Οι τραγικές εικόνες της 20ης Ιουλίου του 1974, αλλά και όσων ακολούθησαν την τουρκική εισβολή.
Κάθε χρόνο, η μαύρη επέτειος είναι όλο και πιο επίκαιρη, καθώς τότε η "Αϋσέ προτίμησε την Κύπρο για τις διακοπές" της, αλλά:
1) Έμεινε εκεί μόνιμα
2) Σήμερα έχει επί της ουσίας παγιώσει την παράνομη κατοχή στην Κύπρο
3) Φαίνεται ότι θέλει, όταν βρει κατάλληλη ευκαιρία, να επεκταθεί και αλλού
Τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας θα έχουν την ίδια τύχη με τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου; Ερώτημα προς απάντηση στο μέλλον, πάντως απόλυτα εξαρτώμενου από τις σημερινές επιλογές, πράξεις και παραλείψεις μας.
Το παρόν είναι αφιερωμένο στην τραγωδία του 1974, η οποία όχι μόνο δεν μπορεί να ξεχαστεί από τον ελληνισμό, αλλά και παραμένει ολοζώντανο ιστορικό παράδειγμα για όλους μας. Ηγεσίες και ελίτ σε Ελλάδα και Κύπρο ας αποδείξουν, με έργα, αν έχουν διδαχθεί κάτι από το '74 και όσα το ακολούθησαν μέχρι σήμερα.
Παραθέτω στη συνέχεια ένα μικρό απόσπασμα από ένα παλιότερο άρθρο μου, με τίτλο Με πύρωμα καρδιάς...Μεγάλοι είναι οι Έλληνες, περιλαμβάνοντας σε αυτό και τα σχετικά video που αφορούν την μαύρη επέτειο.
Πιθανολογώ δηλαδή, τα συναισθήματα και την εν γένει στάση μου, αν οι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές δεν είχαν ριφθεί στην Κύπρο το 1974, αλλά ρίπτονταν στο χωριό μου σήμερα, μέσα στον ελλαδικό χώρο.
Οπωσδήποτε, η αντιπαραβολή είναι εντελώς φανταστική, αλλά ο "Αττίλας" και οι συνέπειές του είναι εντελώς πραγματικά, ως αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα. Για όποιον λοιπόν, φίλο αναγνώστη, δεν έχει υπόψη τι έκαναν αυτά τα κτήνη, κατά την εισβολή, ας δει τα ακόλουθα. Τότε, ας βάλει ο καθένας μας τον εαυτό του και τη δική του οικογένεια, στη θέση των Κυπρίων αδελφών. Θα είναι νομίζω πολύ ωφέλιμη και διδακτική, μια τέτοια φανταστική "δοκιμασία".
Οπωσδήποτε, η αντιπαραβολή είναι εντελώς φανταστική, αλλά ο "Αττίλας" και οι συνέπειές του είναι εντελώς πραγματικά, ως αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα. Για όποιον λοιπόν, φίλο αναγνώστη, δεν έχει υπόψη τι έκαναν αυτά τα κτήνη, κατά την εισβολή, ας δει τα ακόλουθα. Τότε, ας βάλει ο καθένας μας τον εαυτό του και τη δική του οικογένεια, στη θέση των Κυπρίων αδελφών. Θα είναι νομίζω πολύ ωφέλιμη και διδακτική, μια τέτοια φανταστική "δοκιμασία".
Video-1: Πολεμικό ανακοινωθέν της 20ης Ιουλίου 1974
Video-2: Πλάνα από την τουρκική εισβολή - Αττίλας 1
Video-3: Πλάνα ρίψης Τούρκων αλεξιπτωτιστών, οι αντιδράσεις των πολιτών
Video-4: Μαρτυρίες για βιασμούς γυναικών μέχρι και άνω των 70 ετών
Video-5: Μαρτυρία για βασανισμούς και εν ψυχρώ εκτελέσεις
Αναμφίβολα, τα προηγούμενα μιλούν από μόνα τους και μαρτυρούν, τι μπορεί να ..."περιμένει" ή να φανταστεί κανείς, σε κάθε ανάλογη περίπτωση. Τότε λοιπόν, γνωρίζουμε τουλάχιστον το γιατί, αν χρειαστεί, θα πολεμήσουμε με ψυχή πυρωμένη. Γιατί αν πολεμήσω και πεθάνω στον πόλεμο, παραμένω ζωντανός, αποτελώ παράδειγμα για τους σύγχρονους και τους μεταγενέστερους Έλληνες. Δηλαδή για εκείνους, οι οποίοι και γνωρίζουν καλύτερα απ' τον καθένα, τι σημαίνει η φράση:
«Τ’ αντρειωμένου ο θάνατος,
«Τ’ αντρειωμένου ο θάνατος,
θάνατος δε λογιέται»
......
Δημήτρης Αποστολόπουλος
θέλω να δώσω φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσίασαν την προσωπική τους ελευθερία καιπολλοί περισσότεροι την ζωή τους για την ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να υπάρχουμε εμείς σήμερα ως Έθνος και πολίτες αυτής της ένδοξης χώρας που λέγετε ΕΛΛΑΔΑ….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου