«Η σημαία δεν είναι ένα κομμάτι πανί κρεμασμένο εις ένα κοντάρι.
Είναι το σύμβολο της πατρίδος μας.
Είναι η ιδία η πατρίς μας.
Όπως όταν εις την εκκλησίαν μεταλαβαίνετε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού διά του άρτου και του οίνου, έτσι και με το πανί αυτό κρατείτε εις τα χέρια σας την πατρίδα ολόκληρη, την Ελλάδα ολόκληρη»
Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821 έγινε η Άλωση της Τριπολιτσάς.
Η σφαγή ήταν μεγάλη εξαιτίας της οργής των Ελλήνων για τα 400 χρόνια τυραννίας.
Σύμφωνα με τη διήγηση του Κολοκοτρώνη μπορούμε να σχηματίσουμε μια εικόνα για την ημέρα εκείνη:
«Τὸ ἀσκέρι ὁποὺ ἦτον μέσα τὸ ἑλληνικὸ ἔκοβε καὶ ἐσκότωνε ἀπὸ Παρασκευὴ ἕως Κυριακή, γυναῖκες, παιδιὰ καὶ ἄνδρες 32.000, μία ὥρα ὁλόγυρα τῆς Τριπολιτζᾶς.
Ἕνας Ὑδραῖος ἔσφαξε 90. Ἕλληνες ἐσκοτώθηκαν 100. Ἔτζι ἐπῆρε τέλος.
Τελάλη, νὰ παύσει ὁ σφαγμός…
Ὅταν ἐμβῆκα εἰς τὴν Τριπολιτζά, μὲ ἔδειξαν εἰς τὸ παζάρι τὸν Πλάτανο ὁποὺ ἐκρέμαγαν τοὺς Ἕλληνας.
Ἀναστέναξα καὶ εἶπα: «Ἄϊτε, πόσοι ἀπὸ τὸ σόγι μου καὶ ἀπὸ τὸ ἔθνος μου ἐκρεμάσθησαν ἐκεῖ», καὶ ἐδιέταξα καὶ τὸν ἔκοψαν.
Ἐπαρηγορήθηκα καὶ διὰ τὸν σκοτωμὸν τῶν Τούρκων.»
Από τη διήγηση του Φωτάκου ή αλλιώς Φώτιου Χρυσανθόπουλου, του υπασπιστή του Κολοκοτρώνη, γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες έσφαξαν και πολλούς Εβραίους από μίσος θρησκευτικό και εκδίκηση για τον εμπαιγμό του νεκρού Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’.
Στο τέλος της μάχης υπήρξε η ανάγκη μιας σημαίας που θα υψωνόταν για την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς.
Έτσι λοιπόν ο Παπαφλέσσας έσκισε το εσωτερικό ράσο του, το λεγόμενο αντερί, το οποίο είναι χρώματος μπλε και ζήτησε από τον Παναγιώτη Κεφάλα να σκίσει δυο λωρίδες από τη φουστανέλα του.
Έριξε κάτω το τετράγωνο κομμάτι από το αντερί και σε σχήμα σταυρού τοποθέτησε από πάνω τις δυο λευκές λωρίδες από τη φουστανέλα του Κεφάλα.
Έπειτα η σημαία αυτή υψώθηκε στο τουρκικό διοικητήριο της Τριπολιτσάς που είχε πια καταληφθεί από τους Έλληνες.
Αυτή αποτέλεσε την πρώτη σημαία του ελληνικού κράτους και ονομάστηκε «σημαία ξηράς».
Ο Πέτερ φον Ες έκανε λάθος στην απεικόνιση της σημαίας που κρατάει ο Παναγιώτης Κεφάλας, προφανώς πίστευε ότι υψώθηκε η σημαία των Κολοκοτρωναίων.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι ακόμα και η σημαία μας δημιουργήθηκε από την Πίστη και την Παράδοσή μας, από έναν ιερέα πολεμιστή και από έναν αγωνιστή του Έθνους.
Στο σημείο αυτό αξίζει να παραθέσω δυο αποσπάσματα ομιλιών ενός φλογερού ιεράρχη εθνικιστή που ξεσήκωνε τη δεκαετία του ’90 τους Έλληνες για τη Μακεδονία, του Αυγουστίνου Καντιώτη, ο οποίος υπήρξε μητροπολίτης Φλωρίνης:
«Ανεκτίμητες υπηρεσίες πρόσφερε στην Ελληνική πατρίδα το ράσο του Έλληνα κληρικού.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν έμεινε απαθής στις δοκιμασίες του λαού μας.
Αντίθετα, στις σκοτεινές μέρες του Έθνους προέτασσε τα στήθη των ηρώων κληρικών της υπέρ των τέκνων της.
Συνέκλαιγε, συνέπασχε, συσταυρωνόταν με την Ελλάδα.
Ιδίως κατά τη μακρά περίοδο της σκληρής δουλείας των Τούρκων η Εκκλησία μας αναδείχθηκε η πραγματική μητέρα του ελληνικού λαού, που έκανε τον ποιητή μας Κρυστάλλη, πλήρη από συγκίνηση, να ανακράζει
«Ω Θρησκεία!
Γλυκιά μας μάνα!
Συ χύνεις μέσα στην καρδιά μας
χίλιες χρυσές ελπίδες».
Το ράσο των μυριάδων ταπεινών και αφανών κληρικών, εφημερίων, ιερομονάχων και μοναχών απλώθηκε πάνω από το μαρτυρικό μας λαό σαν το ουράνιο σέλας, σαν τις φτερούγες του δικέφαλου αετού.
Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι χωρίς το ράσο θα ήταν αδύνατο να ανατείλει στον ορίζοντα της Ελληνικής Πατρίδας η 25η Μαρτίου 1821.
Και όταν ανέτειλε η 25η Μαρτίου 1821, το ράσο έδωσε πρώτο το «παρών».
Δεν πρόκειται εδώ να μνημονεύσουμε όλα τα ονόματα εκείνων των κληρικών, οι οποίοι καθ΄ όλη τη διάρκεια του εφταετούς επικού αγώνα στάθηκαν πολύτιμοι εμψυχωτές και συμπαραστάτες του αγωνιζόμενου Έθνους.
Μια μόνο λεπτομέρεια, η οποία φανερώνει το σύνδεσμο κλήρου και λαού κατά τον ιερό αγώνα, θα αναφέρουμε.
Ο Παπαφλέσσας, ο φλογερός εκείνος κληρικός, ο οποίος έκλεινε στα στήθη του ηφαίστειο ολόκληρο πατριωτισμού, είχε εισέλθει στην Τρίπολη και μιλούσε για το σκοπό του ιερού αγώνα.
Σε μια στιγμή της ομιλίας, συνεπαρμένος από ιερό ενθουσιασμό, ζητεί σημαία για τον αγώνα.
Αλλά ποια σημαία;
Ο Παπαφλέσσας εμπνέεται και την κατασκευάζει αμέσως.
Πώς;
Σχίζει το γαλάζιο εσώρασό του και ένας στρατιώτης, ονόματι Κεφάλας, σχίζει δύο λωρίδες από την φουστανέλα.
Με τις λωρίδες σχηματίζεται ένας Σταυρός, τον οποίο ράβουν στο ράσο του φλογερόψυχου κληρικού και έτσι κατασκευάζεται η γαλανόλευκη, στην οποία άλλος κληρικός, ο ένδοξος ήρωας της Αλαμάνας, Αθανάσιος Διάκος, πρόσθεσε το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος».
Ράσο και φουστανέλα, κλήρος και λαός ενωμένοι αδιάσπαστα βάδισαν για να δημιουργήσουν την ελεύθερη Ελλάδα.
Και τη δημιουύργησαν! τονίζουμε για μια ακόμη φορά: Πίστη και Πατρίδα θα νικήσουν.
Οι εκδηλωμένοι εχθροί του Χριστιανισμού και της Ελλάδας θα συντριβούν.
Ράσο και φουστανέλα, που δημιούργησαν τη γαλανόλευκη σημαία, θα συμβαδίζουν αιώνια.
Και εφόσον η ένωση αυτή θα είναι αδιάσπαστη, εφόσον δηλαδή ο λαός μας θα εμπνέεται και θα καθοδηγείται από την Ορθόδοξη Πίστη των πατέρων μας, η Ελλάδα θα ζει ένδοξα.
Αλίμονο στα έθνη που πολεμούν μια τέτοια Ελλάδα!»
«Στην Τουρκία, όπου μισείται θανάσιμα ο χριστιανισμός, ύστερα από την Μικρασιατική καταστροφή απαγορεύθηκε το ράσο.
Μόνο μια εξαίρεσης έγινε για τον Πατριάρχη να φοράει ράσο, όταν βγαίνει έξω από το Πατριαρχείο.
Έτσι οι Τούρκοι θέλησαν να εκδικηθούν την Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως ο κλήρος ήταν εκείνος που κράτησε 400 χρόνια και δεν άφησε να πεθάνει η εθνική συνείδησης όχι μοναχά στην Ελλάδα αλλά και των άλλων Βαλκανικών λαών.
Οι Τούρκοι μισούν το Πατριαρχείο, μισούν τους Ιερείς μισούν και αυτό ακόμα το ράσο.
Κυριολεκτικώς δαιμονίζονται αν δουν ράσο.
Είναι σα να βλέπουν την Ελληνική σημαία.
Και πράγματι ράσο και φουστανέλα έκαναν την Ελληνική σημαία!»
Η σημαία μας λοιπόν δε θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο πέρα από την Πίστη, την Παράδοσή μας, το αίμα μας, τον αγώνα μας, την αγάπη μας για την Πατρίδα.
Η σημαία άλλωστε δεν μπορεί να είναι ποτέ κάτι ξένο από την ψυχή μας διότι η σημαία είναι η ίδια η ψυχή μας.
Κι αξίζει να θυμόμαστε πάντα τα λόγια του Ιωάννη Μεταξά:
«Η σημαία δεν είναι ένα κομμάτι πανί κρεμασμένο εις ένα κοντάρι.
Είναι το σύμβολο της πατρίδος μας.
Είναι η ιδία η πατρίς μας.
Όπως όταν εις την εκκλησίαν μεταλαβαίνετε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού διά του άρτου και του οίνου, έτσι και με το πανί αυτό κρατείτε εις τα χέρια σας την πατρίδα ολόκληρη, την Ελλάδα ολόκληρη»
Στις μέρες μας και πάλι ο σταυρός στη σημαία διαχωρίζει τους ευρωπαϊκούς λαούς από τους ασιατικούς.
Ψηλά τις σημαίες λοιπόν διότι έτσι ομολογούμε Πίστη και Αγάπη στον Χριστό και το Έθνος μας.
Αλέξανδρος Καρράς
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου