό εχθρό του Έθνους.
Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε την θυσία των ηρώων για την αποτίναξη του Βρετανικού αποικιοκρατικού ζυγού και την εθνική αντίσταση κατά των τούρκων εισβολέων το 1974!
Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τις πρόσφατες θυσίες του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού που δολοφονήθηκαν από τους Γκρίζους Λύκους Ερτάλ Εμανέτ, Κενάν Ακίν, Χασάν Κουνταξί και Μεχμέτ Καρλί. Αυτοί οι δολοφόνοι έχουν επικηρυχθεί από τους Έλληνες και είναι καταζητούμενοι.
Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου ακούσουμε ότι συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στην Διεθνή Δικαιοσύνη.
Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου βεβαιωθούμε ότι δόθηκε δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό πρόβλημα.
Δεν θα ησυχάσουμε εάν δεν τιμωρηθούν οι αληθινοί εθνικοί μειοδότες και προδότες του Κυπριακού Ζητήματος, ζώντες και νεκροί, που είχε ως κατάληξη την εθνική τραγωδία του 1974!
Δεν θα ησυχάσουμε εάν δεν εφαρμοσθεί η ιστορική απόφαση που έλαβαν ομοθυμαδόν οι αδελφοί μας Κύπριοι την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 1950, ως επιστέγασμα σκληρών, αιματηρών και μακροχρόνιων αγώνων του Κυπριακού Ελληνισμού, που ζητούσαν το αυτονόητο! Την επάνοδο της θυγατρός Κύπρου στις αγκάλες της μητρός Ελλάδος.
Δεν τρέφομεν αυταπάτες! Με τις σημερινές συνθήκες κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο έως αδύνατο…Ποίος όμως μπορεί να προβλέψει τις συνθήκες που θα επικρατούν εσωτερικώς και διεθνώς μετά από λίγο καιρό; Ποίος γνωρίζει το σχέδιο του Κυρίου για τον ευλογημένο λαό Του, τους Έλληνες;
Αδελφοί Κύπριοι..
Σας διαβεβαιούμε πως όλοι οι Ελεύθεροι Έλληνες απανταχού της γης είναι στο πλευρό σας.
-Να ακούτε πάντοτε την φωνή των προγόνων σας που έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Αυτοί πρέπει να καθοδηγούν τα βήματά σας. Ο Αγαπήνωρ (Ιδρυτής της Πάφου), ο Τεύκτρος (Ιδρυτής της Σαλαμίνος), οι Πράξανδρος και Κηφέας (Ιδρυτές της Λαπήθου και της Κερυνείας), ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός (1821), οι Γρίβας-Διγενής, Καραολής, Αυξεντίου, Ισαάκ, Σολωμού και οι εκατοντάδες εθνομάρτυρες...
-Μην χάσετε την πίστη σας στο Θεό μας, τον Θεό των Αποστόλων Παύλου, Βαρνάβα, Μάρκου, του Αγίου Σπυρίδωνος εκ Τριμυθούντος. Είναι η μοναδική ελπίδα μας. Κρατείστε ψηλά το λάβαρο της Ορθοδοξίας!
-Αυτή η Ορθόδοξη Πίστη σας κράτησε όρθιους μέχρι τώρα, ακόμη και σε χειρότερες περιόδους:
•Δεν Φραγκέψατε την εποχή των αποκρυφιστών Ναϊτών Ψευδοχριστιανών-Σταυροφόρων (1191-1511), όταν η Κύπρος κατελήφθη διαδοχικώς από τους Φραγκοπαπικούς, τους Γάλλους Λουζινιανούς και τους Βενετούς.
•Δεν αλλαξοπιστήσατε και δεν μεταλλαχθήκατε κατά την διάρκεια της Οθωμανικής δουλείας (1571-1878).
•Δεν λυγίσατε στην απάνθρωπη Βρετανική τυραννία (1878-1960).
•Δεν δειλιάσατε στην βαρβαρική Τουρκική εισβολή και στην παράνομη κατοχή της Πατρίδας σας.
•Δεν ξεχάσατε τι σας έκαναν οι Τούρκοι, δεν λησμονήσατε ότι τα ιερά και αιματοβαμμένα χώματα της Κύπρου μας, καταπατούνται από αλλοδόξους και αλλογενείς κατακτητές-δυνάστες, ισοδυνάμου βαρβαρότητος εκείνης των Βρετανών αποικιοκρατών!
Είμαστε βέβαιοι ότι διψάτε για απόδοση δικαιοσύνης!
-Αργά ή γρήγορα ο αγώνας σας, για την απελευθέρωση της Μεγαλονήσου θα δικαιωθεί. Αυτή την στιγμή προέχει η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι οποιουδήποτε υλικού ή προσωπικού τιμήματος. Προσέχετε τους γραικύλους, κρυπτοτούρκους, τους Νενέκους και μισέλληνες!
Αιωνία η μνήμη ΟΛΩΝ των ηρωϊκώς πεσόντων Ελλαδιτών και αδελφών Ελληνοκυπρίων μαχητών που έπεσαν στην Κύπρο, υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, σε όλους τους διαχρονικούς αγώνες για την Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Πατρίδα και τελευταίως κατά τις μάχες εναντίον των Τούρκων εισβολέων (1974), των προαιώνιων εχθρών του Γένους των Ελλήνων!!!
Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
1 Για τον αρχιερέα της προδοσίας των αγώνων του Κυπριακού Ελληνισμού, Κωνσταντίνο Καραμανλή-Τριανταφυλλίδη, τα στοιχεία που παραθέσαμε είναι καταλυτικά.
Όμως, τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει από τα όσα έγιναν, εάν οι πολιτικοί της Ελλάδος με πρωτεργάτη της προδοσίας τον Κ. Καραμανλή, δεν έσπευδαν ασμένως και δουλικώς να υπηρετήσουν όλα αυτά τα προδοτικά για το έθνος μας σχέδια, που η βδελυρή αγγλική φυλή (εν προκειμένω), πλήρως υποδουλωμένη στις Στοές και τον Ταλμουδικό Ιουδαϊσμό, έθετε προγραμματισμένα σε εφαρμογή.
2 Σε συνέντευξη του ο Αντώνιος Δούλας πολεμιστής της ΕΛΔΥΚ είπε τα εξής: "Με την ίδρυση του σωματείου μας το 1976, η πρώτη επίσκεψη που κάναμε οργανωμένα ήταν στον υπουργό Εθνικής Αμύνης Ευάγγελο Αβέρωφ. Η εντολή του Αβέρωφ και του νομικού του συμβούλου ήταν: «Διαλύστε το σωματείο γιατί θα σας κόψω τα πόδια». Φανταστείτε εμάς τα παιδαρέλια των 20 χρόνων, που μόλις είχαμε επιστρέψει από τον πόλεμο, να δεχόμαστε και την επίθεση της πολιτικής ηγεσίας. Στην Ελλάδα πρέπει να κάνεις μεγάλο αγώνα για το δίκιο σου. Αυτή ήταν και η δική μας επιλογή". Η συνέντευξη δόθηκε στον ιστορικό Νίκο Γιαννόπουλο.
Πηγή:www.mixanitouxronou.gr/ta-pira-mas-erixan-ena-tourkiko-aeroplano-st.../20 Ιουλίου 2015.
Πως έλαβε ο Αβέρωφ το συνεπώνυμο Τοσίτσας; Ο Αβέρωφ συνέταξε την διαθήκη του άκληρου βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα. Ο Τοσίτσας θα προικοδοτούσε το ‘‘Ίδρυμα Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα’’ με το ποσό των 1.700.000 δολαρίων! Την δωρεά αυτή «απεδέχθη» ασμένως ο Ε. Αβέρωφ. Σκοποί του Ιδρύματος θα ήταν η εκτέλεση έργων δημόσιας ωφέλειας. Ισόβιος πρόεδρος ορίστηκε ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο οποίος και τον είδε τελευταία φορά τον Αύγουστο του 1950. Ήταν βαριά άρρωστος και νοσηλευόταν σε κλινική. Πέθανε ύστερα από λίγους μόλις μήνες στην Ελβετία, στις 18 Οκτωβρίου 1950. Έτσι προσέθεσε ο Ε. Αβέρωφ στο επώνυμό του το Τοσίτσας και στα περιουσιακά του στοιχεία, το κολοσσιαίο για την εποχή ποσόν του 1.700.000 δολαρίων και όχι μόνον!
3 Στις 19 Σεπτεμβρίου 1958, ο κυβερνήτης της Κύπρου Σέρ Χιού Φούτ, ενημέρωνε το γραφείο αποικιών στο Λονδίνο, ότι η βουλευτής των εργατικών Μπάρμπαρα Κας, που έφθασε στην Κύπρο στις 17 Σεπτεμβρίου, αφού είχε ειδεί τον Μακάριο στην Αθήνα, τον είχε πει τα εξής: «Μου είπε ότι ο Μακάριος της είπε, πως θα υποστήριζε μίαν ανεξάρτητη Κύπρο και μπορούσε να προβή σε δημόσια δήλωση πολύ σύντομα, αποκηρύσσοντας την Ένωσιν. Είπε (η Μπάρμπαρα), ότι :
.Ο Καραμανλής, ήταν κατενθουσιασμένος όταν του το είπε και της είπε, πως αν ο Μακάριος προέβαινε σε τέτοια αποκήρυξη της Ενώσεως και υπέρ ανεξαρτησίας για την Κύπρο, η ελληνική κυβέρνηση θα ανακοίνωνε αμέσως την υποστήριξή της για την δήλωση!!!»...
.«...ο Μακάριος φάνηκε να αντιλαμβάνεται την ανάγκη απομάκρυνσης του Γρίβα από το νησί, όμως σκεφτόταν ότι ο τελευταίος ίσως να ήταν απρόθυμος να φύγει με τόσους πολλούς από τους συνεργάτες ήδη στις φυλακές...... Διερωτάτο κατά πόσο μπορούσε κάτι να γίνει για αυτό, αλλά δεν πήρε απόκριση από τον Αμερικανό πρέσβη».
4 Η διαταγή για επέμβαση των πολεμικών αεροσκαφών και των ελληνικών υποβρυχίων, στάλθηκε δύο φορές στις 22.7.1974 από τον Στρατηγό Μπονάνο και ανακλήθηκε 2 λεπτά μετά. Η ανάκληση οφειλόταν κατά τον Παπανικολάου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη στον οποίο ο Μπονάνος τηλεφωνούσε για να επιβεβαιώσει τις διαταγές που έδινε(ΣΣ: Η μαρτυρία του δεν κρίνεται αξιόπιστη). Ο Γκιζίκης σε κατάθεση του στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής αρνήθηκε κατηγορηματικά το γεγονός.
Και οι τέσσερις αυτές επεμβάσεις σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό πόρισμα, είτε η κάθε μια μόνη της, πολύ περισσότερο σε συνδυασμό, θα μπορούσε να μεταβάλλει δραματικά την στρατιωτική κατάσταση στο Νησί και ίσως να συντρίψει και εντελώς την εισβολή. Σύμφωνα με το πόρισμα της Βουλής των Ελλήνων «…η μη έγκαιρη αποστολή υποβρυχίων και η εξ αυτής μη επίθεση κατά της αποβατικής Τουρκικής δύναμης εστέρησε από τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις την μοναδική ευκαιρία να καταγάγουν μια μοναδική νίκη επί της Τουρκικής αποβατικής Δύναμης….» και λίγο μετά «….Η ποιότητα και το αξιόμαχο των υποβρυχίων τα καθιστούσαν αποφασιστικό παράγοντα για την έκβαση της αποβατικής εχθρικής ενέργειας…».
Για την επέμβαση τον Φάντομς ομοίως αναφέρεται στο πόρισμα ότι «…η μη αποστολή των αεροσκαφών χρήζει περαιτέρω έρευνας, γιατί αν είχε εκτελεστεί η κατάσταση στην Κύπρο θα ήταν διαφορετική…».
Αναρτήθηκε από enoch seventh στις 10:16 π.μ.
Αντιδράσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείουBlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;
ΜΕΡΟΣ 18ο
10. Οι ευθύνες των Ελληνικών κυβερνήσεων
Η τριμερής του Λονδίνου δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία από τις φάσεις του συμπεφωνημένου από το 1955 απορρήτου σχεδίου για οριστική διχοτόμηση της Κύπρου1.
Στο 11ο μέρος, παρουσιάσαμε το απόρρητο έγγραφο του Foreign Office που αποδεικνύει ότι ο Ε. Αβέρωφ, υπουργός Εθνικής Άμυνας στον Αττίλα ΙΙ (14-16 Αυγούστου 1974) είχε αποδεχθεί την ιδέα της διχοτομήσεως από τον Ιούλιο του 1956, σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Αμερικανό υπουργό Kohler, και την οποίαν άρχισε να προωθεί μεθοδικώς, ενώ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ.
Τον Σεπτέμβριο του 1956, ο Αβέρωφ επανέλαβε την ιδέα της διχοτομήσεως της Κύπρου ως την μόνη λύση του Κυπριακού ζητήματος στον υπουργό Εξωτερικών της Νορβηγίας Halvard Lange. Δύο βδομάδες αργότερα πρότεινε ξανά την διχοτόμηση στον ίδιο τον Τούρκο πρέσβη σε δύο συναντήσεις που είχε μαζί του στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο έγγραφο αποδεσμεύτηκε, μόνο μετά την πάροδο 50 χρόνων αντί 30 χρόνων όπως ισχύει με άλλα απόρρητα βρετανικά έγγραφα.
Έτσι από την στιγμή εκείνη, με αποκλειστική ευθύνη της κυβερνήσεως Καραμανλή, η μεν Τουρκία επιβαλλόταν ως ισότιμος συνομιλητής στο Κυπριακό, το δε Λονδίνο φαινόταν να αναλαμβάνει ρόλο επιδιαιτητή σε μία ανύπαρκτη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Μία «διαφορά» που κατασκευάστηκε για την αποτελεσματικώτερη και ταχύτερη «επίλυση» του Κυπριακού προβλήματος.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1955 ο αρχηγός της CIA Άλλεν Ντάλλες (Allen Welsh Dulles) στέλνει στον υπουργό Εξωτερικών και αδελφό του, Φόστερ Ντάλλες (John Foster Dulles), ένα άκρως απόρρητο υπόμνημα με πληροφορίες από συναντήσεις Αμερικανών πρακτόρων στην Ελλάδα, με τον βασιλέα Παύλο, την Φρειδερίκη και τον υπουργό Δημοσίων έργων Καραμανλή.
Πιθανός αποστολέας των πληροφοριών του υπομνήματος είναι ο σταθμάρχης της CIA στις Αθήνες Άλφρεντ Άλμερ. Σε αυτό το υπόμνημα, που δεν διενεμήθη υπηρεσιακώς, αλλά είχε χαρακτηρισμό για ειδικό χειρισμό, ο τότε υπουργός Καραμανλής συνομιλεί μαζί τους ως «πρωθυπουργός» που υπόσχεται να βάλει το Κυπριακό στο ράφι και μάλιστα χωρίς να βλάψει την εικόνα του. Η ανάγνωση όλου του εγγράφου έχει σημασία για να καταλάβει κάποιος όχι μόνο την σχέση του Καραμανλή με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, αλλά και με εκείνη του παλατιού2.
Απ’ ό,τι φαίνεται από τις αναφορές της πρεσβείας προς την Ουάσιγκτον αλλά και του σταθμάρχη της CIA Άλφρεντ Άλμερ, ο Καραμανλής διατηρούσε προσωπική σχέση μαζί τους, μέσω του διπλωματικού ακολούθου της πρεσβείας, Νόρμπερτ Άνσουτζ, από το 1953, και οι Αμερικανοί πίεζαν ακόμη και το παλάτι με το όνομα «Καραμανλής»3.
Κλειδί για την κατανόηση της τροπής που πήρε το Κυπριακό και της πολιτικής που ακολούθησε έκτοτε η Τουρκία στο θέμα αυτό είναι δύο υπομνήματα του Τούρκου καθηγητού της Νομικής και πολιτικού Νιχάτ Ερίμ προς την κυβέρνηση Μεντερές στις 24 Νοεμβρίου 1956 και 22 Δεκεμβρίου 19564.
Ο Ερίμ υπέδειξε ότι η απαίτηση της Τουρκίας να της επιστραφεί ολόκληρη η Κύπρος σε περίπτωση αποχωρήσεως των Βρετανών από το νησί ένεκα του αγώνος της ΕΟΚΑ, δεν συγκέντρωνε καμία πιθανότητα διεθνούς υποστηρίξεως. Αντίθετα, αν απαιτούσε διχοτόμηση, θα μπορούσε να την στηρίξει σε μια διεθνώς αποδεκτή και πολύ συμπαθή αρχή, εκείνη της αυτοδιαθέσεως.
Η πολιτική της Τουρκίας πήρε μια απότομη στροφή και μαχητικά διεκδικούσε να εφαρμοστεί η αυτοδιάθεση ξεχωριστά για τους Έλληνες και τους Τούρκους της Κύπρου, πράγμα που θα οδηγούσε στην διχοτόμηση.
Όπως εδήλωσε ο Αβέρωφ σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», έλεγε στον Καραμανλή κατά την περίοδο του στρατιωτικού καθεστώτος: «Μην πιστεύεις όσα σου λένε παράγοντες του στρατιωτικού καθεστώτος ότι θα σε επαναφέρουν. Αυτοί θα φύγουν μόνο με εθνική συμφορά».
Για τον ρόλο του Αβέρωφ η εβδομαδιαία εφημερίδα «Το Ποντίκι», σε δύο παρόμοια δημοσιεύματά του (τα οποία ποτέ δεν ετόλμησε να διαψεύσει ο Αβέρωφ) έγραψε:
Στις 24 Αυγούστου 1984: «Δεν υπάρχει πια αμφιβολία ότι ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας είναι ένας από τους μοιραίους ανθρώπους για την Κύπρο – για την καταστροφή της Κύπρου. Συνεκροθάφτης –μαζί με τον Καραμανλή- του Κυπριακού με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, θα παίξει ρόλο σ’ ένα «σεμινάριο», όπου συζητήθηκε (και αποφασίστηκε;) η τύχη της Κύπρου, τον Σεπτέμβρη του 1973 στην Ρώμη. Παρ’ όλο ότι γράψαμε και ξαναγράψαμε, παρ’ όλο ότι τον προκαλέσαμε κατ’ επανάληψη, ο –σε άλλα θέματα- τόσο εύθραυστος αρχηγός της ΝΔ κάνει, εδώ, την πάπια. Θα τον ξαναρωτήσουμε για άλλη μια φορά, θυμίζοντάς του ότι σιωπή για ένα τόσο τεράστιο θέμα σημαίνει αποδοχή μιας ευθύνης βαριάς:
Εκεί, στη Ρώμη, «πουλήθηκε» η Κύπρος. Βανς (ο άνθρωπος των Αμερικανών), Ντενκτάς, Κληρίδης και… Βαγγέλαρος, «τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε», που λέει και το λαϊκό άσμα. Με ποιά ιδιότητα πήγε εκεί ο Ευάγγελος Αβέρωφ, αφού ήταν ένας απλός πολίτης;
Ο Αβέρωφ υπερηφανεύεται συχνά για την τόλμη του – πολλές φορές έχει, λέει, κάνει παράτολμα πράγματα στη ζωή του. Γιατί εδώ η… τόλμη του τον εγκατέλειψε; Γιατί δεν έχει το κουράγιο να μιλήσει για την ιστορία αυτή; Του δίνουμε σήμερα άλλη μία ευκαιρία: Βαγγέλη, τι έκανες στη Ρώμη τον Σεπτέμβρη του ’73, με Βανς, Ντενκτάς, Κληρίδη και ΣΙΑ;».
Ο Ιωάννης Ζίγδης ήταν ένας επιφανής πολιτικός της «Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου» (ΕΔΗΚ). Ενώ ήταν σοβαρός άνθρωπος και έντιμος πολιτικός, λοιδωρήθηκε και γελοιοποιήθηκε από τον τύπο της εποχής, όσο κανένας άλλος. Ο πόλεμος εναντίον του είχε δύο αιτίες:
1η) Η ΕΔΗΚ ήταν εμπόδιο στην μεθοδευμένη, από σκοτεινούς εγχώριους και διεθνείς κύκλους, άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και
2η) Ο Δωδεκανήσιος πολιτικός, ο οποίος είχε έντονη ευαισθησία για τα εθνικά θέματα, έλεγε την πάσα αλήθεια για το Κυπριακό.
Ιδού τι είπε μέσα στην βουλή για την προδοσία της Κύπρου, με την συνέργεια των γνωστών πουλημένων ανωτάτων αξιωματικών που δεν υπάκουσαν στην εθνική κυβέρνηση της χώρας, εφόσον ήταν σε προ-συνεννόηση με τους πολιτικάντηδες που είχαν ξεπουλήσει την Κύπρο, μόνο και μόνο για να επανέλθουν στα πολιτικά πράγματα:
«Μη δίδετε τόσο κατηγορηματικές βεβαιώσεις για πράγματα τα οποία, αν και δεν έχουν καταχωρισθεί στο ληξιαρχείο, στο συμβολαιογραφείο, είναι ωστόσο γνωστά και υπάρχουν γι’ αυτά αποδείξεις πάρα πολύ σοβαρές. Ξεύρω γιατί το κάνετε αυτό. Διότι πάντοτε, πίσω από την σκέψη σας, υπάρχει ο φόβος της αποκάλυψης τι έγινε κατά την μεταπολίτευση. Ο φόβος ότι θα αποκαλυφθεί, τώρα, ότι πολλοί άνθρωποί σας, από την κρίσιμη εκείνη στιγμή, δεν υπήρχαν νομιμόφρονες προς την κυβέρνησή τους –δεν με νοιάζει αν ήταν δικτατορική η κυβέρνηση εκείνη την στιγμή-, πολλοί αξιωματικοί δεν υπήκουσαν εις την τότε κυβέρνησίν τους, υπήκουσαν σε ξένες κυβερνήσεις»5.
Στις 25 Ιουλίου 1979 μία εφημερίδα της ελληνικής επαρχίας (η «Αλήθεια» του Ηρακλείου) κατήγγειλε δημόσια ότι επί αποβάσεως του «Αττίλα 1» στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974, μια μασονική στοά της Αθήνας, η Μεγάλη Ανατολή, είχε στείλει κρυπτογραφικό σήμα στις «αδελφές στοές» της Κρήτης, για να... παρακολουθούν τις κινήσεις όλων των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας και να τις αναφέρουν επειγόντως!
Σύμφωνα με την εφ. «Αλήθεια» η ελληνική μασονία ευθύνεται για την κατά λάθος κατάρριψη από τους Ελληνοκύπριους του μεταγωγικού αεροπλάνου της Ελληνικής Αεροπορίας – στην διάρκεια της κυπριακής τραγωδίας – με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όλοι οι επιβαίνοντες σ’ αυτό επίλεκτοι άνδρες του στρατού... Να σημειωθεί ότι το μοιραίο αεροπλάνο είχε ξεκινήσει από το αεροδρόμιο των... Χανίων!!!
Κι όμως, η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν θεώρησε σκόπιμο να απαντήσει στην τόσο σοβαρή αυτή καταγγελία...
11. Οι ευθύνες των Ιωαννίδη- Παπαδοπούλου
Ο μοιραίος άνθρωπος στον κύκλο της Εθνικής μειοδοσίας-προδοσίας ήταν ο Ιωαννίδης, που ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο, για να διευκολύνει την δική του επιχείρηση «Ανατροπή του Μακαρίου-Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα», όπως του είχαν υποσχεθεί οι Αμερικανοί. Δεν απαλλάσσεται των ευθυνών του, διότι επίστευσε στις υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, ως εύπιστον και επιπόλαιον μειράκιον, απαράδεκτον για Έλληνα αξιωματικό.
Τα περί «ενώσεως» το 1974 ήταν η αποθέωση της Ιωαννιδικής ανοησίας, του άφρονος «ψευτο-εθνικιστού», με πατριωτικό μεν φρόνημα αλλά χωρίς επίγνωση.
Ανατρέποντας τον Μακάριο, ο Ιωαννίδης πίστευε ότι προσέφερε πολύτιμη υπηρεσία προς το Ελληνικό Έθνος, αλλά χωρίς να το αντιληφθεί προσέφερε τις καλύτερες υπηρεσίες στον πάτρωνά του, τις ΗΠΑ. Πίστευε ότι ως αντάλλαγμα της ανατροπής / δολοφονίας του Μακάριου (το 1964 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ George Ball είχε πεί “That son-of-bitch- Makarios will have to be killed before anything can be done in Cyprus”), η Ουάσιγκτον, θα ήλεγχε τις αντιδράσεις της Άγκυρας στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο, όπου οι Τούρκοι άρχισαν τις προκλήσεις από τον Νοέμβρη του 1973, και θα εστήριζε τις ενέργειές του για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ο Ιωαννίδης εφάνη τόσον ανόητος και ευκολόπιστος που δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι η προτροπή των ΗΠΑ για διενέργεια πραξικοπήματος και δολοφονία του Μακαρίου ήταν παγίδα. Μία παγίδα που θα ωδηγούσε τον ίδιο στον πολιτικό και στρατιωτικό θάνατο και το Έθνος σε περιπέτειες με τελική κατάληξη την εθνική τραγωδία. Οι Αμερικανοί εξαπάτησαν τον Ιωαννίδη επειδή είχαν αντιληφθεί ότι ήταν μεν πατριώτης αλλά με Εθνικό φρόνημα χωρίς επίγνωση, με λογική άπειρου στρατιωτικο-πολιτικού μειρακίου .
Παρ’ όλα αυτά, ο Ιωαννίδης ήταν ο «άνθρωπος των Αμερικανών» όχι λόγω ικανοτήτων αλλά λόγω αφροσύνης και εθνικού φρονήματος χωρίς επίγνωση, δύο θανάσιμα μειονεκτήματα που καθιστούν έναν αυτοπροσδιοριζόμενο ως πατριώτη, επικίνδυνο για τον λαό και το έθνος.. Άτομα όμως του συγγενικού του περιβάλλοντος (γαμβρός του ο ταλμουδιστής Ιουδαίος Ζακ Αλαζράκης) και μερικοί από το επιτελείο του είχαν διασυνδέσεις, με τις μυστικές υπηρεσίες των εντολοδοτών του. Συνεπώς ο Ιωαννίδης ήταν ένας πατριώτης χωρίς επίγνωση-«άθυρμα» των οργάνων του Συστήματος. Οι Αμερικανοί δεν εξαπάτησαν τον Ιωαννίδη. Τον ταπείνωσαν και τον εξευτέλισαν και μαζί του ταπείνωσαν και εξευτέλισαν τον ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτά συμβαίνουν όταν κυβερνούν ακατάλληλοι, ανάξιοι, έμμισθοι πράκτορες ξένων δυνάμεων ή αυτοαποκαλούμενοι πατριώτες χωρίς σωφροσύνη, με Εθνικό φρόνημα χωρίς επίγνωση (όπως ήταν ο Ιωαννίδης). Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, πέραν των ευθυνών του για την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρον (εξεταστέον κατά πόσον επέδρασε δυσμενώς στην αμυντική ισχύ της νήσου) ΔΕΝ εμπλέκεται στα Αμερικανικά σχέδια για διχοτόμηση της Κύπρου.
Ποίος ο λόγος λοιπόν για την πραξικοπηματική ανατροπήν του;
Έπρεπε να ανατραπεί για να διευκολυνθεί η εφαρμογή του Αμερικανικού σχεδίου διχοτομήσεως της Κύπρου μας! Και αυτό έγινε με τα θλιβερά και ύποπτα, από πλευράς οργανώσεως, συντονισμού, και εκτελέσεως γεγονότα του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο 1973!!!
1-Βιογραφία Άλεν Ντιούλς,αρχηγού CIA, περιοδικό HOT DOC, τεύχος 10ο, Σεπτ.2013.
-Εφημ.Νεολόγος Πατρών, 21 Δεκ. 1958-Νεοκλής Καζάζης, εφ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 25 Οκτ.1975.
2 όπως υπ.(1) HOT DOC.
3 Η πολιτική κρίση του 1955 και η ανάδειξη του Κων, Καραμανλή στην εξουσία.
http://www.istorikathemata.com/2011/10/1955-5-1955.html.
4 Σαρρής Νεοκλής, «Η άλλη πλευρά» τ.1 2ΑΙ, Γραμμή, Αθήνα 1977.
5 πηγή: Πρακτικά της Βουλής, ΚΗ΄ Συνεδρίαση της 10ης Φεβρουαρίου 1978.
Αναρτήθηκε από enoch seventh στις 3:25 π.μ.
Αντιδράσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείουBlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;
ΜΕΡΟΣ 17ο
9. Ο ρόλος του Μακαρίου στο Εθνικό Ζήτημα της Κύπρου και στα γεγονότα του 1974
Πολλά έχουν γραφεί και ακουστεί, από διαφορετικές πηγές, για το αμφιλεγόμενο πρόσωπο του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Το γεγονός ότι το Σύστημα έσπευσε να τον ηρωοποιήσει, να τον παρουσιάσει ως υπερασπιστή της Ενώσεως και της Αυτοδιαθέσεως της Κύπρου, σύμβολον αντιστάσεως κατά των πραξικοπηματιών, να του ανεγείρει ανδριάντα, να τον χαρακτηρίσει Εθνάρχη, χαρακτηρισμός που δεν έγινε για τον Γρίβα-Διγενή, αφήνοντας πολλά «σκοτεινά σημεία» στο βιογραφικό του, δεν μας πείθει ούτε για την προβληθείσα συμμετοχή-δράση του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ούτε και για τον «αντιστασιακό» ρόλο του στα προηγηθέντα, κατά την διάρκεια και ακολουθήσαντα την τουρκική εισβολή1.
Το 1926 και σε ηλικία 13 ετών, ο Μακάριος εισήχθη στο Μοναστήρι του Κύκκου ως δόκιμος μοναχός, όπου και έλαβε την πρώτη κατήχηση και γυμνασιακή εκπαίδευση. Μαθήτευσε επίσης στην Λευκωσία.
Ποίος πραγματικός και στοργικός πατέρας, εάν δεν συνέτρεχαν πολύ σοβαροί λόγοι, θα έστελνε το 13άχρονο παιδί του σε μοναστήρι για όλη την υπόλοιπη ζωή του; Τα περιλαμβανόμενα στα διάφορα συμβατικά και συστημικά βιογραφικά του Μακαρίου, είναι ανεπαρκή και ουδόλως διαλύουν ή μας διαφωτίζουν για τις επί δεκαετίες κυκλοφορούσες φήμες αναφερόμενες στην πραγματική καταγωγή και εθνική ταυτότητα του Μακαρίου.
Κατά τον Ονήσιλο Κρατερό2, σε άρθρο του την 15 Ιουλίου 2013 μεταξύ άλλων μας πληροφορεί:«…Ο Μακάριος εμφανιζόταν με ψεύτικη Εθνική ταυτότητα. Κυκλοφορούν φήμες για τον πρώτο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Μακάριο, να είναι γόνος τούρκου, ονόματι Τσιαλούττας, τσιφλικά από το χωριό Βρέτσια (στενού συγγενή του Ιχσάν Αλή). Ο Μακάριος φέρεται να ήταν προϊόν εξώγαμης σχέσεως του Τσιαλούττα με την μάνα του Μακαρίου, η οποία βρέθηκε σκοτωμένη σε πηγάδι και ο Μούσκος, ο φερόμενος ως πατέρας του Μακαρίου,συνελήφθη ως ο μόνος ύποπτος αλλά τελικά την γλύτωσε γιατί παρουσίασε άλλοθι. Αυτός προφανώς υπήρξε και ο λόγος για τον οποίο ο Μιχάλης(Μακάριος) ανήλικος ων, εξορίσθηκε από τον Μούσκο στο Μοναστήρι του Κύκκου. Οι μαρτυρίες φέρουν ως τακτικό και μόνο επισκέπτη του νεαρού καλόγερου, Μακαρίου (Κυκκώτης λεγόταν τότε) στον Κύκκο, τον Τσιαλούττα, ο οποίος είχε το ίδιο άτσαλο βάδισμα του Μακαρίου3.
Η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας είναι επάναγκες καθήκον εκάστου Έλληνα, αφού «Βίος ανεξέταστος ού βιωτός» (Σωκράτης). Εμείς πάντως γνωρίζουμε πως «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά».
Το 1942 ο Μακάριος αποφοίτησε από την Θεολογική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών της κατεχομένης από τους Ναζί, Ελλάδος.
Κατά την νεανικήν του ηλικίαν, είχε ένα, αρκετά, "σκοτεινό" παρελθόν, αφού, όπως έχει γραφεί, όταν έμενε στο Θησείο, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, στην Ελλάδα, είχε καθημερινές επαφές, ως κληρικός, με τον εφημέριο της Μονής Πετράκη "Πατέρα Δημήτριο", ο οποίος ήταν Βρετανός κατάσκοπος και υπαρχηγός της SIS (Special Inteligence Service) στην Ελλάδα (πρόκειται, για τον λόρδο David Balfour)4.
Παράλληλα ο Μακάριος, εξομολογούσε τα μέλη του ΕΔΕΣ, στην Αθήνα, πριν ανεβούν, στα βουνά, προκειμένου να αναλάβουν ανταρτική δράση, αλλά πολλοί, από τους εξομολογούμενους έπεφταν, στην συνέχεια, αμέσως, στα χέρια των Γερμανών, οι οποίοι, προφανώς, δεν θα είχαν αφήσει να περάσει απαρατήρητη η παρουσία, στην κατεχόμενη Αθήνα, ενός νεαρού κληρικού, ο οποίος σπούδαζε Θεολογία και ήταν υπήκοος του βρετανικού στέμματος, που κυριαρχούσε, σε μια περιοχή (όπως συνέβαινε, τότε, με την Κύπρο), η οποία βρισκόταν, υπό αποικιοκρατικό καθεστώς5.
Με αυτόν λοιπόν τον δαιμόνιο πράκτορα των Άγγλων είχε καθημερινές και στενές επαφές ο Μακάριος στις Αθήνες, κατά την διάρκειαν της κατοχής. Τι να συζητούσε άραγε κάθε ημέρα ο Μακάριος με ένα Άγγλο πράκτορα, ψευτο-ορθόδοξο ιερέα; Θεολογικά ζητήματα; Θέματα Ελληνο-αγγλικής φιλίας; Θέματα ανεξαρτησίας, αυτοδιαθέσεως ή Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα; Περί ανέμων και υδάτων; Ή το πιθανώτερον, καθ’ ημάς, ο πατήρ Δημήτριος/Μπάλφουρ ήταν ο σύνδεσμος Των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών με τον υποτελή Μακάριον; Τα συμπεράσματα δικά σας….
Στην συνέχεια ο Μακάριος χειροτονήθηκε ιερέας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. Συνέχισε να έχει ενδιαφέρον για περισσότερες σπουδές στη θεολογία. Το 1948 του προσφέρθηκε υποτροφία από το ελεγχόμενο από τους Άγγλους Προτεστάντες, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, στην Μασσαχουσέτη των ΗΠΑ.
Το 1948, κατά την διάρκεια των σπουδών του, εξελέγη Επίσκοπος Κιτίου, σε ηλικία 35 ετών(!!!) και επέστρεψε στην Κύπρο. Ποίοι τον επέλεξαν ως επίσκοπον Κιτίου; Ποία τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα του; Θεωρήθηκε ως προσόν η προτεσταντική υποτροφία και επιμόρφωσή του;
Οι εκλογείς του Μακαρίου ακολούθησαν και εφήρμοσαν τους προβλεπόμενους από την Ορθόδοξη Εκκλησιαστική παράδοση, κανόνες επιλογής ενός ιερέως σε επίσκοπον;
Το τοπίον της επιλογής του Μακαρίου ως επισκόπου δεν είναι απλώς γκρίζο αλλά κατάμαυρο!!! Όπως σκοτεινό είναι το πραγματικό βιογραφικό του και οι βιολογικές ρίζες του.
Το κλειδί στην λύση του μυστηρίου κατέχουν οι Βρετανοί, αλλά τουλάχιστον μέχρι το 2080 δεν πρόκειται να πληροφορηθούμε τίποτε. Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες κρατούν επτασφράγιστο τον Φάκελο του Μακαρίου μέχρι το 2080 μας είπαν και βλέπουμε...
Μέχρι τώρα ο ρόλος του αρχιεπισκόπου Μακαρίου στα τραγικά γεγονότα της εποχής εκείνης παραμένει «γκρίζος». To γκρίζο χρώμα δεν είναι λευκό. Συγγενεύει, όμως, με το μαύρο.
Όπως είναι γνωστό, κάθε 1η του έτους, οι Άγγλοι ανοίγουν ένα μέρος από τα αρχεία τους (τα πιο… ανώδυνα) για την περίοδο πριν 30 χρόνια. Την 1/1/2005, άνοιξαν κάποια αρχεία για το 1974. Κάποια, κι όχι όλα ασφαλώς. Αλλά κι απ’ αυτά τα λίγα, τα ανώδυνα, βγαίνουν πολλά και αποκαλυπτικά συμπεράσματα:
1ον: Ο αποκαλούμενος «κόκκινος παπάς», «Κάστρο της Μεσογείου» κ.τ.λ., Μακάριος, αναχώρησε από την Πάφο, με την βοήθεια των Άγγλων. Στην δε κατάπτυστη ομιλία του στον ΟΗΕ (με την οποίαν έδωσε στους Τούρκους το νομικό έρεισμα για να εισβάλλουν στην Κύπρο), δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους σωτήρες-υποβολείς του: «Είμαι ευγνώμων προς την βρετανικήν κυβέρνησιν, η οποία διέθεσε εν ελικόπτερον δια να με παραλάβει εκ Πάφου, να με μεταφέρει εις τας βρετανικάς βάσεις και εκείθεν δι’ αεροπλάνου εις Μάλταν και Λονδίνον. Η παρουσία μου εις την αίθουσαν ταύτην του Συμβουλίου Ασφαλείας, κατέστη δυνατή χάρις εις την παρασχεθείσαν προς εμέ βοήθειαν υπό της βρετανικής κυβερνήσεως».
2ον: Οι Άγγλοι είχαν φτιάξει σχέδιο για να επαναφέρουν τον Μακάριο στην εξουσία και να αποτρέψουν ελληνική στρατιωτική παρέμβαση (ΣΣ: Δεν χρειάστηκε, τους πρόλαβαν οι Ελλαδίτες προδότες και οι Τούρκοι στρατοκράτες!). Σε άκρως απόρρητο έγγραφο, με ημερομηνία 17 Ιουλίου 1974, που απευθυνόταν στον πρωθυπουργό Ουΐλσων, αναφέρονται και τα εξής: «Για να έχει επιτυχία το σχέδιό μας, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στρατιωτικές δυνάμεις για να επαναφέρουμε τον Μακάριο στην Λευκωσία. Σε περίπτωση που υπάρξει ελληνική παρέμβαση από ξηρά ή θάλασσα, οι βρετανικές δυνάμεις θα μπορέσουν να την αποτρέψουν επιτυχώς».
3ον: Οι Άγγλοι είχαν σχέδιο όχι μόνο για την επιστροφή του Μακαρίου στην εξουσία, αλλά και για την εδραίωσή του σ’ αυτήν, στην περίπτωση βέβαια που δεν θα επιτύγχανε τους στόχους της η προδοσία των πολιτικάντηδων και η τουρκική εισβολή:
«Πιστεύουμε ότι υπάρχουν τμήματα του πληθυσμού που θα καλωσορίσουν την επιστροφή του Μακαρίου, όμως υπάρχει και μέρος που δεν την επιθυμεί και πιστεύουμε ότι θα εναντιωθεί στα σχέδιά μας, με την βοήθεια της ΕΟΚΑ Β΄, με ανταρτοπόλεμο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουμε από τις ελληνικές δυνάμεις, που είναι καλά εκπαιδευμένες και ελέγχονται πλήρως από την Αθήνα».
Μέχρι τώρα, δεν έχουν δοθεί, από Κυπριακής πλευράς, πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα που απασχολούν τους σκεπτόμενους Έλληνες πατριώτες:
1ο) Με την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο Μακάριος βρισκόταν στο προεδρικό μέγαρο ή στο Τρόοδος; Eάν βρισκόταν στο προεδρικό μέγαρο, πως κατάφερε να δραπετεύσει ενώ ήταν περικυκλωμένο από τα χαράματα με άρματα και ένοπλους αντικαθεστωτικούς; Αφού η επιχείρηση ανατροπής του ήταν άκρως απόρρητη, ποίος ή ποίοι τον εβοήθησαν να «δραπετεύσει» πέραν από τα αναφερόμενα στο τότε επίσημο ανακοινωθέν της Κυπριακής προεδρίας;
2ο) Εάν είχε μεταβεί στο Τρόοδος (προεδρική κατοικία), όπως εμείς πιστεύουμε, πως δικαιολογείται η εκεί μετάβασή του ενώ «έβραζε» η εθνοφρουρά στο εσωτερικό της Κύπρου και οι προετοιμασίες των Τούρκων προεμήνυαν εισβολή; Είναι τυχαίο ότι εκείνο το μοιραίο για το Έθνος Σαββατοκύριακο μερικές εκατοντάδες μακρύτερα διέμεναν ο Άγγλος αρμοστής Όλιβερ και ο διοικητής των Βρετανικών δυνάμεων Μέσης Ανατολής6;
Συναντήθηκε ή όχι ο Μακάριος με τους προμνησθέντες ανώτατους Βρετανούς αξιωματούχους; Εάν ναι γιατί; Τι συνωμίλησαν; Από πότε και για ποίον λόγο o Mακάριος διατηρούσε επαφές με τις μυστικές υπηρεσίες των αποικιοκρατών-δυναστών του κυπριακού Ελληνισμού;
3ο) Ποία ήσαν τα εγκλήματα των ελληνοκυπρίων πατριωτών που βρέθηκαν έγκλειστοι στις φυλακές της Λευκωσίας την 15η Ιουλίου 1974; Γιατί υπεβάλλοντο σε βασανιστήρια από το….δημοκρατικό καθεστώς του Μακαρίου;
4ο) Από πόσους απετελείτο το επικουρικό, η προεδρική φρουρά του Μακαρίου; Δικαιολογείται ο αριθμός των 5.000 ή 8.000 που διατηρούσε σύμφωνα με ωρισμένες πληροφορίες7;
5o) Ποία ήταν η πολεμική δράση του εφεδρικού σώματος (της πολυπληθούς προεδρικής φρουράς) κατά και μετά την εισβολή των τούρκων στην Κύπρο το 1974; Πόσους Ελλαδίτες στρατιωτικούς εδολοφόνησαν, δρώντες ως ελεύθεροι σκοπευτές (δολοφονία λοχαγού Ροκκά Θεοδώρου στην Λευκωσία, δολοφονία αρχιλοχία Θεοδωροπούλου Γεωργίου της ΕΛΔΥΚ, στις 15 Ιουλίου, στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, κ.α.); Ποίος τους είχε δώσει εντολές για εν ψυχρώ δολοφονία Ελλήνων αξιωματικών; Ποία η τύχη των δολοφόνων;
6ο) Πως δικαιολογείται η άσκηση κοσμικής εξουσίας από ένα ορθόδοξο ιεράρχη, όπως ήταν ο Μακάριος, όταν το απαγορεύουν οι ιεροί κανόνες της Ορθοδοξίας και η Αγία Γραφή;
7ο) Γιατί τρείς ημέρες αργότερα, ο Μακάριος ομιλώντας στον Ο.Η.Ε. εξεστόμισεν την πλέον ανθελληνική πολιτικήν, χαρακτηρίζοντας την ενέργεια των ενόπλων δυνάμεων της Εθνοφρουράς και της ΕΛΔΥΚ που ήδη ευρίσκοντο στην Κύπρο βάσει διεθνών συνθηκών, ως εισβολή εξ Ελλάδος και εκάλεσε τις λοιπές εγγυήτριες δυνάμεις και τον ΟΗΕ «να επέμβουν και να σταματήσουν την Ελληνική εισβολή από την οποίαν υποφέρουν Ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι»;
8ο) Δεν εγνώριζε ότι τέτοιες δηλώσεις ισοδυναμούσαν με πρόσκληση για εισβολή των τούρκων στην Κύπρο; Ποίος είναι λοιπόν εκείνος που έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο; Οι πραξικοπηματίες, με ή χωρίς εισαγωγικά, ή ο ίδιος ο τότε πρόεδρος Μακάριος;
9ο) Ο Μακάριος ήταν μέλος Τεκτονικής στοάς; Εάν ναι, αυτό δεν συνιστά αποστασία/ αποτειχισμό από την ορθόδοξη πίστη, εξαπάτηση του ορθόδοξου ποιμνίου και απύθμενο φαρισαϊσμό; Δεν είναι δολία συμπεριφορά αρχηγού κράτους προς τους πολίτες; Δεν αποτελεί επιβεβαίωση του σκοτεινού ρόλου του Μακαρίου στο Κυπριακό ζήτημα; Γιατί να το αποκρύπτει και να μην έχει αποσχηματισθεί αυτοβούλως;
Εάν όχι, πως δικαιολογείται το από 3 Αυγ. 1977 ψήφισμα του Ελληνικού παραρτήματος της LIGO UNIVERSALA FRAMASONA, για τον θάνατο του Μακαρίου, ενός υποτιθέμενου ορθοδόξου ιεράρχου, που υπογράφουν οι Ν. Κωνσταντινίδης ως πρόεδρος και Ν.Καλαϊτζής-Μουντάκις ως γεν. γραμματεύς ;
Ο Μακάριος, επίλεκτον μέλος του κρυπτομασονικού τάγματος του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου8.
10ο) Πως μεταλλάχθηκε ο Μακάριος, μέσα σε λίγα χρόνια, και από υπέρμαχος της ποθητής λύσεως για τον Ελληνισμόν, της Αυτοδιαθέσεως-ΕΝΩΣΕΩΣ της Κύπρου με την Ελλάδα αρχικώς (ψήφισμα Ιουλίου 1954),σε υπερασπιστή της ανεξάρτητης και αδέσμευτης Κύπρου μεταγενεστέρως (κίνημα αδεσμεύτων,1961) και αργότερον σε διώκτη των Ελλήνων με αποκορύφωμα τις πύρινες ανθελληνικές δηλώσεις του ενώπιον των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών(Ιούλιος 1974);
11ο) Μήπως είναι βάσιμες οι φήμες πως ο Μακάριος:
-Είναι γόνος τούρκου, ονόματι Τσιαλούττας, τσιφλικάς από το χωριό Βρέτσια (στενού συγγενή του Ιχσάν Αλή);
-Φέρεται να ήταν προϊόν εξώγαμης σχέσης του Τσιαλούττα με την μάνα του Μακαρίου, η οποία βρέθηκε σκοτωμένη σε πηγάδι και ο Μούσκος, ο φερόμενος ως πατέρας του Μακαρίου, συνελήφθη ως ο μόνος ύποπτος αλλά τελικά τη γλύτωσε γιατί παρουσίασε άλλοθι;
Εάν όλα αυτά αποτελούν απλώς φήμες και μάλιστα συκοφαντίες γιατί δεν μας παρουσιάζουν την ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του Μακαρίου και τα βιογραφικά των γονέων του, τα έγγραφα που αφορούν στην δολοφονία της μητρός του, σχετικά δημοσιεύματα και αρχεία της εποχής των πρώτων βημάτων του Μακαρίου στην ζωή;
12ο) Από της έρευνα των απόρρητων Βρετανικών αρχείων9 προκύπτει ότι σημαντικά στοιχεία αφορώντα στον Μακάριο κρατούνται ακόμη μυστικά. Γιατί; Συγκεκριμένα:
Σε φάκελο με τίτλο «Δραστηριότητες Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από τις 2 Αυγούστου 1954, 1954-56», ο οποίος είναι αποδεσμευμένος, πάρα πολλά έγγραφα είτε αφαιρέθηκαν με σημείωση ότι και αυτά παραμένουν απόρρητα για 120 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2080, είτε ότι απλά διατηρούνται απόρρητα, είτε έχουν ορισμένες παραγράφους μαυρισμένες.
Σε έγγραφο με τίτλο «Περίληψη του Κυπριακού Τύπου ημερομηνία 11 Σεπτεμβρίου 1955», σημειώνεται ότι στην εφημερίδα της Κύπρου «Ελευθερία», σύμφωνα με τον εν Λονδίνω ανταποκριτή της, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δήλωσε τα εξής στον ειδικό ανταποκριτή της Daily Express στην Κύπρο: «Δεν μπορώ να σταματήσω τη βία. Δεν μπορώ να αποκηρύξω την ΕΟΚΑ από τον άμβωνα. Την υποστηρίζουν οι περισσότεροι Κύπριοι. Είμαι εναντίον της βίας, έστω και αν δεν μπορώ να τη σταματήσω».
Δημοσίευμα με ημερομηνία 27 Μαΐου 1955, φέρει τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο -καθώς βρισκόταν στο Κάϊρο επιστρέφοντας από το Bandung όπου είδε τον πρωθυπουργό της Αιγύπτου Abdel Nasser και άλλους ηγέτες της Αιγύπτου- να δήλωσε σε δημοσιογράφους ότι «καταδικάζω τη βία με οποιαδήποτε μορφή» και ότι είχε σκοπό να επαναφέρει το Κυπριακό στα Ηνωμένα Έθνη ως το μόνο μέσο για λύση του κυπριακού προβλήματος.
Οι παραπάνω δηλώσεις του φαρισαίου Μακάριου δεν συνιστούν ουσιαστικώς καταδίκη του Εθνικού αγώνος των Κυπρίων για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα; Όλες οι υπέρ της Ενώσεως και αυτοδιαθέσεως εκστομιζόμενες, κατά καιρούς, κορώνες υπό του Μακαρίου δεν είναι υποκριτικές πομφόλυγες;
Ουσιαστικώς ο Μακάριος είχε αποκηρύξει τον αγώνα της ΕΟΚΑ αλλ’ υπεκρίνετο ότι συνηγορούσε. Δεν επίστευε στην Ένωση ούτε στην αυτοδιάθεση, αλλ’ υπεκρίνετο διότι οι πάτρονές του είχαν δώσει εντολή να ακολουθεί αυτή την παραπειστική τακτική ώστε να μην υποκινεί υποψίες περί του ρόλου και της αποστολής του.
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1958, έδωσε συνέντευξη στην Αγγλίδα βουλευτή του Εργατικού Κόμματος,Μπάρμπαρα Κάσλ, προβαίνοντας στην ακόλουθη δήλωση: «Εισηγούμαι όπως μετά από μίαν καθωρισμένην περίοδον αυτοδιακυβερνήσεως η Κύπρος καταστή μία ανεξάρτητος χώρα, μη συνδεομένη με την Ελλάδα ή την Τουρκίαν». Η δήλωση, αυτή έπεσε στην Αθήνα ως «κεραυνός εν αιθρία» - σαφώς αποτελούσε στροφή 180 μοιρών - και όλοι έμειναν κατάπληκτοι, από τον Βασιλιά μέχρι και όλη την αντιπολίτευση. Μάλιστα σημειώνεται ότι ακόμα και ο Γ. Παπανδρέου που ήταν τότε στην αντιπολίτευση, ενώ θα είχε κάθε λόγο να εκμεταλλευτεί το γεγονός και να το χρησιμοποιήσει ως μοχλό ελέγχου και βαρύτατης κριτικής κατά της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Πρόκειται περί εθνικής συμφοράς»!
Όταν έμαθε ο Μακάριος την δήλωση αυτή ανταπάντησε: «Ποίο θα είναι το μέλλον μιας ανεξάρτητης Κύπρου αφορά τον Κυπριακόν λαόν».
Τούτο επέφερε μια ιδιαίτερη κρίση όπου ο Βασιλεύς Παύλος προσκάλεσε επειγόντως τον Μακάριο να ενημερώσει απευθείας τους Έλληνες πολιτικούς επί των νέων θέσεών του και των αιτιών που τον ανάγκασαν να προβεί στις δηλώσεις αυτές. Το περίεργο ήταν ότι η τότε κυβέρνηση Καραμανλή δεν αντέδρασε. Ο δε τότε τύπος της Αθήνας καυτηρίασε τις δηλώσεις και την συμπεριφορά του Μακαρίου ως ανάρμοστες τόσο ως πολιτικού ηγέτου των Ελλήνων της Κύπρου προς την Ελλάδα, όσον και ως ιεράρχου, κάνοντας σχετική μνεία των ηρώων της Κύπρου, αλλά και των όσων είχαν υποστεί οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη μόλις τρία χρόνια πριν, ακριβώς εξ αιτίας του Κυπριακού, στα λεγόμενα Σεπτεμβριανά.
Τελικά ο Μακάριος αποστόμωσε τους πάντες, αποκαλύπτοντας σε ανώτατους κύκλους ότι αυτή η δήλωσή του ευθυγραμμιζόταν από την νέα απόρρητη γραμμή της τότε ελληνικής κυβερνήσεως Καραμανλή, όπου θα έπρεπε σ΄ εκείνη να αναζητηθεί η αιτία αυτής της πολιτικής στροφής. Εκείνη η ομολογία του Μακαρίου, αποτελούσε επιβεβαίωση της μειοδοσίας-προδοσίας της ελληνικής κυβερνήσεως Καραμανλή στο Εθνικό θέμα της Κύπρου.
Δηλαδή ότι και η ελληνική κυβέρνηση του Καραμανλή είχε ήδη διαγράψει, από το 1957, την αυτοδιάθεση των Κυπρίων και την Ένωση από τους αντικειμενικούς της στόχους10.
Αυτός ήταν ο Μακάριος και όχι όπως μας τον παρουσιάζει το Σύστημα, σε Ελλάδα και Κύπρο σήμερον.
Αν όντως έχουν έτσι τα πράγματα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι φήμες περί τουρκοσποράς του δεν έχουν καταρριφθεί με αξιόπιστα ιστορικά στοιχεία, τότε πιθανώτατα ο Μακάριος να ανήκε στην γραμμή των Τουρκόσπορων ή λινοβάμβακων!
Στη φωτογραφία Τούρκοι έποικοι κατά τις αρχές του 20ου αιώνα. Διακρίνονται ένας Μουφτής ένας Χότζας και διάφοροι ζαπτιέδες11. Αυτοί είναι κατά την άποψή μας, οι βασικοί λόγοι για τους οποίους δεν δημοσιεύονται τα απόρρητα βρετανικά αρχεία τα αφορώντα στον αρχιεπίσκοπο Μακάριο και το ΑΚΕΛ, με πιθανολογούμενη χρονολογία ανοίγματος των σχετικών φακέλων το 2080!!!
Έλληνες της Κύπρου και της μητρός πατρίδος Ελλάδος!
Δεν έχετε αντιληφθεί ακόμη ότι είσαστε ναρκωμένοι από την μηνυματική κοκαΐνη και ιστορική ηρωΐνη που σας ποτίζει καθημερινώς το Σύστημα;
Δεν αισθάνεσθε την ανάγκη να αποτοξινωθείτε, να εγερθείτε και να οργισθείτε;
Δεν νομίζετε ότι ήλθε η ώρα να αποβάλλετε από την συνείδησή σας τα ψεύτικα εθνικά και πολιτικά είδωλα και να γκρεμίσετε τα αγάλματα των ψεύτικων ειδώλων που ανήγειρε το Σύστημα, σε Ελλάδα και Κύπρο, για να σας διατηρεί σε κατάσταση μονίμου υπνώσεως, ανθελληνικού ραγιαδισμού και να συντηρεί τον πολιτικόν σας αυνανισμό και τον Εθνικό σας στραβισμό;
Πως είναι δυνατόν να ανέχεσθε την ύπαρξη ανδριάντος του ήρωος Γρηγόρη Αυξεντίου που εθυσιάσθη αυτοπροαιρέτως, με τις λέξεις Ελλάδα και Ένωση στα χείλη και στην καρδιά του και λίγο πιο πέρα να υπάρχει ένα πελώριο άγαλμα του εθνοπροδότου και πράκτορος των Βρετανών Μιχάλη Μούσκου-Τσιαλούττα;
Αφυπνισθείτε τώρα όχι αύριο, πριν είναι πολύ αργά!
Εάν δεν υπάρξη αφύπνιση σε Ελλάδα και Κύπρο τότε η ιστορία θα έλθει ως τιμωρός από το παρελθόν, για να μας επιβάλλει να ξαναζήσουμε τις ημέρες του 1453 και 1878 αντιστοίχως!!!
1 Πηγή: ΑΤΥΧΗ ΚΥΠΡΟΣ, ΠΩΣ ΕΖΗΣΑ ΤΟΥΣ ΠΟΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΗΜΟΥΣ ΤΗΣ 1910 – 1980, ΣΑΒΒΑ ΛΟΪΖΙΔΗ Δρος Δικαίου, τ. Εθναρχικού Συμβούλου Κύπρου και τ. Βουλευτού Αθηνών, Εκδόσεις Μπεργάδη, Αθήναι 1980, σ. 176, 177.
2 Ονήσιλος Κρατερός: Φοιτητής. Μέλος του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης.http:// www.el-las.gr/forum/viewtopic.php?f=119&p=725#p725
3 Η ιστορία αυτή απεκρύβη επιμελώς από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως αφ’ ότου ο Μακάριος εχρίσθη Πρόεδρος αλλά πολλοί παππούδες γνωρίζουν την αλήθεια. Ο Μακάριος απέκρυψε ότι η μητέρα του δολοφονήθηκε. Σε όλα τα δημοσιεύματα και εξιστορήσεις για τον «μεγάλο ηγέτη», αναφέρεται απλώς ότι ορφάνεψε. Αν όμως κάποιος ανατρέξει στις εφημερίδες της εποχής, τα δημοσιεύματα των οποίων εγράφοντο σε ανύποπτο χρόνο, (καθ’ ότι κανείς δεν ήξερε ότι ο Μακάριος θα κυβερνούσε μετά την Κύπρο), θα ανεύρει αρκετό υλικό και για το φονικό και για την δίκη του Μούσκου.
Ο φάκελος της δίκης, λέγεται ότι, καταστράφηκε στην Ζυρίχη κατά τους μήνες της εξορίας του Μακαρίου, όταν τον επισκέφθηκε ο μασώνος Κρίτων Τορναρίτης. Αυτός, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συνεξορίστων του, τον έπεισε να καταπατήσει τον όρκο της Ενώσεως. Αυτός τον μύησε στην ιδέα της Ανεξαρτησίας. Προφανώς η καταστροφή του φακέλου της «δίκης Μούσκου» ήταν όρος των συμπεφωνημένων μεταξύ του εκπροσώπου των Εγγλέζων Κρίτωνος Τορναρίτη και του Μακαρίου, για να προσκυνήσει ο δεύτερος την Ανεξαρτησία και να την προωθήσει πάση θυσία, με τελικό στόχο την διχοτόμηση. Πολύ σκοτεινό παρασκήνιο λοιπόν περιβάλλει το Κυπριακό ζήτημα.
Πηγή: Μακάριος-Αναστασιάδης, Βίοι παράλληλοι, antistasi.org, 14 Ιουλίου 2013.
4 Ο λόρδος Ντέιβιντ Μπάλφουρ γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1903 και καταγόταν από μια οικογένεια που προσέφερε πρωθυπουργούς, υπουργούς, ναυάρχους και στρατηγούς στη Βρετανία. H Γηραιά Ήπειρος την δεκαετία του '20 βρίσκεται σε οριακά σημεία. Ο A´ Παγκόσμιος Πόλεμος ανατρέπει πολλά δεδομένα. Οι υπηρεσίες πληροφοριών ενισχύονται καθημερινά. Αναζητούν ικανά στελέχη για να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες των καιρών. Οι αποφάσεις των Γερμανών, των Βρετανών, των Ρώσων, των Γάλλων και των Τούρκων έχουν τεράστια σημασία. Ολοι πρέπει να προβλέπουν τις κινήσεις των εχθρών, των αντιπάλων, αλλά και των συμμάχων.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει και ο παπικός στο δόγμα, Βρετανός Ντέιβιντ Μπάλφουρ ο οποίος προσελκύει το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών της πατρίδας του. Είναι ένας άνθρωπος με σπουδές στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και αργότερα των Αθηνών. Γνωρίζει εκτός από την μητρική του γλώσσα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά και ελληνικά και αργότερα θα μάθει και τουρκικά.
Στα τέλη της δεκαετίας του '20 ο Μπάλφουρ γίνεται παπικός μοναχός και εντάσσεται στο τάγμα των Βενεδικτίνων. Υπηρετεί στη Μονή του Τάγματος στο Chevetogne του Βελγίου. Πρόκειται για μοναστήρι με ξεχωριστή δράση καθώς όλοι οι μοναχοί εξειδικεύονται στην Ορθόδοξη Θεολογία και Δογματική. Το έργο του Μοναστηριού και του ηγουμένου της Lambert Beauouin «καταστρέφεται» με απόφαση του Βατικανού, όταν τρεις μοναχοί, ο Μπάλφουρ, ο Lev Gilet και ο Alexis van der Mensbrughe, εγκαταλείπουν τον Παπισμό (Ρωμαιοκαθολικισμό) για χάρη της Ορθοδοξίας. Τότε ο Μπάλφουρ με τη βοήθεια των ρώσων κληρικών της διασποράς παίρνει το ορθόδοξο σχήμα και ονομάζεται π. Δημήτριος.
Το 1932 ο Μπάλφουρ εμφανίζεται στο Άγιον Όρος και εγκαταβιοί αρχικά στο λεγόμενο Ρωσικό Μοναστήρι και στην συνέχεια στα Καντουνάκια. Όπως λέει στο «Βήμα» ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ακαδημαϊκός κ. Αντώνιος - Αιμίλιος Ταχιάος, «όταν ο Μπάλφουρ ήρθε στον Αθω ήταν ακόμη ανώριμος για να μονάσει εκεί. Έζησε ως ερημίτης και ασκητής». Στο Περιβόλι της Παναγιάς ο παπα-Δημήτρης δεν αναπτύσσει ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις. Ωστόσο τότε γνωρίζει τον μετέπειτα Αγιο Σιλουανό και τον Λευκορώσο πρίγκιπα πατέρα Σωφρόνιο, έναν διακεκριμένο και μορφωμένο μοναχό ο οποίος αργότερα θα ιδρύσει το Μοναστήρι του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Έσσεξ της Βρετανίας. H αλληλογραφία που ανέπτυξε ο Μπάλφουρ με τον πατέρα Σωφρόνιο ακόμη και για θεολογικά ζητήματα μπήκε πολλές φορές στο μικροσκόπιο της κριτικής από αμφότερες τις πλευρές. Μάλιστα ορισμένοι άφηναν να εννοηθεί ότι και ο πατήρ Σωφρόνιος είχε σχέσεις με τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.
H ακριβής χρονολογία στρατολογήσεως του Μπάλφουρ στην Intelligence Service δεν είναι γνωστή. Πάντως το 1936 ο παπα-Δημήτρης εμφανίζεται στην Αθήνα και μεταβάλλεται σε μαγνήτη για την ελληνική αστική τάξη. Ορίζεται εφημέριος του Ναού του Ευαγγελισμού» και καταφέρνει γρήγορα να ανελιχθεί. Διαθέτει σχέσεις με την αδελφότητα θεολόγων «H Ζωή» και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο (Φιλιππίδη) και φτάνει να υπηρετήσει ακόμη και στον Ναό των Ανακτόρων. Οι σχέσεις του με τον βασιλέα Γεώργιο B´, τον διάδοχό του Παύλο και ιδιαίτερα με την τότε πριγκίπισσα Φρειδερίκη ήταν πολύ στενές. Πολλοί λένε ότι ο Μπάλφουρ «ήταν το μάτι και το αυτί» των Βρετανών στο Παλάτι.
Το 1941, λίγο προτού οι Γερμανοί κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο Μπάλφουρ αναχωρεί για το Κάϊρο. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρίσκεται στον Ναό του Ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από την γερμανική εισβολή. Στο Κάϊρο έχει άμεσες σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου. Επιστρέφει στην Ελλάδα με την νίκη των συμμάχων ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα!!!
Σε αυτόν αποδίδουν ορισμένοι την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού στην θέση του αντιβασιλέως και ήταν σίγουρα, όπως λέγεται, ο σύνδεσμος των Βρετανών με τον αντιβασιλέα Δαμασκηνό. Καθοριστικός φαίνεται ότι είναι και ο ρόλος του στην Συμφωνία της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Χαρακτηριστική ήταν η επίσκεψη που έκανε, σύμφωνα με μαρτυρίες, στο σπίτι του Στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη, στου Μακρυγιάννη, την παραμονή της υπογραφής της Συμφωνίας. Ακόμη είχε σχέσεις και με τον Ηλία Τσιριμώκο.
Ο Μπάλφουρ αποχώρησε από την Ελλάδα όταν καταγγέλθηκε ως πράκτορας με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Στην συνέχεια ως διπλωματικός υπάλληλος του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών υπηρέτησε στο Ισραήλ, στο Προξενείο της Σμύρνης, στην Γενεύη και αλλού. Ακόμη, εργάστηκε στην βιβλιοθήκη του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Ο Μπάλφουρ απεβίωσε την 11η Ὀκτωβρίου 1989 μετὰ απὸ παρατεταμένη ασθένεια. Πολλοὶ πιστεύουν ότι ο Μπάλφουρ έζησε χρησιμοποιώντας υποκριτικά την Ορθοδοξία. Η άποψη αυτή παρά το γεγονός ότι κάποιοι την αποδίδουν στις παλινωδίες του, και σε ορισμένες συγκυρίες της περιπετειώδους ζωής του, είναι βάσιμη εδραία και θεμελιωμένη.
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος γνώρισε τον Ντέιβιντ ή Δημήτριο Μπάλφουρ το 1978 στο Εσεξ. «Είδα» λέει στην εφημερίδα της Μητροπόλεώς του «έναν μεγαλόσωμο Άγγλο στον ναό. Όταν ήρθε η ώρα κατά την διάρκεια της Λειτουργίας να διαβαστεί το Σύμβολο της Πίστεως, έκπληκτος άκουγα ότι αυτός ο μεγαλόσωμος Άγγλος ανέγνωσε το "Πιστεύω" με την βροντερή φωνή του σε τέλεια ελληνικά, με προφορά που δεν διέκρινες αν ήταν ξένος ή Έλληνας…..»...
Την ίδια περίοδο με τον Ντέιβιντ Μπάλφουρ στην Αθήνα δρα ένας ακόμη κληρικός γνωστός πράκτορας. Πρόκειται για τον αρμενοπαπικό επίσκοπο Ελλάδος Γιοχάνες Γκαμσαραγιάν ο οποίος δούλευε για τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας και είχε φτάσει να δημιουργήσει στην καρδιά της Αθήνας, στην Πλατεία Συντάγματος, μυστική σχολή σαμποτέρ. Από αυτή την σχολή βγήκαν τουλάχιστον 300 σαμποτέρ που έδρασαν στα χρόνια του πολέμου σε όλη την Μέση Ανατολή.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=75&artid=164919&dt=20/03/2005#ixzz0zhw9OZcq
5 tassosanastassopoulos.blogspot.com/.../1974-cia-nato-henry-kissinger.ht...
6 Απόρρητη έκθεση του διοικητού βάσεως Ακρωτηρίου, 15 Μαΐου 1975- Άνοιγμα αρχείων του Foreign Office, για τα γεγονότα 1974, την 1/1/2005.
(http://www.sigmalive.com/news/politics/105409#sthash.GHvOM2Xx.gbpl)
7 Ιστoρία της Αλήθειας και της Ελευθερίας, Φώτης Παπαφώτης, 16 Αυγ. 2012--- Αυτοί είναι οι ένοχοι για το πραξικόπημα και την εισβολή, www.papaphotis.org/index.php?option=com
8 Νικ. Ψαρουδάκη, Στά ἄδυτα τῆς Μασονίας, Μαρούσι, Ἐκδόσεις: «Ὀρθόδοξο μέτωπο», 1995, σ.766.
9 Από Palmografos.com: Palmografos.com - Τα… κλειδωμένα έγγραφα - Της Φανούλας Αργυρού.
10 Philippos K. Saviddes, Partition Revisited: the International dimension and the Case of Cyprus στο Civil-Military Relations, Nation-Building, and National Identity: COMPARATIVE PERSPECTIVES (επιμ. Constantine P. Danopoulos, Dhirendra K. Vajpeyi, Amir Bar-Or), Greenwood Publishing Group, 2004, σ.259. ISBN 0-275-97923-7.
11 Κατά την πρακτική τους, την πρώτη μέρα του γάμου κοιμόντουσαν με την νύμφη, την οποία ο κερατωμένος ραγιάς νυμφευόταν. Η «ένωση» αυτή παρήγαγε καρπό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του βέβηλου Τούρκου! Αυτά τα μπάσταρδα ο λαός τα απαξίωνε με τον χαρακτηρισμό «λινοβάμβακους»! Πολλοί λινοβάμβακοι ενεργώντας κατά την εσωτερική παρόρμηση, που τους επέβαλλε το «αίμα» εξισλαμίσθησαν μόλις οι Τούρκοι έδωσαν φορολογικά κίνητρα και αποτέλεσαν την φυλή που σήμερα αποτελεί τους λεγόμενους Τουρκοκύπριους! Αρκετοί απ’ αυτούς δεν πρόλαβαν ή για διάφορους λόγους δεν τα κατάφεραν να εξισλαμισθούν! Παρέμειναν τύποις Έλληνες αλλά στην συνείδηση Τούρκοι! Αποτελούν σήμερα τη μερίδα των Γραικύλων! Τους ξεχωρίζει κάποιος εύκολα από τον φαινότυπό τους, αφού μοιάζουν καταπληκτικά με Τούρκους αλλά και από την ανθελληνική, φιλοτουρκική συνείδησή τους!Αυτοί οι γραικύλοι επισημάνθηκαν πολύ νωρίς από τους Βρετανούς και σ’ αυτούς ανετέθη η δημιουργία του ΑΚΕΛ με αποστολή να υπονομεύσουν τον αγώνα της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα! Τα κατάφεραν διότι πολύ νωρίς τους εγκολπώθηκε ο Μακάριος και φτάσαμε στον Εθνικό διχασμό και στο πραξικόπημα! Μετά την εισβολή ανέλαβαν τον ανίερο ρόλο του αναίμακτου εξισλαμισμού της Κύπρου!
Ο φάκελος της δίκης, λέγεται ότι, καταστράφηκε στην Ζυρίχη κατά τους μήνες της εξορίας του Μακαρίου, όταν τον επισκέφθηκε ο μασώνος Κρίτων Τορναρίτης. Αυτός, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συνεξορίστων του, τον έπεισε να καταπατήσει τον όρκο της Ενώσεως. Αυτός τον μύησε στην ιδέα της Ανεξαρτησίας. Προφανώς η καταστροφή του φακέλου της «δίκης Μούσκου» ήταν όρος των συμπεφωνημένων μεταξύ του εκπροσώπου των Εγγλέζων Κρίτωνος Τορναρίτη και του Μακαρίου, για να προσκυνήσει ο δεύτερος την Ανεξαρτησία και να την προωθήσει πάση θυσία, με τελικό στόχο την διχοτόμηση. Πολύ σκοτεινό παρασκήνιο λοιπόν περιβάλλει το Κυπριακό ζήτημα.
Πηγή: Μακάριος-Αναστασιάδης, Βίοι παράλληλοι, antistasi.org, 14 Ιουλίου 2013.
4 Ο λόρδος Ντέιβιντ Μπάλφουρ γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1903 και καταγόταν από μια οικογένεια που προσέφερε πρωθυπουργούς, υπουργούς, ναυάρχους και στρατηγούς στη Βρετανία. H Γηραιά Ήπειρος την δεκαετία του '20 βρίσκεται σε οριακά σημεία. Ο A´ Παγκόσμιος Πόλεμος ανατρέπει πολλά δεδομένα. Οι υπηρεσίες πληροφοριών ενισχύονται καθημερινά. Αναζητούν ικανά στελέχη για να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες των καιρών. Οι αποφάσεις των Γερμανών, των Βρετανών, των Ρώσων, των Γάλλων και των Τούρκων έχουν τεράστια σημασία. Ολοι πρέπει να προβλέπουν τις κινήσεις των εχθρών, των αντιπάλων, αλλά και των συμμάχων.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει και ο παπικός στο δόγμα, Βρετανός Ντέιβιντ Μπάλφουρ ο οποίος προσελκύει το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών της πατρίδας του. Είναι ένας άνθρωπος με σπουδές στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και αργότερα των Αθηνών. Γνωρίζει εκτός από την μητρική του γλώσσα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά και ελληνικά και αργότερα θα μάθει και τουρκικά.
Στα τέλη της δεκαετίας του '20 ο Μπάλφουρ γίνεται παπικός μοναχός και εντάσσεται στο τάγμα των Βενεδικτίνων. Υπηρετεί στη Μονή του Τάγματος στο Chevetogne του Βελγίου. Πρόκειται για μοναστήρι με ξεχωριστή δράση καθώς όλοι οι μοναχοί εξειδικεύονται στην Ορθόδοξη Θεολογία και Δογματική. Το έργο του Μοναστηριού και του ηγουμένου της Lambert Beauouin «καταστρέφεται» με απόφαση του Βατικανού, όταν τρεις μοναχοί, ο Μπάλφουρ, ο Lev Gilet και ο Alexis van der Mensbrughe, εγκαταλείπουν τον Παπισμό (Ρωμαιοκαθολικισμό) για χάρη της Ορθοδοξίας. Τότε ο Μπάλφουρ με τη βοήθεια των ρώσων κληρικών της διασποράς παίρνει το ορθόδοξο σχήμα και ονομάζεται π. Δημήτριος.
Το 1932 ο Μπάλφουρ εμφανίζεται στο Άγιον Όρος και εγκαταβιοί αρχικά στο λεγόμενο Ρωσικό Μοναστήρι και στην συνέχεια στα Καντουνάκια. Όπως λέει στο «Βήμα» ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ακαδημαϊκός κ. Αντώνιος - Αιμίλιος Ταχιάος, «όταν ο Μπάλφουρ ήρθε στον Αθω ήταν ακόμη ανώριμος για να μονάσει εκεί. Έζησε ως ερημίτης και ασκητής». Στο Περιβόλι της Παναγιάς ο παπα-Δημήτρης δεν αναπτύσσει ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις. Ωστόσο τότε γνωρίζει τον μετέπειτα Αγιο Σιλουανό και τον Λευκορώσο πρίγκιπα πατέρα Σωφρόνιο, έναν διακεκριμένο και μορφωμένο μοναχό ο οποίος αργότερα θα ιδρύσει το Μοναστήρι του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Έσσεξ της Βρετανίας. H αλληλογραφία που ανέπτυξε ο Μπάλφουρ με τον πατέρα Σωφρόνιο ακόμη και για θεολογικά ζητήματα μπήκε πολλές φορές στο μικροσκόπιο της κριτικής από αμφότερες τις πλευρές. Μάλιστα ορισμένοι άφηναν να εννοηθεί ότι και ο πατήρ Σωφρόνιος είχε σχέσεις με τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.
H ακριβής χρονολογία στρατολογήσεως του Μπάλφουρ στην Intelligence Service δεν είναι γνωστή. Πάντως το 1936 ο παπα-Δημήτρης εμφανίζεται στην Αθήνα και μεταβάλλεται σε μαγνήτη για την ελληνική αστική τάξη. Ορίζεται εφημέριος του Ναού του Ευαγγελισμού» και καταφέρνει γρήγορα να ανελιχθεί. Διαθέτει σχέσεις με την αδελφότητα θεολόγων «H Ζωή» και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο (Φιλιππίδη) και φτάνει να υπηρετήσει ακόμη και στον Ναό των Ανακτόρων. Οι σχέσεις του με τον βασιλέα Γεώργιο B´, τον διάδοχό του Παύλο και ιδιαίτερα με την τότε πριγκίπισσα Φρειδερίκη ήταν πολύ στενές. Πολλοί λένε ότι ο Μπάλφουρ «ήταν το μάτι και το αυτί» των Βρετανών στο Παλάτι.
Το 1941, λίγο προτού οι Γερμανοί κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο Μπάλφουρ αναχωρεί για το Κάϊρο. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρίσκεται στον Ναό του Ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από την γερμανική εισβολή. Στο Κάϊρο έχει άμεσες σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου. Επιστρέφει στην Ελλάδα με την νίκη των συμμάχων ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα!!!
Σε αυτόν αποδίδουν ορισμένοι την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού στην θέση του αντιβασιλέως και ήταν σίγουρα, όπως λέγεται, ο σύνδεσμος των Βρετανών με τον αντιβασιλέα Δαμασκηνό. Καθοριστικός φαίνεται ότι είναι και ο ρόλος του στην Συμφωνία της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Χαρακτηριστική ήταν η επίσκεψη που έκανε, σύμφωνα με μαρτυρίες, στο σπίτι του Στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη, στου Μακρυγιάννη, την παραμονή της υπογραφής της Συμφωνίας. Ακόμη είχε σχέσεις και με τον Ηλία Τσιριμώκο.
Ο Μπάλφουρ αποχώρησε από την Ελλάδα όταν καταγγέλθηκε ως πράκτορας με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Στην συνέχεια ως διπλωματικός υπάλληλος του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών υπηρέτησε στο Ισραήλ, στο Προξενείο της Σμύρνης, στην Γενεύη και αλλού. Ακόμη, εργάστηκε στην βιβλιοθήκη του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Ο Μπάλφουρ απεβίωσε την 11η Ὀκτωβρίου 1989 μετὰ απὸ παρατεταμένη ασθένεια. Πολλοὶ πιστεύουν ότι ο Μπάλφουρ έζησε χρησιμοποιώντας υποκριτικά την Ορθοδοξία. Η άποψη αυτή παρά το γεγονός ότι κάποιοι την αποδίδουν στις παλινωδίες του, και σε ορισμένες συγκυρίες της περιπετειώδους ζωής του, είναι βάσιμη εδραία και θεμελιωμένη.
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος γνώρισε τον Ντέιβιντ ή Δημήτριο Μπάλφουρ το 1978 στο Εσεξ. «Είδα» λέει στην εφημερίδα της Μητροπόλεώς του «έναν μεγαλόσωμο Άγγλο στον ναό. Όταν ήρθε η ώρα κατά την διάρκεια της Λειτουργίας να διαβαστεί το Σύμβολο της Πίστεως, έκπληκτος άκουγα ότι αυτός ο μεγαλόσωμος Άγγλος ανέγνωσε το "Πιστεύω" με την βροντερή φωνή του σε τέλεια ελληνικά, με προφορά που δεν διέκρινες αν ήταν ξένος ή Έλληνας…..»...
Την ίδια περίοδο με τον Ντέιβιντ Μπάλφουρ στην Αθήνα δρα ένας ακόμη κληρικός γνωστός πράκτορας. Πρόκειται για τον αρμενοπαπικό επίσκοπο Ελλάδος Γιοχάνες Γκαμσαραγιάν ο οποίος δούλευε για τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας και είχε φτάσει να δημιουργήσει στην καρδιά της Αθήνας, στην Πλατεία Συντάγματος, μυστική σχολή σαμποτέρ. Από αυτή την σχολή βγήκαν τουλάχιστον 300 σαμποτέρ που έδρασαν στα χρόνια του πολέμου σε όλη την Μέση Ανατολή.
5 tassosanastassopoulos.blogspot.com/.../1974-cia-nato-henry-kissinger.ht...
6 Απόρρητη έκθεση του διοικητού βάσεως Ακρωτηρίου, 15 Μαΐου 1975- Άνοιγμα αρχείων του Foreign Office, για τα γεγονότα 1974, την 1/1/2005.
(http://www.sigmalive.com/news/politics/105409#sthash.GHvOM2Xx.gbpl)
7 Ιστoρία της Αλήθειας και της Ελευθερίας, Φώτης Παπαφώτης, 16 Αυγ. 2012--- Αυτοί είναι οι ένοχοι για το πραξικόπημα και την εισβολή, www.papaphotis.org/index.php?option=com
8 Νικ. Ψαρουδάκη, Στά ἄδυτα τῆς Μασονίας, Μαρούσι, Ἐκδόσεις: «Ὀρθόδοξο μέτωπο», 1995, σ.766.
9 Από Palmografos.com: Palmografos.com - Τα… κλειδωμένα έγγραφα - Της Φανούλας Αργυρού.
10 Philippos K. Saviddes, Partition Revisited: the International dimension and the Case of Cyprus στο Civil-Military Relations, Nation-Building, and National Identity: COMPARATIVE PERSPECTIVES (επιμ. Constantine P. Danopoulos, Dhirendra K. Vajpeyi, Amir Bar-Or), Greenwood Publishing Group, 2004, σ.259. ISBN 0-275-97923-7.
11 Κατά την πρακτική τους, την πρώτη μέρα του γάμου κοιμόντουσαν με την νύμφη, την οποία ο κερατωμένος ραγιάς νυμφευόταν. Η «ένωση» αυτή παρήγαγε καρπό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του βέβηλου Τούρκου! Αυτά τα μπάσταρδα ο λαός τα απαξίωνε με τον χαρακτηρισμό «λινοβάμβακους»! Πολλοί λινοβάμβακοι ενεργώντας κατά την εσωτερική παρόρμηση, που τους επέβαλλε το «αίμα» εξισλαμίσθησαν μόλις οι Τούρκοι έδωσαν φορολογικά κίνητρα και αποτέλεσαν την φυλή που σήμερα αποτελεί τους λεγόμενους Τουρκοκύπριους! Αρκετοί απ’ αυτούς δεν πρόλαβαν ή για διάφορους λόγους δεν τα κατάφεραν να εξισλαμισθούν! Παρέμειναν τύποις Έλληνες αλλά στην συνείδηση Τούρκοι! Αποτελούν σήμερα τη μερίδα των Γραικύλων! Τους ξεχωρίζει κάποιος εύκολα από τον φαινότυπό τους, αφού μοιάζουν καταπληκτικά με Τούρκους αλλά και από την ανθελληνική, φιλοτουρκική συνείδησή τους!Αυτοί οι γραικύλοι επισημάνθηκαν πολύ νωρίς από τους Βρετανούς και σ’ αυτούς ανετέθη η δημιουργία του ΑΚΕΛ με αποστολή να υπονομεύσουν τον αγώνα της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα! Τα κατάφεραν διότι πολύ νωρίς τους εγκολπώθηκε ο Μακάριος και φτάσαμε στον Εθνικό διχασμό και στο πραξικόπημα! Μετά την εισβολή ανέλαβαν τον ανίερο ρόλο του αναίμακτου εξισλαμισμού της Κύπρου!
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου